พี่น้องที่รักของเรา
“ขอสาบานว่า เราได้สร้างมนุษย์จากดินเหนียวที่คัดสรรแล้ว จากนั้นเราได้วางเขาไว้ในที่ที่มั่นคงในรูปของน้ำอสุจิ จากนั้นเราได้เปลี่ยนน้ำอสุจิให้เป็นลิ่มเลือด และลิ่มเลือดให้เป็นเนื้อ จากเนื้อเราได้สร้างกระดูก และหุ้มกระดูกด้วยเนื้อ จากนั้นเราได้สร้างเขาให้เป็นสิ่งมีชีวิตอีกอย่างหนึ่ง พระเจ้าผู้ทรงสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ผู้ทรงสร้างที่ดีที่สุด พระองค์ทรงยิ่งใหญ่!”
(อัล-มุอ์มินูน 23:12-14)
“แก่นแท้ที่คัดกรองมาจากโคลน”
ในข้อ 12 ซึ่งเราแปลว่า
“ตระกูล”
คำว่า ในพจนานุกรม
“สิ่งของที่ถูกดึงออกมาจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง”
มีความหมายว่า สิ่งที่อยู่ในดินซึ่งเป็นสารอินทรีย์และอนินทรีย์ที่ใช้ในการสร้างร่างกายมนุษย์นั้นถูกนำมาใช้เป็นอาหาร เพราะการก่อตัวขององค์ประกอบที่ทำให้เกิดการสืบพันธุ์ในเพศชายและเพศหญิง (สเปิร์มและไข่) ขึ้นอยู่กับการได้รับสารอาหาร ดังนั้น ไม่ใช่แค่เพียงมนุษย์คนแรกเท่านั้น แต่ความเป็นอยู่ของมนุษย์คนอื่นๆ ทั้งหมดก็มีรากฐานมาจากดินเช่นกัน
หลังจากอสุจิของชายผสมกับไข่ของหญิงในช่องคลอดของเธอแล้ว สิ่งแรกที่เกิดขึ้นในมนุษย์ก็คือสิ่งนี้ ซึ่งกล่าวถึงในข้อพระคัมภีร์
“ที่หลบภัยที่แข็งแกร่ง”
คำว่า “นัตเฟ” (Nutfe) หมายถึงรังไข่ที่เข้าไปอยู่ในมดลูก ซึ่งหมายถึงเซลล์ที่ผสมแล้ว (ไซกอต) ในขั้นตอนนี้ ปัจจุบันสามารถสังเกตเห็นได้ด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนว่าเซลล์เหล่านี้ยื่นแขนงออกมาบางส่วนเพื่อยึดติดกับเยื่อบุมดลูกและคงอยู่นานหนึ่งหรือสองวันในสภาพเช่นนี้
นี่คือสิ่งที่อายะกล่าวถึงเกี่ยวกับสถานะที่เซลล์แขวนลอยอยู่บนผนังของมดลูก
-ตามความหมายตามพจนานุกรม-
เรียกว่า “อะลาเกาะห์” ในลักษณะนี้ ตัวอ่อนที่พัฒนาอยู่ในครรภ์มารดาจะกลายเป็นชิ้นส่วนเนื้อเยื่อที่ไร้รูปร่างก่อน ซึ่งเรียกว่า “มุดะกะห์” ในข้อพระคัมภีร์ และเมื่อเวลาผ่านไป กระดูกจะก่อตัวขึ้น กระดูกจะถูกหุ้มด้วยกล้ามเนื้อ หลอดเลือด และเส้นประสาท และเมื่อถูกหุ้มด้วยเนื้อเยื่อแล้ว การก่อตัวของร่างกายมนุษย์ก็จะเสร็จสมบูรณ์
ข้อพระคัมภีร์นี้ได้สรุปกระบวนการสร้างและพัฒนาทางชีวภาพของมนุษย์แต่ละคน ตั้งแต่เริ่มต้นจากขั้นตอนการได้รับสารอาหารจากดิน ซึ่งหมายถึงพืชที่เจริญเติบโตและได้รับสารอาหารจากดิน จนถึงการก่อตัวเป็นเนื้อและกระดูกในครรภ์มารดา และการพัฒนาให้เป็นร่างกายที่สมบูรณ์ ดังนั้นมนุษย์จึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีทั้งด้านวัตถุ ซึ่งมาจากต้นกำเนิดร่างกายของตนเอง คือ ดิน และด้านเหนือธรรมชาติ ซึ่งเกิดจากคุณสมบัติและศักยภาพที่พระเจ้าประทานให้ เช่น สติปัญญาและเหตุผล
เนื่องจากมนุษย์ถือเป็นสิ่งมีชีวิตที่พัฒนาแล้วมากที่สุดทั้งทางชีวภาพและจิตวิทยาในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในธรรมชาติ และเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพระเจ้าบนโลกเท่าที่เราทราบ มหาผู้สร้างจึงได้สรุปเรื่องราวการสร้างมนุษย์ในข้อพระคัมภีร์เหล่านี้
“พระเจ้าทรงเป็นผู้สร้างสรรค์สิ่งที่ดีที่สุด”
พระองค์ตรัสเช่นนี้ราวกับทรงโอ้อวดผลงานที่งดงามที่สุดของพระองค์ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงคุณค่าอันยิ่งใหญ่ที่อัลกุรอานให้แก่มนุษย์
(อรรถธิบายเส้นทางแห่งอัลกุรอาน: 4/52-53)
คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม:
– สรรพมหัศจรรย์ทางการแพทย์ในสิ่งสร้าง
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
