Drogi bracie/Droga siostro,
Wierzenie w życie pozagrobowe, w ponowne zmartwychwstanie po śmierci i rozliczenie z uczynków popełnionych na tym świecie, w raj i piekło, ma wiele przejawów, korzyści i skutków w tym doczesnym życiu.
Wierzenie w życie pozagrobowe daje się odczuć na każdym etapie życia człowieka, w dzieciństwie, młodości i starości, w życiu rodzinnym, społecznym, narodowym i państwowym, a jego wpływ sięga od najmniejszych do największych instytucji…
Oczywiście, powiedzenie dziecku, którego brat lub siostra zmarła, że „brat/siostra poszedł/a do nieba, gdzie lata jak ptak i dobrze się bawi” w żaden sposób nie pocieszy tego dziecka.
Najskuteczniejszym czynnikiem powstrzymującym i hamującym młodzież przed młodzieńczymi zachciankami i nieodpowiedzialnym zachowaniem jest wiara w życie pozagrobowe i strach przed piekłem.
(1)
Jedynym źródłem pociechy dla starców, którzy zbliżają się do śmierci i mają już jedną nogę w grobie, jest wiara w wieczną młodość i szczęście, które czekają na nich po śmierci, i która łączy ich z życiem, pocieszając ich z przygnębienia i smutku wynikającego z utraty smaków z młodości.
(2)
To, co naprawdę pocieszy chorych, niepełnosprawnych, ludzi w trudnej sytuacji i ofiary niesprawiedliwości, to wiara w nagrodę i wynagrodzenie, które otrzymają w życiu pozagrobowym. Jedyną rzeczą, która pocieszy umierającego, jest wiara w życie pozagrobowe.
To, co silniej łączy członków rodziny, przyjaciół i krewnych, to wiara w to, że ich więzi będą trwały wiecznie w życiu pozagrobowym. Jedynym źródłem pociechy w smutku i tęsknocie za zmarłymi bliskimi, przyjaciółmi i znajomymi jest wiara w życie wieczne.
Najważniejszym czynnikiem, który zachęca człowieka do czynienia dobra, hojności i wzajemnej pomocy, a jednocześnie odsuwa go od złych cech i zachowań, jest wiara w życie pozagrobowe.
(3)
Szacunek dla praw innych, nie naruszanie ich praw i nie okłamywanie ich można w pełni zaobserwować tylko u ludzi wierzących w życie pozagrobowe. Wiara w życie pozagrobowe jest tym, co skłania człowieka do poświęcenia się dla religii, narodu i państwa, co sprawia, że pragnie zostać męczennikiem.
Wiara w życie pozagrobowe to coś, co otwiera horyzonty w życiu człowieka we wszystkich jego aspektach, wzmacnia jego więź z przeszłością i przyszłością oraz dodaje życiu sensu.
(4)
Korzyści, jakie wiara w życie pozagrobowe przynosi jednostce, rodzinie, społeczeństwu, narodowi i państwu, są tak liczne, że nie da się ich wszystkich wymienić.
Natomiast ten, kto zaprzecza życiu pozagrobowemu, jeśli jego obecne warunki życia nie są dobre, popada w całkowitą rozpacz i pesymizm. Jeśli zaś warunki życia są sprzyjające, to z kolei, poddając się swoim żądzom, staje się czymś w rodzaju zwierzęcia.
(5)
Nie można oczekiwać, że człowiek pogrążony w pościgach za własnymi żądzyami przyniesie korzyści swojej rodzinie, narodowi i ojczyźnie. Wręcz przeciwnie, tacy ludzie nie wahają się pozostawić swojej rodziny w głodzie, nędzy i nieszczęściu, a nawet doprowadzić naród i ojczyznę do trudnych sytuacji, by zaspokoić swoje najtańsze pragnienia…
Ten, kto zaprzecza życiu pozagrobowemu, wyrządza wielką krzywdę swojej duszy, wpędzając ją w rodzaj piekła już w tym życiu poprzez rozpacz i pesymizm wynikające z tego zaprzeczenia.
