– อิหม่ามมาตูรีดีกล่าวว่า ในการดำรงอยู่ของสิ่งที่จำเป็นนั้น การดำรงอยู่คือตัวตนเดียวกัน อิหม่ามอะชอรีกล่าวว่ามันเป็นสิ่งที่เพิ่มเข้ามาในตัวตน อิหม่ามมาตูรีดีกล่าวว่า การดำรงอยู่ไม่ได้เป็นสิ่งที่เพิ่มเข้ามาในตัวตน อิหม่ามอะชอรีกล่าวว่า การดำรงอยู่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามเงื่อนไข
– นี่หมายความว่าอย่างไร?
– คำว่า “มือของพระเจ้า” “ใบหน้าของพระเจ้า” หมายถึงอะไร?
พี่น้องที่รักของเรา
คำตอบที่ 1:
ร่างกาย
เป็นคุณลักษณะที่บ่งบอกว่าพระเจ้าทรงมีอยู่จริงนอกเหนือจากจิตใจของมนุษย์ และการไม่มีพระองค์นั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถนึกภาพได้
ในแง่ของคำศัพท์
ร่างกาย
นอกเหนือจากความคิดของพระเจ้า
มีความเป็นจริงอยู่
และ
สิ่งมีชีวิตที่จำเป็นต้องมีอยู่
(สิ่งที่จำเป็นต้องมีอยู่)
บ่งบอกว่าพระเจ้ามีอยู่จริง
เป็นสิ่งที่เกิดจากธรรมชาติของมันเอง หรือเป็นสิ่งที่สอดคล้องกับธรรมชาติของมัน
(ด้วยตัวมันเอง / ด้วยตัวของมันเอง) การมีอยู่ของสิ่งมีชีวิตอื่นนอกเหนือจากพระองค์
เป็นคนนอกกลุ่มของพวกเขา
(โดยไม่เจตนา / โดยไม่ตั้งใจ)
ในอัลกุรอาน
“ที่มีอยู่, ที่เป็นไปได้ที่จะมีอยู่”
ซึ่งหมายความว่า
“สิ่ง”
การกล่าวคำว่า “ลาฟ์ซ” แล้วอ้างว่าเป็นของอัลเลาะห์
(อัล-อันอาม, 6/19)
หลักฐานการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรมของร่างกาย
ถือเป็นหนึ่งใน…
ส่วนหนึ่งของชื่ออันงดงามของพระเจ้าที่ปรากฏในอายะฮ์และฮะดิษ
ในฐานะที่เป็นร่างกาย
มีความเกี่ยวข้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
“สิทธิ์”
ชื่อจะปรากฏขึ้น
“ซึ่งมีอยู่จริงและมีอยู่เป็นจริง”
ในข้อพระคัมภีร์และฮะดิษที่ปรากฏคำว่า “อัล-ฮัค” (الْحَقّ) ซึ่งมีความหมายว่า “ความจริง” ได้มีการเน้นถึงคุณลักษณะแห่งการมีอยู่จริงของพระอัลเลาะห์ โดยระบุว่ามนุษย์รู้ถึงการมีอยู่จริงของพระองค์
(ยูนุส 10/32; อัรรุรรี 24/25; บุฮารี, เทวฮิด, 24; มุสลิม, มุซาฟิริน, 199)
สิทธิ์,
ในขณะเดียวกัน
พระเจ้าทรงเป็นผู้ทรงมีอยู่โดยจำเป็น (Wajib al-Wujud)
แจ้งให้ทราบว่า
(ฟาห์รุดดิน อัรรอซี, เลวาเมียล-เบยยินัต, หน้า 216)
นอกเหนือจากนั้น
นูร, ซอฮิร, บาติน, อาวเวล, อาฮิร
ชื่อของพวกเขาด้วย
ร่างกาย
มีลักษณะที่เน้นคำคุณศัพท์
นูร์
ชื่อ
หมายความว่าสามารถใช้เหตุผลเพื่อตระหนักถึงการมีอยู่ของพระเจ้าได้
นูร์
คำว่า “นวร์” (نور) ไม่ได้ใช้เพื่ออธิบายเฉพาะโลกแห่งประสาทสัมผัสเท่านั้น แต่ยังใช้เพื่ออธิบายความรู้ทางปัญญาอีกด้วย แม้ดวงตาจะไม่สามารถมองเห็นพระเจ้าได้ แต่เหตุผลสามารถเข้าใจการดำรงอยู่ของพระองค์ได้ ด้วยเหตุนี้ “นวร์” จึงบ่งบอกว่าพระเจ้าทรงมีลักษณะที่ชัดเจนอย่างยิ่ง
[กัซซาลี, อัล-มัคซาดุล-เอสน่า (ฟาซลูฮุ), หน้า 147-148]
ภายนอกและภายใน
ชื่อของพวกเขา
ก็อยู่ในตำแหน่งเดียวกันเช่นกัน
ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน
การมีอยู่ของพระเจ้า
เป็นที่ทราบกันดีและเห็นได้ชัดจากการกระทำและหลักฐานเชิงเหตุผล
,
ภายใน
ถ้า
ว่าแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตนั้นถูกซ่อนไว้จากประสาทสัมผัส ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตผ่านทางประสาทสัมผัส
แสดงออก
(ฮาดิด, 57/3; ซัจจัค, เทฟซีรุ อัสมา, เบรุต 1395/1975, หน้า 60)
ก่อน, หลัง และนิรันดร์
ชื่อของพวกเขา
จากมุมมองของความเป็นนิรันดร์และอนันต์ของพระเจ้า
ครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง เหนือเวลา ไม่มีจุดเริ่มต้นของการมีอยู่ และไม่สามารถจินตนาการถึงการไม่มีอยู่ได้
อธิบาย.
