พี่น้องที่รักของเรา
เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ได้อย่างแน่ชัดว่าการกลับใจของคนๆ หนึ่งได้รับการยอมรับหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เขาอาจรู้สึกว่าการกลับใจของเขาได้รับการยอมรับจากบางการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเขา
แด่บรรดานักปราชญ์
“เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าคำขออภัยของเขาได้รับการยอมรับหรือไม่ เมื่อเขาได้ขออภัยแล้ว?”
มีคำถามดังนี้ และพวกเขาตอบดังนี้:
ยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มีสัญญาณบ่งชี้อยู่บ้าง
เหล่านี้คือ;
– การที่มนุษย์คิดว่าตนเองปราศจากบาป
– รู้สึกว่าความสุขในใจลดลง และรู้สึกถึงอานุภาพของพระเจ้าผู้ทรงยิ่งใหญ่ในทุกสิ่งที่มองเห็น
– เข้าใกล้ผู้มีคุณธรรมและอยู่ห่างจากคนชั่ว
– มองว่าสิ่งของทางโลกเป็นสิ่งที่มีน้อยแต่มากเกินไป ในขณะที่มองว่าการกระทำเพื่อชีวิตหลังความตายเป็นสิ่งที่มีมากแต่เพียงพอ
– ทำให้จิตใจของเขาหมักหมุ่นอยู่กับสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงบัญชาให้เป็นหน้าที่อยู่เสมอ
– มีความเชี่ยวชาญในภาษา
– มีสภาวะจิตใจที่คิดไม่หยุดพัก
– และรู้สึกเสียใจเสมอมากับสิ่งที่ได้กระทำลงไป
เป็นหลักฐานที่แสดงว่าการกลับใจนั้นได้รับการยอมรับ (อิหม่ามกะซาลี, มุคาชาฟาตัลกุลูบ, หน้า 40)
นักปราชญ์อิสลามได้กำหนดเงื่อนไขที่จำเป็นเพื่อให้การกลับใจเป็นที่ยอมรับ โดยอ้างอิงจากข้อความในอัลกุรอานและฮะดิษ
ดังนั้น เพื่อให้การกลับใจเป็นที่ยอมรับได้นั้น;
การละทิ้งบาปที่เคยทำไว้, การเสียใจที่เคยทำบาป, การตั้งสัจจะว่าจะไม่ทำบาปนั้นอีกเลย
ถ้าบาปที่กระทำนั้นเกี่ยวข้องกับสิทธิของผู้อื่น ในกรณีนั้น
ควรขอขมาผู้ที่ได้รับความเสียหาย และขออภัยจากพระเจ้า
การชดใช้ความผิดต่อสิทธิ์ของผู้อื่นทำได้โดยการคืนสิทธิ์ที่ถูกละเมิดให้แก่เจ้าของสิทธิ์หรือทายาท หรือขออภัยจากผู้ที่ถูกละเมิดสิทธิ์
บรรดานักปราชญ์ได้เพิ่มเงื่อนไขที่สี่เข้าไปในเงื่อนไขเดิมสามข้อ คือ ความเสียใจ การละทิ้ง และการไม่ทำซ้ำ อีกทั้งยังเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดในการที่การกลับใจจะได้รับการยอมรับจากพระเจ้า คือ
การชดเชยความผิดพลาดในอดีตด้วยการทำความดี
คือการทำให้เป็นไปตามนั้น
ในจุดนี้ ซึ่งเป็นบททดสอบที่ยากลำบากสำหรับมนุษย์ที่อาจตกเป็นทาสของความปรารถนาทางโลก สิ่งที่ควรให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกในการพยายามกลับใจคือ การตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่ทำเช่นนั้นอีก
อย่างไรก็ตาม หากทำบาปซ้ำอีกครั้ง ก็ต้องสำนึกผิดและตั้งใจจะไม่ทำอีก ดังที่คำกล่าวหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า ผู้ที่ขออภัยจากพระเจ้าอยู่เสมอจะไม่ถือว่าดื้อรั้นในบาปของตน (อบู ดาวูด, วิทร์, 26; ติรมีซี, ดะอาวัต, 106)
คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม:
คนทำบาปสามารถพ้นจากบาปได้ด้วยการกลับใจใหม่หรือไม่?
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
