พี่น้องที่รักของเรา
โดยปกติแล้ว ผู้หญิงที่เข้าวัยเจริญพันธุ์จะมีการตกเลือดประจำเดือนทุกเดือน
ตามนิกายฮะนะฟีแล้ว
ระยะเวลาประจำเดือนอย่างน้อยที่สุดคือสามวัน และมากที่สุดคือสิบวัน
[
ชะฟีอ์
[น้อยที่สุดคือหนึ่งวันหนึ่งคืน มากที่สุดคือสิบห้าวัน] โดยปกติแล้ว ระยะเวลาประจำเดือนของผู้หญิงแต่ละคนจะแตกต่างกันไป บางคน 4 วัน บางคน 7-8 วัน แต่เลือดที่ออกน้อยกว่า 3 วัน หรือมากกว่า 10 วัน ไม่ใช่เลือดประจำเดือน เรียกว่า…
การมีประจำเดือน
กล่าวกันว่า เป็นของเหลวที่ไหลออกมาเนื่องจากโรคบางอย่าง
ผู้หญิงที่ประจำเดือนมาเกินสิบวันถือว่าหมดประจำเดือนแล้ว สามารถทำความสะอาดตัวเอง ละหมาด และถือศีลอดได้
เพราะการมีเลือดออกจากการตกเลือด (istihaza) ไม่จำเป็นต้องอาบน้ำมนต์เพิ่มเติม และไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการละหมาด สถานการณ์นี้เหมือนกับผู้ที่มีข้อจำกัดทางร่างกาย เช่น ผู้ที่มีเลือดกำเด้งอยู่ตลอดเวลา ผู้ที่ควบคุมการปัสสาวะไม่ได้ และผู้ที่มีเลือดและหนองไหลออกมาจากแผลอยู่ตลอดเวลา ถือเป็นผู้ที่มีข้อจำกัดทางร่างกาย เพื่อให้ข้อจำกัดนี้ถือเป็นข้อจำกัดทางศาสนา จะต้องมีข้อจำกัดนี้ในช่วงเวลาละหมาดอย่างต่อเนื่อง ไม่มีโอกาสที่จะได้ละหมาดหลังจากละหมาด และต้องเกิดขึ้นอย่างน้อยหนึ่งครั้งในช่วงเวลาละหมาดแต่ละครั้ง
ผู้ที่มีเลือดหรือของเหลวคล้ายเลือดไหลออกมานอกช่วงประจำเดือนถือว่าเป็นผู้พิการ
หากสถานการณ์ดังกล่าวเป็นไปตามเงื่อนไขที่กล่าวมาข้างต้น ผู้ปฏิบัติสามารถละหมาดได้ทุกเวลา โดยทำอุลูละหมาดสำหรับเวลาละหมาดนั้น และสามารถละหมาดเพิ่มเติมได้ตามต้องการ
พบว่ามีข้อบกพร่อง
ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงต้องละทิ้งการละหมาดและการปฏิบัติศาสนกิจอื่นๆ
ผู้ที่ปัสสาวะไหลออกมาตลอดเวลา ผู้ที่มีเลือดกำเธือง และผู้ที่มีเลือดหรือของเหลวคล้ายเลือดไหลออกมาจากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายอย่างต่อเนื่อง สามารถละหมาดได้โดยไม่ต้องรอให้การไหลหยุดลง
(ดู: Mehmet PAKSU, ผู้หญิง ครอบครัว ชีวิต, สำนักพิมพ์ Nesil)
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