(อัลฮาดิด 57/3; ดู มุสลิม, อัลดิคร, 61; บัยฮะกี, อัลอัสมา วะลัสซิฟาต, หน้า 25-27)
คุณลักษณะแห่งการมีอยู่
สามารถสรุปความเห็นที่แตกต่างกันที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ดังนี้:
1. วุจูด (การมีอยู่) คือสิ่งเดียวกันกับพระองค์ผู้เป็นเทพ ไม่ใช่ความหมายที่เพิ่มเข้ามาหรือคุณลักษณะที่แยกต่างหากจากพระองค์
ไม่เพียงแต่พระองค์อัลลอฮเท่านั้น แต่ในทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีความแตกต่างระหว่างการมีอยู่กับแก่นแท้
หากแก่นแท้มีคุณสมบัติอื่นนอกเหนือจากความจริงและความเป็นจริงของมัน ในกรณีนั้น แก่นแท้จะต้องมีคุณสมบัติสองอย่าง คือ คุณสมบัติที่เกี่ยวข้องกับความจริงและความเป็นจริงของมัน และคุณสมบัติที่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงของมัน
หากการมีอยู่ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความหมายเพิ่มเติม สิ่งนั้นก็จะต้องมีสิ่งที่ทำให้มันมีอยู่ด้วย ความคิดเช่นนี้จึงผิดพลาด เพราะมันนำไปสู่การวนเวียนอย่างไร้จุดสิ้นสุด (teselsül)
(อูเบดุลลอฮ์ อัส-ซามาร์กานดี, อัล-อัคชะดะตุ้ร-รุกนีเย, อิสตันบูล 1429/2008, หน้า 58)
เนื่องจากพระองค์ของอัลลอฮ์เป็นสิ่งที่จำเป็น (วากิบ) การมีอยู่ของพระองค์จึงเกิดจากพระองค์เอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการมีอยู่ของอัลลอฮ์และพระองค์ของพระองค์เป็นสิ่งเดียวกัน
เพราะการคิดว่ามีคุณสมบัติแห่งการมีอยู่ (วุจูด) เพิ่มเติมจากตัวตนของพระองค์นั้น จะทำให้พระองค์มีอยู่เพราะสิ่งอื่น (ด้วยเหตุแห่งวุจูด) ไม่ใช่เพราะพระองค์เอง และทำให้พระองค์อยู่ในสถานะของสิ่งที่มีอยู่เป็นไปได้ (มัมกีน)
(อะลียุดดิน อัล-ตูซี, หน้า 222)
ความเป็นจริง (Vücûd) แยกจากแก่นแท้ (Mahiyet) ได้เฉพาะในความคิดและการกระทำทางตรรกะเท่านั้น หากพิจารณาถึงประเด็นนี้ จะเห็นได้ว่าพระเจ้าไม่มีความเป็นจริงที่แยกจากแก่นแท้ของพระองค์
(นาซีรุดดิน อัล-ตูซี, ชะห์รุ้ล-อิชาเราะต, ไคโร, 1985, III, 34-35)
โดยพื้นฐานแล้ว การมีอยู่แต่ในความคิดนั้น ไม่ได้หมายความว่าจะมีอยู่จริงภายนอกความคิด ดังนั้น การกล่าวว่าสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง (ma’dûm) และสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ (mümtenî) ซึ่งเป็นเพียงแนวคิดในความคิดนั้น มีการมีอยู่จริงภายนอกความคิดนั้น จะขัดแย้งกับความหมายที่แฝงอยู่ในคำเหล่านั้น กูร์ตูบีกล่าวว่า นักเทววิทยาส่วนใหญ่เห็นด้วยกับมุมมองนี้
(เอล-เอสนา, บินกัสซี, 2001, หน้า 123-124)
ฮะนะฟี-มาตุรีดี
