– เพียงแค่ผู้ชายในครอบครัวเป็นคนเชือดสัตว์เพื่อเป็นเครื่องบูชาถือว่าเพียงพอแล้วหรือไม่ หรือว่าทุกคนในครอบครัวต้องเชือดสัตว์เพื่อเป็นเครื่องบูชาด้วย?
– คุณช่วยอธิบายหน้าที่ความรับผิดชอบ สิ่งที่ต้องทำ และสิ่งที่ควรระวังได้ไหมคะ/ครับ
– ใครบ้างที่ต้องทำการสวดอุทิศ
พี่น้องที่รักของเรา
เนื่องจากในนิกายฮะนะฟีนั้น ภาระการบริจาคเนื้อสัตว์สำหรับเทศกาลอีดอัฎฮาตกเป็นของผู้ที่ร่ำรวย
ในครอบครัว ใครก็ตามที่มีเงินเป็นของตัวเองจะต้องทำการสละสุนัขเป็นเครื่องบูชา ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม หากในครอบครัวมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่มีเงินทุนของตนเองแยกจากกัน คนที่ถือว่าร่ำรวยตามหลักศาสนาจะต้องทำการสละสุนัขเป็นเครื่องบูชา หากทั้งสองคนร่ำรวย ทั้งสองคนก็ต้องทำการสละสุนัขเป็นเครื่องบูชา
การฆ่าสัตว์เพื่อเป็นเครื่องบูชา
เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับชาวมุสลิมที่ถือว่าร่ำรวยตามหลักศาสนา ในการทำบุญด้วยการบริจาคเนื้อสัตว์
มาตรวัดความมั่งคั่งคือดังนี้:
มากกว่าความต้องการขั้นพื้นฐาน
ผู้ที่มีทองคำ 85 กรัม หรือเงินและทรัพย์สินที่มีมูลค่าเท่ากับทองคำจำนวนดังกล่าว ถือเป็นคนรวย
เช่นเดียวกับซะกาต ไม่จำเป็นต้องรอให้เวลาผ่านไปหนึ่งปีตามเกณฑ์การกำหนดจำนวนสัตว์ที่ต้องบริจาคเป็นอ قربان
นอกจากนี้ สัตว์ที่กินหญ้า เช่น แกะ แพะ และวัว รวมถึงสินค้าทางการค้า ก็จะถูกนับรวมในจำนวนที่กำหนดไว้ ไม่จำเป็นที่สินค้าเหล่านี้จะต้องเป็นสินค้าที่เพิ่มจำนวนและเพิ่มมูลค่า ตัวอย่างเช่น หากมูลค่ารวมของแกะ 20 ตัวของบุคคลหนึ่งถึงจำนวนที่กำหนดไว้ของทองคำ แสดงว่าคนคนนั้นรวย เช่นเดียวกัน หากใครมีสินค้าทางการค้าที่มีมูลค่าถึงจำนวนที่กำหนดไว้ ก็จะถือว่ารวยในเรื่องของการบริจาคและสามารถทำการบริจาคได้
อีกด้านหนึ่ง
หากบุคคลที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านที่ตนเป็นเจ้าของ แต่มีอสังหาริมทรัพย์อื่นอยู่ และหลังจากที่ได้รับรายได้จากการเช่าแล้วสามารถตอบสนองความต้องการรายเดือนของตนได้ และยังคงมีเงินเหลือจำนวนมากพอถึงเกณฑ์ขั้นต่ำที่กำหนดไว้ ก็ถือว่ามีหน้าที่ต้องทำการกุรบาน
เช่นเดียวกัน หากคนที่มีหนี้ใช้หนี้แล้วเหลือทรัพย์สินเท่ากับจำนวนที่กำหนดไว้สำหรับจ่ายค่าบาป (นับเป็นมิติมะ) ก็จำเป็นต้องทำการเสียสละ (ซาดะกาห์) หรือแม้แต่คนที่นอกเหนือจากชุดฤดูร้อนและฤดูหนาวแล้ว ยังมีเสื้อผ้าอื่นๆ ที่มีมูลค่าถึงจำนวนที่กำหนดไว้สำหรับจ่ายค่าบาป (นับเป็นมิติมะ) ก็ถือว่าเป็นคนร่ำรวยในเรื่องนี้ ในหนังสือฟิกฮ์บางเล่มของเรามีข้อกำหนดดังนี้:
“หากใครมีบ้านหลังอื่นนอกเหนือจากบ้านที่ตนอาศัยอยู่ แม้ว่าจะไม่ได้ใช้เพื่อการค้าหรือให้เช่า ก็ยังถือว่ามีหน้าที่ต้องทำบุญด้วยการบริจาคสัตว์เป็นเครื่องบูชา”
