พี่น้องที่รักของเรา
ข้อมูลที่เราสามารถค้นหาได้ในตำราฟิกฮ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มีดังนี้:
หนึ่งในเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการซื้อขายสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็คือ สิ่งนั้นต้องมีคุณสมบัติตามที่ต้องการ
ทรัพย์สินที่ประเมินมูลค่าได้
คือสิ่งที่ควรเป็น
(ดู มะเจลละ มาตรา 199)
“ทรัพย์สินที่สามารถประเมินมูลค่าได้”
คำว่า “มีอยู่” หมายความว่าสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นได้ และสิ่งนั้นมีอยู่พร้อมใช้งาน
(ดู มะเจลเลห์ มาตรา 127)
แต่ก็มีเงื่อนไขอื่นๆ ที่ต้องปฏิบัติตามด้วย
(เช่น มีอยู่จริง สามารถส่งมอบได้ และเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว ดู MeceIle มาตรา 197-204)
การซื้อขายสินค้าโดยทั่วไปนั้นเป็นที่ยอมรับได้ภายใต้สถานการณ์ปกติ
แต่เช่นเดียวกับมีด ซึ่งเป็นสินค้าประเภท “มุตะกาววิม” (Mütekavvim)
“รีบขายมีดเล่มนั้นให้ฉันสิ ฉันจะไปฆ่าคนคนนั้น”
การขายมีดให้แก่คนที่พูดเช่นนั้นไม่เหมาะสม เพราะนั่นหมายถึงการช่วยเหลือความชั่วร้ายและสิ่งเลวร้าย ในกรณีนี้ หากเจ้าของขายมีดไป การซื้อขายก็ถูกต้องตามเงื่อนไข และเงินที่ได้รับก็บริสุทธิ์ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้กระทำบาปด้วย
ดังนั้น เมื่อสิ่งที่เป็นฮะลั้ล (ถูกกฎศาสนา) และสิ่งที่เป็นฮะรัม (ผิดกฎศาสนา) มาปะทะกัน สิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยงคือสิ่งที่เป็นฮะรัม แม้ว่าสิ่งที่เป็นฮะลั้ลจะไม่ได้ถูกกระทำก็ตาม
“การป้องกันอันตรายนั้นดีกว่าการแสวงหาผลประโยชน์”
(มาตรา 30 แห่งกฎหมายมัชเชลลา)
อัลลอฮ์ตรัสว่า:
“จงช่วยเหลือกันในสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ควรทำ อย่าช่วยเหลือกันในสิ่งที่ผิดและสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยง”
(อัล-มาอิดะห์ 5:2)
ไม่สามารถกล่าวได้ว่าการขายชุดชั้นในของผู้หญิงหรือผู้ชายเป็นสิ่งต้องห้าม แต่การที่เพศตรงข้ามผลิตหรือขายชุดชั้นในที่ใกล้ชิดมากเกินไปนั้น…
(อัลลอฮุอะลัม)
ถึงแม้จะไม่เป็นสิ่งต้องห้าม แต่ก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นจากการเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาได้
เพราะมันจะทำลายศักดิ์ศรีของความเป็นคน
ทำให้ความละอายหายไป
ซึ่งโดยอ้อมแล้วจะเปิดประตูสู่สิ่งชั่วร้าย ดังนั้นอันตรายจึงอยู่ในระดับที่สาม ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าเป็นการกระทำที่ไม่พึงประสงค์
โดยสรุปแล้ว เราสามารถกล่าวได้ว่า
ผู้หญิงที่ยังคงรักษาความละอายและศีลธรรมของตน ควรระมัดระวังเป็นพิเศษที่จะไม่รับผ้าชั้นในจากผู้ชาย และไม่ควรตากผ้าเหล่านี้กลางแจ้ง
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
