– มีข้อความหนึ่งใน Kitabut Tevhid ของอิหม่ามมาตุรีดี ซึ่งอยู่ภายใต้หัวข้อ “บาปใหญ่และสถานะของผู้กระทำบาปเหล่านั้น” ที่กล่าวว่า “ไม่มีข้อความใดที่ระบุว่าผู้ที่เข้านรกจะสามารถออกมาจากนรกได้”
– คำพูดนี้เป็นของอิหม่ามของเราหรือเปล่า หรือเป็นคำพูดที่ถูกตัดทอนออกจากบริบท (Kitabü’t-Tevhid – แปลโดย Bekir Topaloğlu – หน้า 501)
พี่น้องที่รักของเรา
– เท่าที่เราเข้าใจก็คือ,
“ไม่มีข้อความใดที่ระบุว่าผู้ที่เข้าสวรรค์จะสามารถออกจากสวรรค์ได้”
(หนังสืออัล-เตาฮิด, 1/331-332)
ในรูปแบบของ
มุมมองของกลุ่มมุเอตะซีละห์
ได้ถูกบันทึกไว้เช่นนั้น เพราะคำพูดดังกล่าวเป็นส่วนต่อท้ายของประโยคที่ว่า: “มุอตะซิละ (ได้ใช้ชื่อเป็นหลักฐานในการยืนยันว่าผู้กระทำบาปใหญ่ไม่ใช่ผู้ศรัทธา โดยกล่าวว่า) ผู้กระทำบาปใหญ่ (เช่น ผู้ประพฤติผิด ผู้ทำลาย ผู้กดขี่) ถูกเรียกด้วยชื่อที่เลวร้ายและน่ารังเกียจ และความศรัทธาเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์/สวยงาม ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ผู้ศรัทธาจะถูกเรียกด้วยชื่อที่เลวร้ายเช่นนั้น…”
คำตอบของอิหม่ามมาตุรีดีต่อข้ออ้างนี้คือ:
“ฟะกีห์ อับูมันซูร์ (รหัส) กล่าวว่า: เราขอความช่วยเหลือจากอัลลอฮฺ แล้วกล่าวว่า: ท่าน/มาตูรีดี (กล่าวถึงตนเอง) ไม่ใช่ในเรื่องที่พวกเขามีข้อขัดแย้งกัน (มุฏะซิลา) แต่ว่า…”
“เกี่ยวกับเรื่องที่ผู้ศรัทธาไม่ได้มีส่วนร่วม/ไม่ได้ถูกรวมอยู่ในคำสัญญา (วาอิด) (ซึ่งกล่าวถึงการอยู่ในนรกนิรันดร์ในคัมภีร์กุรอาน)”
เห็นด้วยกับพวกเขา/มีความคิดเห็นเดียวกันกับพวกเขา…”
(หนังสืออัล-เตาฮิด, 1/331-332)
นั่นหมายความว่าผู้ที่ถูกคุกคามด้วยนรกนิรันดร์คือผู้ที่ไม่เชื่อในศาสนา บาปของพวกเขาทำให้พวกเขา…
คือผู้ที่ถูกขับออกจากวงจรแห่งศรัทธาและตายในฐานะผู้ไม่นับถือศาสนา
– เช่นเดียวกับหนังสือหลักศาสนา/ศาสนศาสตร์เล่มอื่นๆ อิหม่ามมาตูรีดีก็พูดคุยกับผู้คัดค้านในระดับของพวกเขา เนื่องจากพวกเขาเป็นนักวิชาการบางคนจาก “กลุ่มที่หลงผิด” และไม่ขยายเรื่องราวออกไปมากเกินไป ด้วยเหตุนี้ คำพูดบางอย่างอาจดูไม่ชัดเจนอย่างที่เราต้องการ หัวข้อของเราก็รวมอยู่ในนั้นด้วย
สิ่งที่เราเข้าใจตรงนี้คือ:
อิหม่ามมาตุรีดีกล่าวถึงมุติซิลี:
“ผู้ที่กระทำบาปใหญ่ไม่ได้เป็นทั้งผู้ไม่เชื่อและผู้ศรัทธา” และ “ผู้ที่ถูกกล่าวว่าต้องตกนรกนิรันดร์นั้น ก็รวมถึงผู้ที่กระทำบาปใหญ่ด้วย”
ปฏิเสธข้อกล่าวหาดังกล่าว และ
“ผู้ที่ถูกคุกคามด้วยนรกนั้นได้ละทิ้งความศรัทธาไปเพราะบาปที่พวกเขาได้กระทำ และด้วยเหตุนี้ ผู้ที่จะอยู่ในนรกนิรันดร์ก็คือผู้ที่ไม่เชื่อเท่านั้น”
