– พระศาสดา (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ทรงพอพระทัยที่จะเห็นพ้องกับชาวอัฮลุ้ลอัฏฮาร (ผู้ถือคัมภีร์) ในเรื่องที่พระองค์ไม่ได้รับคำสั่งห้าม (อัหมัด บิน ฮันบัล (2/287), บุฮารี (3558,3944), มุสลิม (2336), นัสเซอี)
– มีเรื่องเล่าแบบนั้นจริงหรือ?
– พระผู้เป็นเจ้า (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ไม่ได้ต่อต้านผู้มีคัมภีร์และผู้มุชริกิหรือไม่?
– ถ้ามี hadith ที่อธิบายความหมายแบบนั้น มีการตีความอย่างไรบ้าง?
– จำเป็นต้องมีฝ่ายตรงข้ามหรือฝ่ายสนับสนุนจากชนหนังสือ (อัห์ลุ้ล-กิตาบ) กัน?
พี่น้องที่รักของเรา
ในยุคแรกๆ พระศาสดา (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ทรงพอใจที่จะเห็นพ้องกับชาวอับราฮามิกในบางเรื่องที่ไม่ขัดแย้งกับพระวจนะ
จากเรื่องนี้ดูเหมือนว่าเขาจะให้ความสำคัญกับชาวอับราฮามิกมากกว่าชาวมุชริกในประเพณีบางอย่างที่สืบทอดกันมา
“พวกมุชริกตัดผม”
(ซ้ายขวา)
พวกเขาแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ส่วนชาวอับราฮัมมิสก็หวีผมไปข้างหน้าทั้งหมด และศาสดาของเราก็หวีผมเหมือนชาวอับราฮัมมิส ต่อมา…
(โดยการคัดค้านพวกเขา)
เริ่มแบ่งออกเป็นสองส่วน”
(มุสลิม, เฟไดล, 90-2336)
เราสามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้จาก hadith ที่มีความหมายเช่นนี้
การที่เขาถือศีลอดในวันอาชูร่าก็เป็นการแสดงออกถึงความเห็นชอบต่อชาวยิวเช่นกัน
(อิบนุ ฮัจัร, 4/248)
แต่
(เมื่อประเพณีของพวกมุชริกิ (ผู้ที่นับถือเทพเจ้าหลายองค์) ได้หายไปหรือสูญเสียอิทธิพลไปแล้ว)
จากนั้นศาสดาของเรา (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) ได้ทรงบัญชาให้ต่อต้านผู้ถือคัมภีร์
(ดู Nevevi, 15/90; İbn Hacer, 2/274)
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
