จะตัดสินคดีกล่าวหาการข่มขืนอย่างไร?

– ถ้าคนสองคนมีเพศสัมพันธ์กัน แต่คนหนึ่งบอกว่าเป็นการล่วงละเมิด ส่วนอีกคนบอกว่าเป็นการยินยอมร่วมกัน จะทำอย่างไรถึงจะรู้ว่าใครพูดความจริง?

พี่น้องที่รักของเรา

ในฮะดิษของท่านศาสดา (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม)

หลักการทั่วไปคือ การพิสูจน์ข้อกล่าวหาและคดีต้องมีพยานสองคนเป็นอย่างน้อย ในกรณีที่ไม่มีหลักฐานให้ใช้คำสาบานเป็นหลักฐาน การนำเสนอหลักฐานเป็นหน้าที่ของผู้กล่าวหา ส่วนการสาบานเป็นหน้าที่ของผู้ปฏิเสธ ผู้พิพากษาต้องรับฟังทั้งสองฝ่ายในคดีอย่างเปิดเผยและเท่าเทียมกัน โดยยึดตามข้อมูลที่เป็นกลางและหลักฐานและคำอธิบายที่ฝ่ายต่างๆ นำเสนอต่อศาล

มีหลักการและมาตรการต่างๆ เช่นนี้อยู่บ้าง

(ดู มุสลิม, อัคฎิยะ, 1-5; อบู ดาวูด, อัคฎิยะ, 6-7, 9, 16, 21; ติรมีซี, อัคกาม, 12; ซัยลัย, นัษบุร-รายะ IV, 95, 390-391; ชัฟกานี, ไนลุล-อัฟตาร์, VIII, 306-309, 323-327, 341-344)

ดังนั้น ในคดีความหนึ่ง ฝ่ายโจทก์หรือผู้ฟ้องคดี คือผู้ที่ยื่นฟ้อง ผู้ที่อ้างสิทธิ์ และในกรณีของคุณคือ

บุคคลที่กล่าวหาว่า “มีการล่วงละเมิดทางเพศ” จะต้องพิสูจน์ข้อกล่าวหานั้นด้วยหลักฐาน

หากผู้กล่าวอ้างไม่มีหลักฐาน

จะมีการเสนอให้ฝ่ายตรงข้ามสาบานก็ต่อเมื่อมีการกล่าวอ้างเท่านั้น

ถ้าเขาปฏิญาณว่า “ฉันไม่ได้ข่มขืน” คดีข่มขืนก็จะถูกยกเลิกไป

สิ่งที่เหลืออยู่คือความผิดฐานล่วงประเวณี

ทั้งสองฝ่ายจะได้รับโทษเพราะสารภาพว่ามีสัมพันธ์กันอย่างผิดศีลธรรม

ด้วยความรักและคำอวยพร…

ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