(6)
W Koranie, w wielu wersetach, zwrócono uwagę na te cechy, korzyści i skutki wiary w życie pozagrobowe. W wielu miejscach zachęcano do czynienia dobrych uczynków i doskonalenia charakteru, łącząc to z tym podstawowym elementem wiary. W wielu wersetach,
„Bojcie się Boga, strzeżcie się Go”
(7)
po tym, jak się to powiedziano,
„Wiedzcie, że zostaną oni zebrani przed Nim.”
(Al-Baqara, 203),
„Wiedzcie, że spotkacie się z Nim.”
Werset (2:223) i podobne wyrażenia wskazują, że środkiem do osiągnięcia tej pobożności jest zbliżenie się do Boga, spotkanie z Bogiem, czyli wiara w życie pozagrobowe.
(8)
Ponadto, w wielu wersetach po poleceniu lub zachęcie do czynienia dobra,
„jeśli wierzycie w Allaha i w dzień sądu ostatecznego…”
Werset (Nisâ, 59; Nûr, 2) wskazuje, że wiara w Allaha i w dzień sądu ostatecznego nakazuje dokonywanie tych dobrych uczynków.
(9)
Ponadto, w Koranie, kiedy muzułmanów wzywa się do dżihadu, jednocześnie naucza się ich cierpliwości w obliczu nieszczęść i klęsk, wszelkich trudności i przeciwności na drodze do Boga.
(10)
, zachęcani do dawania jałmużny
(11)
, powstrzymywany od skąpstwa i złych pożądliwości ciała, powstrzymywany od złych rzeczy, takich jak lichwa i inne metody nieuczciwego zarabiania pieniędzy, powstrzymywany od grzechu
(12)
, jednocześnie zachęca się do dobrych uczynków i czynienia dobra
(13)
, opisując ulotność ziemskich dóbr
(14)
podkreśla się, że nie należy zazdrościć bogactw doczesnych, które znajdują się w rękach niewiernych.
(15)
…zawsze poruszano temat wiary w zmartwychwstanie.
W wielu wersetach opisano cechy tych, którzy wierzą w życie pozagrobowe i tych, którzy w nie nie wierzą, zwracając uwagę na fakt, że wiara w życie pozagrobowe czyni człowieka prawdziwym człowiekiem, a brak wiary oddala go od człowieczeństwa.
Zgodnie z Koranem, osoba wierząca w życie pozagrobowe jest gotowa poświęcić nawet własne życie, aby spotkać się z Bogiem i zyskać Jego uznanie, i nie boi się śmierci.
(16)
Tak jak jego życie w zaświatach będzie pełne pokoju, tak samo jest teraz, w tym świecie, gdzie panuje spokój i cisza.
(17)
, czerpie pouczenie i naukę z objawień Bożych i wydarzeń historycznych.
(18)
, potrafi powściągać swoje żądze
(19)
nie jest oportunistą
(20)
…
Natomiast ten, kto zaprzecza życiu pozagrobowemu,
podległy złym pożądliwościom ciała, bardzo grzeszny i przekraczający wszelkie granice
(21)
, który uważa, że jego życie nie ma sensu
(22)
, który uległ złudzeniom tymczasowych uciech tego świata, który szczyci się życiem doczesnym i który wybrał to życie
(23)
, nie potrafiący patrzeć na świat z szacunkiem i podziwem
(24)
samolubny, zarozumiały, pełen samouwielbienia
(25)
obłudnik, hipokryta, ktoś, kto czyni dobro dla pokazania się, ktoś, kto narzuca swoje zasługi i oczekuje wdzięczności
(26)
, zwodniczy
(27)
, bezlitosny
(28)
, tchórzliwy
(29)
… to są.
