ในยุคที่ความรู้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วและเข้าถึงได้ง่าย การที่คนมุสลิมที่เกิดจากพ่อแม่มุสลิมในประเทศมุสลิมอย่างตุรกี ไม่รู้ข้อบัญญัติและข้อห้ามทางศาสนา แล้วมาอ้างว่า “ฉันไม่รู้เรื่องนี้” นับเป็นข้อแก้ตัวได้หรือไม่? ถ้าข้อแก้ตัวนี้ถูกยอมรับ จะไม่เป็นการไม่ยุติธรรมต่อคนที่ศึกษาศาสนาหรือ? การไม่เรียนรู้จะช่วยให้พ้นจากบาปได้หรือไม่ จะทำให้ได้รับการอภัยหรือไม่?
พี่น้องที่รักของเรา
1.
การที่บุคคลหนึ่งจะต้องมีความรู้เพียงพอที่จะช่วยให้ตนเองรอดพ้นทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ถือเป็นหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ ดังนั้น การไม่แสวงหาความรู้จึงเท่ากับละเลยหน้าที่นั้น
“ฉันไม่รู้”
ไม่ใช่ข้อแก้ตัวได้
2.
บางส่วน
“ถ้าฉันรู้ ฉันก็ต้องรับผิดชอบมากขึ้น”
โดยกล่าวเช่นนั้น พวกเขาเลือกที่จะเป็นคนโง่เขลา
“ถ้าฉันรวย ฉันจะต้องจ่ายซะกาต (ภาษีศาสนาอิสลาม) ดังนั้นฉันขอเป็นคนจนดีกว่า”
การพูดอย่างนั้นก็ผิดไปขนาดนั้น
“ถ้าฉันเรียนรู้ความรู้ ฉันจะต้องนำความรู้ที่ได้ไปใช้ให้เป็นประโยชน์”
การละทิ้งความรู้ด้วยการพูดเช่นนั้นก็เป็นสิ่งที่ผิดเช่นกัน
3.
เช่นเดียวกับที่การไม่รู้กฎหมายไม่ใช่ข้อแก้ตัว การไม่เรียนรู้ศาสนา ซึ่งก็คือกฎหมายของพระเจ้า ก็ไม่ใช่ข้อแก้ตัวเช่นกัน
จากมุมมองนี้ การไม่เรียนรู้จะไม่ทำให้เราพ้นจากความรับผิดชอบ
4.
มีทั้งอายะห์และฮะดิษมากมายที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของนักปราชญ์และศาสนศาสตร์ จากมุมมองนี้ การกระทำที่เกิดจากความรู้มีคุณค่ามากกว่าการกระทำนับพันอย่างที่ปราศจากความรู้เสียอีก
5. ควรสอนให้เด็กทุกคนรู้จักหน้าที่ทางศาสนาและทางโลกของตน
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ในวัยเด็ก แต่เมื่อพวกเขาบรรลุวัยผู้ใหญ่ พวกเขาก็มีหน้าที่ต้องเรียนรู้และใช้ชีวิตอย่างมีสติ
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
