Drogi bracie/Droga siostro,
„Zabronione jest muzułmanom zawieranie małżeństw z niewiernymi kobietami, chyba że są one niewiernymi niewiastami lub niewiernymi niewiastami z plemion, którym dana jest księga. A niewiernych niewiast można poślubiać tylko niewiernych niewiast lub niewiernych niewiast z plemion, którym dana jest księga. To jest zabronione muzułmanom.”
(Nur, 24/3)
Wśród uczonych istnieją rozbieżności co do interpretacji znaczenia wersetu.
Według niektórych uczonych, zgodnie z wzmianką w wersecie, małżeństwo z kobietą lub mężczyzną, którzy dopuścili się zdrady, jest haram (zakazane). Dowodami na to są niektóre przekazy hadisów, które przedstawiamy poniżej. Otóż, zgodnie z jednym z przekazów hadisowych, Prorok (s.a.w.) powiedział:
„Złodziejka, która została ukuta batogiem, może wyjść za mąż tylko za kogoś takiego jak ona.”
(Abu Dawud, Nikah, 4; Ahmad ibn Hanbal, II/324).
Jak przekazują Ahmad ibn Hanbal i Tabarani, na pytanie o sytuację mężczyzny, który chciał poślubić kobietę, która popełniła cudzołóstwo, Prorok (s.a.w.) odpowiedział:
„Z kobietą rozwiązłą może poślubić się tylko mężczyzna rozwiązły lub politeista.”
przeczytał werset, który brzmi: Heysemî powiedział, że przekaz Ibn Hanbala jest autentyczny.
(zob. Mecmau’z-Zevaid, VII/73-74)
.
Według innych uczonych, ten przepis został objawiony w odniesieniu do konkretnych osób i dotyczy tylko ich.
Zatem małżeństwo z osobą, która popełniła cudzołóstwo, nie jest haram (zakazane), ale jest mekruh (niepożądane).
Inni uczeni uważają natomiast, że ten werset został później uchylony i jest nieważny. Jak donosi Sa’id ibn Musayyab, jego ważność została zniesiona,
„Zawierajcie małżeństwa między tymi, którzy są u was samotni.”
(An-Nur, 24/32)
i
„Zawierajcie małżeństwa z kobietami, które są dla was dozwolone.”
(Nisa, 4/3)
Relacjonuje się, że werset ten został odczytany w modlitwie i pogląd ten zyskał powszechne uznanie. Przywódcy szkół teologicznych również poparli ten pogląd.
(zob. Kurtubí, Ibn Aszur, komentarz do odpowiedniego wersetu).
Zgodnie z poglądem preferowanym przez Raziego, w wersecie zastosowano technikę taqlib. Oznacza to, że tak jak zazwyczaj ludzie prawi chcą poślubić osoby prawych, tak i ludzie niegodziwi, cudzołożnicy, chcą poślubić osoby podobne sobie. Nawet jeśli małżeństwo osoby prawej z kobietą, która popełniła cudzołóstwo, jest niepożądane (mekruh), to nie jest zabronione (haram).
(więcej informacji można znaleźć w komentarzu Raziego do odpowiedniego wersetu).
Al-Baidawī wyraził podobne poglądy i stwierdził, że werset ten został objawiony w związku z tym, że niektórzy ubodzy muzułmańscy migranci chcieli poślubić niektóre prostytutki, które zapewniały im utrzymanie (Al-Baidawī, komentarz do danego wersetu).
W tej sprawie.
Osoby zainteresowane lekturą tłumaczeń na język turecki powinny zapoznać się z tłumaczeniem Hamdiego Yazira. Zawiera ono obszerne informacje, oparte na różnych źródłach interpretacyjnych.
Według nas, należy pamiętać o jednej ważnej kwestii, mianowicie:
Zasada, o której mowa w tym wersecie, i różnice zdań wśród uczonych dotyczą osób, które faktycznie dopuściły się zdrady. Jak bowiem czytamy w wersecie…
„ten, który/która popełnił/popełniła cudzołóstwo”
nie można powiedzieć,
„zdrabnica”
oznaczający
„złodziej/złodziejka”
Mówi się, że te słowa, będące w formie przymiotnika czynnego, ze względu na zasady gramatyczne – ponieważ obejmują również czas teraźniejszy – wskazują na wytrwałość i ciągłość, ponieważ są rzeczownikami. Oznacza to, że chodzi o to, aby nie zawierać małżeństwa z osobami, które – wciąż – uparcie trwają w rozwiązłości i faktycznie ją praktykują. W przeciwnym razie, jeśli ktoś pożałował swoich czynów i został przebaczony przez Boga, nie ma powodu, aby nie zawierać z nim małżeństwa.
Werset ten podkreśla, że podobnie jak małżeństwo z osobą uprawiającą cudzołóstwo, małżeństwo z osobą wyznającą politeizm również jest nieodpowiednie.
„Müşrik”
Słowo to również wskazuje na wytrwałość i ciągłość, co oznacza, że małżeństwo z osobą, która pozostaje w politeizmie, jest zabronione. Nie można jednak twierdzić, że małżeństwo z osobą, która nawróciła się z politeizmu i przyjęła islam, jest zabronione. W rzeczywistości wiele osób, które wcześniej były politeistami, nawróciło się i poślubiło osoby wierzące.
„Działania zależą od intencji. Każdy ma to, co zamierza. Kto więc wyemigrował dla Boga i Jego Proroka, jego emigracja jest dla Boga i Jego Proroka. A kto wyemigrował, aby zdobyć coś doczesnego lub poślubić kobietę, jego emigracja jest dla tego, dla czego wyemigrował.”
(Buhari, Nikah, 5; Muslim, Imaret, 155)
W celu wyjaśnienia znaczenia hadisu, przekazano następujący incydent, który miał miejsce w czasie jego powstania:
Po migracji Proroka Mahometa (pokój z nim) do Medyny, naśladowali go również muzułmanie. Jedną z tych, którzy wyemigrowali, była kobieta imieniem Umm Kays. Mężczyzna, który chciał się z nią ożenić, zapytał ją:
„Jeśli się nie wyprowadzisz, to się z tobą nie ożenię.”
Po usłyszeniu tego, wyemigrował, aby się z nią ożenić, i pobrali się w Medynie. Podczas gdy wszyscy emigrowali, aby zyskać uznanie Allaha i Jego Posłańca, intencja tego człowieka, który emigrował tylko po to, aby ożenić się z Umm Kays, była powszechnie znana, więc nazwano go „Muhacirem Umm Kays”.
„Muehajiru Ummi Kays”
nadano mu przydomek
(zob. Ibn Hadżar, Fethu’l-Barî, 1/10).
Ponadto, pewien muzułmanin o imieniu Mersed b. Mersed miał przedimrałową kochankę,
„nadal uprawiająca prostytucję”
Istnieją przekazane w hadisach relacje, że ten werset został objawiony, gdy chciał poślubić kobietę imieniem ANAK.
(zob. Tirmizi, 25 / tefsir sureti’n-Nur).
Ta relacja hadisu również wskazuje, że odpowiednie postanowienie wersetu dotyczy osób, które uprawiają cudzołóstwo i politeizm.
– Uważamy, że osoba, która chce poślubić kobietę, która się nawróciła – zwłaszcza jeśli ma zamiar ją chronić i nie zostawić na ulicy – nie popełnia grzechu, ale wręcz zasługuje na nagrodę.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