Wszystko to pokazuje, jak niezbędne i pożyteczne dla ludzkiego życia jest wiarę w życie pozaziemskie. Nawet ta wiara, choć słaba, pozwala wielu niewierzącym uniknąć całkowitego niewiarownictwa, sprowadzając je do wątpliwego niewiarownictwa, co przynosi im ulgę w życiu doczesnym. Żyją z cieniem nadziei, choć nie mają wiary, nie podejmują też zobowiązań religijnych. W ten sposób również oni czerpią korzyści z powszechnego miłosierdzia islamu…
(30)
Oto dlaczego pragnienie wiary w życie pozagrobowe jest wrodzone w człowieku: wiara w takie życie niesie ze sobą wiele korzyści w życiu doczesnym, dlatego wielu ludzi, choć nie rozumie tego racjonalnie, pragnie wierzyć w życie pozagrobowe, biorąc pod uwagę te korzyści. Cyceron w tej kwestii mówi:
„Nawet gdyby moje przekonanie o wieczności duszy było błędem, byłbym z tego błędu zadowolony i szczęśliwy z powodu tego przekonania. I dopóki żyję, nic mnie od tego przekonania nie odwróci. To właśnie to przekonanie zapewnia mi spokój ducha i zadowolenie z życia.”
(31)
.
Cytując te słowa, Cyceron jakby powtórzył wiersz poety:
Jakże wspaniałe byłoby, gdyby moje życzenie się spełniło! A jeśli tak się nie stanie, to przynajmniej będę mógł przyjemnie spędzić trochę czasu dzięki temu życzeniu.
(32)
Voltaire również twierdził, że znaczenie życia pozagrobowego jest ogromne, ponieważ ta wiara jest podstawowym elementem ustanawiania w społeczeństwie najbardziej cnotliwych i moralnych zasad. Według niego, gdyby idea zmartwychwstania i rozliczenia po śmierci zniknęła ze społeczeństwa, nie znaleźlibyśmy powodu do dobrych uczynków, a tym samym porządek w życiu społecznym zostałby zrujnowany.
(33)
Znaczenie i korzyści, jakie wiara w życie pozagrobowe niesie dla człowieka i ludzkości, wskazują, że wiara ta opiera się na wielkiej prawdzie. „Ponieważ sprawa tak wielkiej wagi dla naszego życia nie może być czymś fikcyjnym… Czy fikcyjny pomysł może zajmować tak wielkie miejsce w naszym życiu!? Czy w kosmosie zdarza się, aby fikcyjny, nieprawdziwy, pozbawiony związku z rzeczywistością pomysł zajmował tak ważne miejsce w rzeczywistym życiu? Nasza pilna potrzeba porządku w życiu i jego budowania na sprawiedliwych, prawdziwych zasadach jest dowodem na to, że życie pozagrobowe jest jedną z wielkich prawd wszechświata. Nie byłoby przesadą stwierdzenie, że przedstawione dowody logiczne na poziomie naukowym i badawczym dowodzą prawdziwości tego założenia.”
(34)
Niektóre rzeczy można pomylić, gdy są jeszcze w postaci nasion, ale gdy te nasiona wyrosną w drzewa, zakwitną i przyniosą owoce, wtedy prawda się ujawnia i nie ma już miejsca na mylne rozumienie, wątpliwości i podejrzenia. Podobnie, gdy podstawowe zasady wiary i wiara w życie pozagrobowe przynoszą takie owoce, nie ma już wątpliwości co do ich istoty i źródła, rozumie się, że są one absolutną prawdą.
Należy również podkreślić, że dowody na istnienie życia pozagrobowego nie ograniczają się do tych, które wymieniliśmy. W Koranie wskazano na wiele dowodów i znaków wskazujących na istnienie życia pozagrobowego. Nursi, po omówieniu dowodów na istnienie życia pozagrobowego w Koranie, mówi:
„Nie myśl, że dowody na istnienie życia pozagrobowego ograniczają się do tych, które zostały przedstawione wcześniej!”
Wręcz przeciwnie, Święty Koran wskazuje na niezliczone znaki… Wskazuje na nieograniczone i nieprzeliczalne znaki… Nie myśl też, że atrybuty Boże, które wymagają i uzasadniają życie pozagrobowe i zmartwychwstanie, ograniczają się tylko do Hakim, Karim, Rahim, Adil i Hafiz. Nie! Wręcz przeciwnie, wszystkie atrybuty Boże, które objawiają się w zarządzaniu wszechświatem, wymagają i uzasadniają życie pozagrobowe i zmartwychwstanie. Krótko mówiąc, kwestia zmartwychwstania jest sprawą, co do której zgodzili się wszyscy: Bóg Samowładny, Jego piękno, majestat i wszystkie atrybuty, konsensus książek proroków, świętych i wyświęconych, Koran, który zawiera tajemnicę zgody wszystkich stworzeń, zarówno ogólnych, jak i szczegółowych, i Mahomet (pokój i błogosławieństwo Boże niech będą z nim), który jest wzorem stworzeń.