บรรดาผู้ทรงปัญญาจำนวนมากเห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้ อับูฮัสซัน อัล-อัชอารี และอิบนุ คัลดูน ก็เป็นผู้ที่เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้ ซึ่งแตกต่างจากความเห็นของกลุ่มอัชอารีส่วนใหญ่
(มุฮัมมัด อัส-ซามัรกันดี, อัส-สะฮัยฟุล-อิลฮียะ, คูเวต, 1405/1985, หน้า 298, 302; ฟะห์รุดดีน อัรรอซี, คิแทบิ อัล-อัรบะอีน, เล่ม 1, 143; อิบน์ คัลดุน, ลูบับ, เบรุต 1995 หน้า 57, 92-93)
2. วุจูด ซึ่งเป็นความหมายที่แท้จริงที่เกี่ยวข้องกับพระองค์ของอัลลอฮ์ เป็นคุณลักษณะแห่งความสมบูรณ์แบบที่แสดงถึงความเป็นเลิศ
และไม่ใช่สิ่งเดียวกันกับพระองค์ มิฉะนั้นแล้ว พระองค์ผู้ทรงเป็นพระเจ้าจะขาดคุณลักษณะและความสมบูรณ์แบบที่กล่าวมา
(มุฮัมมัด บิน อัชรัฟ อัส-ซามาร์กอนดี, หน้า 299)
ความเป็นอยู่ (vujud) ซึ่งเป็นคุณลักษณะร่วมกันของสรรพสิ่ง เป็นคุณลักษณะเพิ่มเติมที่ปรากฏในแก่นแท้ของสิ่งที่จำเป็นต้องมีอยู่ (wajibul-vujud) เช่นเดียวกับที่ปรากฏในสิ่งที่อาจมีอยู่ (mumkin) เพราะว่า ประโยค “ความดำคือความดำ” กับประโยค “ความดำมีอยู่” นั้นไม่มีความแตกต่างกันในแง่ความหมาย ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าความเป็นอยู่เป็นคุณลักษณะที่แยกจากแก่นแท้และเป็นคุณลักษณะเพิ่มเติมของมัน
(ฟาห์รุดดีน อัล-รัซี, มาลีมุ อุซูลิดดิน, หน้า 24)
หากความเป็นจริง (vujūd) ไม่ใช่แก่นแท้ของสิ่งที่ต้องมี (wājib al-wujūd) คำกล่าวที่ว่ามันเป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดมีร่วมกันก็จะถือเป็นโมฆะ ดังนั้น คำว่าความเป็นจริง (vujūd) ก็จะกลายเป็นเพียงคำพูดเปล่า ๆ เท่านั้นสำหรับพระเจ้า เนื่องจากพระองค์ทรงมีพระองค์เองเป็นเหตุให้ทรงมีอยู่ ความเป็นจริง (vujūd) จึงเป็นคุณลักษณะแรกที่ต้องมีและต้องถูกนำมาใช้กับพระเจ้า
(เกเลนเบวี, ความหมายเพิ่มเติมเกี่ยวกับอัล-เจลาล, อิสตันบูล 1317, หน้า 232)
การมีอยู่, การดำรงอยู่
หากพระองค์อัลลอฮ์ไม่มีคุณลักษณะที่เพิ่มเข้ามาในพระองค์เอง การรู้ถึงการมีอยู่ของพระองค์ด้วยการใช้เหตุผลจะกลายเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ความจริงเกี่ยวกับพระองค์เองของอัลลอฮ์ ดังนั้นความรู้ทางเหตุผลจึงสามารถพิสูจน์ได้เพียงการมีอยู่ของพระองค์เท่านั้น
(จูร์จานี, ชัรห์ อัล-มะวาคีฟ, อิสตันบูล 1239, หน้า 471)
อยู่ข้างฟาห์รุดดิน อัรรอซี
ชัมส์ อัล-ดิน อัล-ซามาร์กานดี, ซัยยิด ชารีฟ อัล-จูร์จานี, เบย์ซาวี, ชัมส์ อัล-ดิน อัล-อิสฟาฮานี
นักวิชาการเช่นนี้ได้อ้างว่าความเข้าใจดังกล่าวเป็นความเห็นของนักปรัชญาอิสลามส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม จากแหล่งข้อมูลต่างๆ สามารถเข้าใจได้ว่านี่เป็นความเห็นของนักปรัชญาอิสลามส่วนใหญ่ที่นับถือแนวคิดของอะชอารียะห์ และนักปรัชญาอิสลามบางคนจากแนวคิดของมาตุรีดี เช่น ชัมส์เอ็ดดิน เอส-ซามาร์กานดี และซาดิรุชเชอรีอา
