– Wcześniej, w odpowiedziach na podobne pytania, przytaczano komentarz Elmalılı Hamdi Yazır do wersetów 59 i 60 Sūry Al-Isrā. W komentarzu tym stwierdzono, że cud, o którym mowa w wersetach, jest cudem obiecującym, a żądanie cudów przez politeistów z Kurejszu nie zostało spełnione, ponieważ mogłoby to doprowadzić do ich zagłady, podobnie jak poprzednich ludów, w przypadku ich odstępstwa od wiary.
– W dalszej części komentarza szczegółowo wyjaśniono, że błędne jest posługiwanie się tym wersetem przez niektóre grupy jako dowodem na to, że Prorokowi Mahometowi (s.a.w.) nie zostały objawione inne cuda poza Koranem. Moje pytanie brzmi:
– Czy zatem rozłupanie Księżyca, o którym mowa w wersecie, wydarzenie w Nocy Wniebowstąpienia (M’iraj) i inne cudowne zjawiska, o których dowiadujemy się z wiarygodnych źródeł, a które objawiły się Prorokowi (s.a.w.) w sposób zmysłowy, nie są również tego rodzaju cudami (ayat-ı mukteraha)?
– Jeśli tak, to czy powód, dla którego nie dokonano cudów opisanych w wersetach 59 i 60 Sūry Al-Isra, nie jest również ważny w przypadku innych cudów, o których wspomniałem?
– Jak możemy dojść do wniosku, że odrzucenie tych cudów nie spowoduje zagłady tego narodu, i jak powinniśmy je interpretować w świetle interpretacji odpowiednich wersetów z Sūry Al-Isra?
– W końcu rozszczepienie księżyca to też coś niezwykłego.
Drogi bracie/Droga siostro,
Oto tłumaczenie odpowiednich wersetów:
„Powodem, dla którego nie posyłamy im cudów, których żądają, jest to, że poprzednie pokolenia zaprzeczały im. Przecież posłaliśmy kucyku, jako znak dla ludu Thamud, który wyraźnie pokazywał prawdę, a oni mimo to byli niesłowni. A my posyłamy cuda tylko po to, by przestraszyć.”
„Pamiętaj, że kiedyś ci powiedzieliśmy: „Twój Pan objął ludzi swoją wiedzą i mocą”. Zarówno te widoki, które ci pokazałyśmy (w nocnym wniebowstąpieniu), jak i drzewo zakkum, przeklęte w Koranie i rosnące na dnie piekła, posłużyli nam jedynie jako środek próby dla ludzi. Strzelamy nimi, ale to tylko zwiększa ich zuchwałość.”
(Al-Isra, 17/59-60)
Postaramy się wyjaśnić tę kwestię w kilku punktach:
1)
W zawartym w wersecie
„Powodem, dla którego nie posyłamy im cudów, których żądają, jest to, że ich poprzednicy również je zaprzeczali.”
Treść tego cytatu ma na celu przekazanie ludziom następującej lekcji:
Między tymi politeistami a poprzednimi niewiernymi nie ma żadnej różnicy. Mimo że pokazywaliśmy im cuda, o które prosili, nie uwierzyli, wręcz przeciwnie, stali się jeszcze bardziej nieprzekonani. Gdybyśmy teraz pokazywali im cuda, o które proszą, i oni nie uwierzyliby.
W tym oświadczeniu nie ma żadnej wzmianki o tym, że w przyszłości nie będzie dokonywanych cudów. Oświadczenie dotyczy jedynie cudów, które zostały zaproponowane w tym konkretnym momencie.
2)
Należy zauważyć, że w obu tych wersetach
„nieudzielenie cudów, o które prosili politeiści”
Ważny punkt, który należy podkreślić:
„że poprzednie pokolenia nie uwierzyły, mimo że widziały cuda”.
Chociaż wspomnienie o niesprawiedliwości ludu Semud jest uważane za znak ich zagłady, w tych wersetach…
„Zniszczyliśmy tych, którzy nie wierzyli w cuda; to samo prawo obowiązuje was, dlatego nie objawiamy wam cudów, o które prosicie.”
Nie ma wyjaśnienia, które wyjaśniałoby jego znaczenie. Wśród teologów…
„Zginąć z powodu braku wiary w cuda”
Ich zwrócenie uwagi na związek między nimi opiera się na informacjach zaczerpniętych z wypowiedzi zawartych w niektórych wersetach i hadisach, które nie są zawarte w tych wersetach.
3)
Należy zatem szukać innych celów w przywoływaniu tych wersetów. Wydaje się, że w tym wersecie zostały one przywołane w następujących celach:
a)
Ludzie uważali, że niewierzący nie wierzą, ponieważ nie są im pokazywane żądane cuda. W tym wersecie Bóg wskazuje na swój wieczny, wszechogarniający i wszechwiedzący charakter.
-nawet gdyby działy się cuda-
podkreślił, że doskonale wie, że ci politeiści również nie uwierzą, podobnie jak ci starzy niewierzący.
Ci, którzy poznali tę prawdę, zrozumieli, że wiara politeistów nie zależy koniecznie od widzenia cudów. Rzeczywiście,
„(O tym, że umrą jako niewierzący z własnego wyboru i trafią do piekła)”
Ci, co do których wyrok Pana jest już wydany, nie uwierzą, nawet gdyby im przedstawiono wszelkie cuda, dopóki nie doświadczą On sam bardzo bolesnego cierpienia.