สำหรับผู้ที่ต้องทำการสุนัต (การบริจาคเนื้อสัตว์) เพียงแค่มีทรัพย์สินที่ถึงจำนวนนิซาบ (เกณฑ์ขั้นต่ำ) ในวันแรก วันที่สอง และวันที่สามของวันอีดอัฎฮา ก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีทรัพย์สินดังกล่าวมานานถึงหนึ่งปี เช่น หากในวันแรกของวันอีดอัฎฮา ผู้ใดได้รับเงินจำนวนมากเกินความต้องการจนถึงจำนวนนิซาบ ก็ต้องทำการสุนัต
เช่นเดียวกับซะกาต (Zakat) เป็นสิ่งจำเป็น
(ดั้งเดิม)
ความต้องการมีดังนี้:
บ้านที่อยู่อาศัย, อุปกรณ์ที่ใช้ในบ้าน, ยานพาหนะ, วัสดุและเครื่องมือที่ใช้ในงานและศิลปะ, เสื้อผ้าสำหรับฤดูหนาวและฤดูร้อน, อาหารและเครื่องดื่มสำหรับหนึ่งเดือน หรือตามอีกความเห็นหนึ่งคือสำหรับหนึ่งปี
ดังนั้น ผู้ที่มีทรัพย์สินเกินกว่าจำนวนที่กำหนด (nisap) จึงมีหน้าที่ต้องทำการสละ (qurban)
นอกจากนี้
“จะไม่มีการเสียสละได้หรือ? การเสียสละจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์”
คำพูดนี้ไม่มีหลักฐานทางศาสนามาสนับสนุน แม้ว่าคนเราจะร่ำรวย แต่ถ้าไม่แข็งแรงหรือป่วยหรือพิการ ก็ยังต้องทำการเสียสละ (การฆ่าสัตว์เป็นเครื่องบูชา) และในอีกด้านหนึ่ง เงื่อนไขของการเสียสละก็ไม่มีระบุไว้ที่ใด
“สุขภาพ”
ไม่ต้องการคนอื่น อยู่คนเดียวก็พอ
ผู้ที่ต้องการจะทำการสวดอธิษฐานก่อนการฆ่าสัตว์เป็นเครื่องบูชา อาจจะอธิษฐานดังนี้:
“พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าควรจะถวายตัวข้าพเจ้าเป็นเครื่องบูชาแด่พระองค์ เพื่อตอบแทนพระคุณอันมากมายที่พระองค์ได้ประทานแก่ข้าพเจ้า แต่พระองค์ทรงห้ามมิให้มนุษย์ถูกถวายเป็นเครื่องบูชา ข้าพเจ้าจึงถวายสัตว์ตัวนี้แทนข้าพเจ้า”
คำพูดเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงเจตนาอันบริสุทธิ์และความจริงใจของบุคคลนั้น
ห้ามใช้เงินกู้มาซื้อสัตว์เพื่อเป็นเครื่องบูชา
หากคนเรามีฐานะร่ำรวยพอที่จะสามารถทำการสละสุนัขได้ในช่วงวันเทศกาลอีดอัฎฮาเท่านั้น จึงจะถือว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ
“มันน่าอายต่อเพื่อนบ้านและคนในละแวกนี้”
การเข้าหนี้เพื่อทำการสละสิทธิ์ (อิบาดะห์) ก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน เพราะพระเจ้าจะไม่ทรงมอบภาระที่เกินความสามารถของมนุษย์ให้แก่เขา ความคิดเช่นนี้ยังทำลายความจริงใจอีกด้วย เพราะในกรณีนี้ การสละสิทธิ์จะถูกทำเพื่อให้คนอื่นเห็น เพื่อไม่ให้ดูไม่ดีต่อหน้าพวกเขา ซึ่งขัดต่อจิตสำนึกในการเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า
แต่ว่า
แม้จะไม่รวย แต่ถ้าใครมีเงินพอที่จะซื้อสัตว์สำหรับเป็นเครื่องบูชา ก็ให้ซื้อมาฆ่าแล้วกินเนื้อกับครอบครัว อย่างนี้ก็ยังได้บุญอยู่ดี
ด้วยความรักและคำอวยพร…
ศาสนาอิสลามผ่านคำถามและคำตอบ