(Kurtubî, หน้า 123-124; Beyâzîzâde, İşârât, คูฟี 1368/1949, หน้า 53; Gelenbevî, หน้า 232)
นักปราชญ์ในยุคหลังใช้คำว่า วุจูด (وجود) ในความหมายของคำว่า
คุณลักษณะที่บ่งบอกถึงแก่นแท้ของพระเจ้า ได้แก่ คุณลักษณะที่ปรากฏในตัวพระเจ้า (คุณลักษณะที่แท้จริง) คุณลักษณะที่ยืนยันตัวตนของพระเจ้า หรือคุณลักษณะที่ปฏิเสธสิ่งตรงข้ามกับพระเจ้า หรือคุณลักษณะที่ปรากฏในพระเจ้าเสมอ
ได้พิจารณาแล้ว แต่ละอย่าง
คุณลักษณะของความจำเป็น ซึ่งเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการมีอยู่ของพระองค์
ได้เน้นย้ำให้เห็นถึง
(ฮุเซน อัล-จิสร, อัล-ฮุซูน อัล-ฮามิเดีย, ไคโร 1323, หน้า 16; บิลเมน, มุวะซซาห์ อิลมุ้ล-เคลาม, อิสตันบูล 1972, หน้า 113; บูติ, กุบรอ อัล-ยาคินิยาต อัล-เควนิยา, ดามัสกัส 1402, หน้า 108-109; อับดุลเคริม เต็ตตัน – เอ็ม. อะดีบ อัล-กีลานี, เล่ม 1, 276-277)
สุดท้ายแล้ว คุณลักษณะแห่งการมีอยู่ปรากฏขึ้นในกระบวนการทางประวัติศาสตร์
คุณลักษณะทางจิตวิญญาณ, คุณลักษณะเชิงลบ, คุณลักษณะเชิงความหมาย, คุณลักษณะทางจิตวิญญาณเชิงนามธรรม และคุณลักษณะเชิงสภาพ
มีผู้ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับทฤษฎีคำคุณศัพท์แต่ละประเภท เช่น
โดยสรุป:
ผู้ที่ถือว่าวิจูด (Vujūd) นั้นเหมือนกับตัวตนของพระเจ้า
คุณลักษณะทางจิตวิญญาณ
ผู้ที่ยอมรับความหมายที่เกินความหมายที่แท้จริงของคำ
คุณลักษณะเชิงความหมาย
ผู้ที่ไม่บรรลุถึงระดับแห่งการมีอยู่ แต่ยอมรับสถานะที่มั่นคงในพระองค์ของอัลลอฮฺ
ลักษณะเฉพาะประจำตัว
และเนื่องจากเน้นย้ำถึงตัวตนของตนเอง
คุณลักษณะทางจิตวิทยาส่วนบุคคล
ได้รวมไว้ในกลุ่มของเขาแล้ว
แต่
อัลเลาะห์เป็นสิ่งที่มีอยู่จริงอย่างแน่นอน
เมื่อพิจารณาแล้วก็มีอีกอย่าง
เช่นเดียวกับคุณสมบัติเชิงลบ (selbî sıfatlar) คำว่า “vücûd” ก็อยู่ในกลุ่มคุณสมบัติเชิงลบเช่นกัน
ต้องยอมรับ เพราะว่า
คำว่า วุจูด (vujud) พิสูจน์ว่าความจำเป็นในการดำรงอยู่เป็นคุณสมบัติเฉพาะของพระเจ้าเท่านั้น และปฏิเสธความเป็นไปได้ที่สิ่งถูกสร้างจะดำรงอยู่ได้โดยปราศจากพระเจ้า
ดังนั้น
พระองค์อัลลอฮ์ทรงเป็นพระผู้ทรงดำรงอยู่แต่เพียงผู้เดียว และการที่พระองค์จะไม่อยู่เป็นไปไม่ได้เลย
– คำว่า “การมีอยู่ของพระเจ้าเป็นสิ่งที่จำเป็นจากธรรมชาติของพระองค์” หมายความว่าอย่างไร?
คำตอบที่ 2:
คำคุณศัพท์ เช่น มือและหน้า เป็นคำคุณศัพท์ที่ใช้กับข่าว
คลิกที่นี่เพื่อดูข่าวเกี่ยวกับคำคุณศัพท์:
– คุณลักษณะของพระเจ้าที่เกี่ยวกับความรู้มีอะไรบ้าง?
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