(Jonas, 10/96-97)
Ta prawda została również podkreślona w wersetach, które stanowią tłumaczenie.
b)
Proroctwo, które pragnęło przede wszystkim, aby ludzie uwierzyli, być może żywiło nadzieję na objawienie cudów, które miały przekonać politeistów, i obawiało się, że ci ostatni, widząc, że cudów nie ma, uznali by proroka za kłamcę.
W tych wersetach Prorokowi (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) udzielono silnego pocieszenia; podkreślono, że dokonywanie cudów nie jest warunkiem koniecznym ani wystarczającym do wyznania wiary.
c)
Jednakże, ulegając namowom szatana
„z powodu braku objawienia cudu”
Serca wierzących, którzy są narażeni na szatanskie nawieścenia, są uspokajane i wzmacniane tymi wersetami/są utwierdzani w wierze.
– Tutaj
-z tych, którzy widzieli cuda, a mimo to nie uwierzyli-
Wybór ludu Thamud jako przykładu jest szczególnie celny, ponieważ mieszkańcy Mekki dobrze znali historię ich zagłady.
Arabowie, a zwłaszcza mieszkańcy Mekki, widywali ruiny tych miast, podróżując z Mekki do Syrii. W wersecie przytoczono przykład tych zniszczonych plemion i opustoszałych miast, które widzieli na własne oczy.
(Por. Ibn Aszur, komentarz do odpowiedniego fragmentu)
4)
„Zniszczenie tych, którzy nie uwierzyli pomimo cudów, które im zostały objawione”
Gdy zasada jest jasna, można wyjaśnić, dlaczego Prorok (s.a.w.) dokonywał cudów w następujący sposób:
a)
W Koranie Allah wyraźnie stwierdza, że zasada całkowitego unicestwienia ludów nie zostanie w pełni zastosowana w przypadku politeistów z Mekki. W Koranie podano dwa powody, dla których politeiści nie zostali unicestwieni:
Okres, w którym przebywał wśród nich Prorok Mahomet. Okres, w którym oni się nawracali i prosi o przebaczenie. Dopóki trwa jeden z tych dwóch powodów lub oba.
„całkowite zniszczenie”
Istnieje boskie obietnica, że ta zasada nie zostanie wdrożona.
Otóż:
Mekkańscy politeiści dopuścili się wielkiej zuchwałości i
„O Panie nasz! Jeśli to jest Pismo Prawdy, pochodzące od Ciebie, to spuść na nas z nieba kamienie, albo zadaj nam bolesną karę!”
tak mówili.”
(Al-Anfal, 8/32)
W związku z tym Bóg oznajmił, że nie zniszczy ich (ze względu na wizerunek ostatniego proroka, Mahometa (pokój z nim), a także przyszłych pokoleń wierzących z Ummy, czyli wspólnoty muzułmańskiej, która jest ostatnią z umm).
„Dopóki jesteś wśród nich, Bóg ich nie ukarze; a jeśli będą prosić o przebaczenie, Bóg i wtedy ich nie ukarze”.
(Al-Anfal, 8/33)
Zgodnie z tym, politeiści, którzy nie uwierzyli pomimo cudów objawionych w Mekce, nie zostali ukarani, dopóki Prorok Mahomet przebywał wśród nich/w Mekce.
Ale po tym, jak oni wyemigrowali i opuścili Mekkę, a wierzący, którzy szukali przebaczenia, również ją opuścili, zostali oni ukarani w Badr.
(zob. Tabyri, komentarz do odpowiedniego wersetu)
b)
W tym wersecie zawarte jest
„zasada zagłady związana z brakiem objawienia cudów”
, tylko jeśli dotyczy cudu, który został właśnie zaproponowany.
Rzeczywiście, we wszystkich dostępnych nam źródłach przyczyna objawienia tego wersetu jest przedstawiana jako cud, podobny do tych, które objawili poprzedni prorocy, na przykład…
Żądali od niego, aby zamienił górę Safa w bryłkę złota, usunął góry i zamienił je w żyzne pola uprawne.
.
Jednak, dowiadując się, że w przypadku braku wiary w ten cud, zostaną oni zniszczeni jak poprzednie narody, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) nie chciał tego. Ponieważ wiedział, że część politeistów stanie się wierzącymi i że z ich potomstwa wyjdą wierzący.
-Jeśli Bóg pozwoli-
pomyślał i nie chciał, żeby oni zginęli z powodu ich winy.
Co ważniejsze, Bóg, wiedząc, że część tych politeistów nawróci się i że wielu potomków tych politeistów stanie się wierzącymi, nie pozwolił im doświadczyć Sunnatullah, czyli boskiego przeznaczenia, które doprowadziłoby do ich całkowitego unicestwienia.
(por. Taberi, Razî, Beydavî, Nesefî, Kurtubî, Ibn Kesir, Šawkânî, el-Merağî, Ibn Aşur, komentarz do danego wersetu)
Oznacza to, że w tym wersecie nie stwierdzono, iż Prorokowi Mahometowi (s.a.w.) nie dano/nie zostanie dano cudów, lecz że nie zostanie mu dan cud w sposób przez nich zaproponowany. Ponieważ gdyby dano im cud w zaproponowany sposób, a oni mimo to nie uwierzyliby, to by zginęli…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