แจ้งให้ทราบ
มุสลิมที่ทำบาป ไม่ว่าจะบาปใหญ่หรือบาปเล็ก ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะออกจากการเป็นมุสลิม
เพราะในอัลกุรอานกล่าวถึงผู้ที่กระทำบาป
“ผู้ศรัทธา”
หรือ
“ผู้ศรัทธา”
ดังที่ได้กล่าวไว้แล้ว สำหรับผู้ที่ส่งคำทักทาย
“คุณไม่ใช่ผู้มีศรัทธา”
แปลว่าถูกแบน
(อัล-บะกะเราะ 2:178; อัล-นิสาอ์ 4:94; อัล-ฮุจุรอต 49:9)
ผู้ที่ทำบาปถูกขอให้กลับใจ และได้รับการบอกกล่าวว่าพวกเขาจะได้รับการอภัยหากไม่ยึดมั่นในบาป และยังถูกกล่าวถึงในศาสดาผู้ยิ่งใหญ่ (ศล.) ด้วย
ได้รับคำสั่งให้ขออภัยจากพระเจ้าเพื่อผู้ศรัทธา
(อัล-เตาบะห์ 9:113; อัล-นูร 24:31; อัล-มุฮัมมัด 47:19)
และคุณลักษณะของอัลเลาะห์ เช่น อัฟฟู (ผู้ทรงอภัย), กาฟูร (ผู้ทรงอภัยอย่างยิ่ง), ตัฟวาบ (ผู้ทรงกลับใจ) ฯลฯ ได้รับการเน้นย้ำ หากพิจารณาว่ามุสลิมก็อาจกระทำบาปได้ด้วยแรงกดดันจากความปรารถนาทางโลก หรือด้วยความประมาทเลินเล่อ และยังคงมีความหวังที่จะได้รับการอภัยโทษ ก็จะเข้าใจได้ว่าเขาเป็นมุสลิมที่ประพฤติผิดพลาด (ฟาสิก) ไม่ใช่ผู้ไม่นับถือศาสนา (กาฟิร)
นอกจากนี้ แม้ว่าบุคคลนั้นจะทำบาปใหญ่มาแล้ว แต่การที่เขามีศรัทธา ก็เท่ากับว่าเขาได้ทำความดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และในด้านความชั่วร้าย เขาก็ยังไม่ถึงจุดที่นับว่าเป็นการทำผิดอย่างร้ายแรง คือการนับถือเทพเจ้าอื่นหรือการปฏิเสธศรัทธา
หากผู้กระทำบาปใหญ่ต้องรับโทษนรกนิรันดร์ ความดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างการมีศรัทธาจะไร้รางวัล ซึ่งไม่สอดคล้องกับความยุติธรรม สถานะของผู้กระทำบาปในโลกหน้า ไม่ว่าเขาจะสำนึกผิดหรือไม่ก็ตาม จะขึ้นอยู่กับพระประสงค์ของอัลลอฮ์ อัลลอฮ์ทรงให้อภัยหรือทรงลงโทษก็ได้ แต่…
เรื่องที่ว่าพวกเขาจะไม่ต้องอยู่ในนรกตลอดไปนั้นมาจากคำสอนของศาสนา
ความเข้าใจคือ ข้อความที่ว่าผู้ที่ต่อต้านพระเจ้าจะอยู่ในนรกนิรันดร์นั้น เกี่ยวข้องกับผู้ที่ทำบาปอย่างร้ายแรงอย่างแท้จริง ซึ่งก็คือผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้านั่นเอง และมุสลิมกลุ่มใหญ่ส่วนมากของนิกายมาตุรีดีเห็นด้วยกับความคิดนี้
อิหม่ามมาตุริดี
ผู้ที่กระทำบาปใหญ่ยังคงเป็นมุสลิม
แล้วก็มีนักปรัชญาอิสลามบางคนที่เป็นนิกายมาตุรีดี เช่น อบู อัล-มุอิน อัล-นาซาฟี
ผู้ประพฤติผิดศีลธรรม
ให้ชื่อเขาว่าคนบาป
มุสลิมผู้ประพฤติผิด
คือ
(ดู มัทูรีดี, Kitâbü’t-Tevĥîd, หน้า 324-383; เนเซฟี, Tebsıratü’l-edille, II, 766-787)
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