(35)
Według Nursi, we wszystkim istnieją dwa aspekty wskazujące na Stwórcę i życie pozagrobowe: jeden aspekt wskazuje na Stwórcę. W tym aspekcie istnieją liczne języki świadczące i wskazujące na Jego istnienie i jedność. Drugi aspekt wskazuje na cel i życie pozagrobowe. W tym aspekcie również istnieją liczne języki wskazujące i świadczące o świecie pozagrobowym i dniu sądu. Na przykład, człowiek, swoim istnieniem w pięknym dziele sztuki, wskazuje na istnienie i jedność Stwórcy, a fakt, że jego zdolności są wzorcem zdolności wszystkich stworzeń, a mimo to, że ma wieczne pragnienia i potrzeby, szybko dobiegają końca, wskazuje na życie pozagrobowe. Czasami te dwa aspekty łączą się: na przykład, porządek widoczny we wszechświecie, piękno stworzeń, miłosierdzie, sprawiedliwość i ochrona świadczą o Stwórcy, który jest Mądry, Hoży, Miłosierny, Sprawiedliwy i Ochraniacz, a jednocześnie wskazują na sprawiedliwość życia pozagrobowego, bliskość zagłady i realizację wiecznego szczęścia, wręcz w stopniu widocznego dowodu.
(36)
Po przedstawieniu wszystkich tych dowodów, nie powinno pozostać już żadnych wątpliwości co do istnienia życia pozagrobowego. Mimo to, ostatnie słowo do tych, którzy w nie nie wierzą, brzmi tak: Musimy wierzyć w życie pozagrobowe i przygotowywać się na nie. Jeśli jest prawdziwe, osiągniemy zbawienie, a ci, którzy je zaprzeczają, zostaną zgubieni. Jeśli jednak nie jest prawdziwe, ta wiara nie wyrządzi nam żadnej szkody. Zostaniemy jedynie pozbawieni pewnych ziemskich przyjemności… Jak powiedział pewien poeta:
Astrolog i lekarz, obaj,
Mówią, że nie ma zmartwychwstania, a ja wam mówię:
Gdyby to, co mówisz, było prawdą, ja bym na tym nie stracił.
Ale jeśli mam rację, to wykręcacie się z odpowiedzialności!
(37)
„Cóż by się stało, gdyby wierzyli w Allaha i w dzień ostateczny!”
(Nisa, 4/39).
Przypisy:
1. zob. Ahmed Faiz, el-Yevmu’l-Ahir fî Zılali’l-Kur’ân, Müessesetü’r-Risale, 1989, 15. wyd., s. 8; podobne wyjaśnienia zob. Güngör, 80-82
2. zob. Cisr, Nedim, s. 5.
3. Wiara w życie pozagrobowe w islamie nie oznacza rezygnacji ze świata doczesnego, jak w chrześcijaństwie. Wychodząc z hadisu „świat jest polem uprawnym dla życia pozagrobowego” (hadis ten nie znajduje się w znanych zbiorach hadisów. zob. Aclunî, t. 1, s. 412, hadis nr 1320), wiara ta wzywa człowieka do dżihadu, podnoszenia na wyżyny religii Allaha, usuwania bałwochwalstwa, tyranii i zepsucia, nakazuje dobroczynność i obiecuje raj tym, którzy tak postępują (zob. Faiz, s. 5-6).
Wierzenie w życie pozagrobowe zachęca do dobrych uczynków i odciąga od złych, dlatego w Koranie w wielu miejscach dobre uczynki są powiązane z wiarą w życie pozagrobowe i wspólnie o nich wspominane. To pokazuje, że dobre uczynki są owocem tej wiary (Şarkavî, s. 295).
4. Odsetki, s. 4-5.
5. Havvâ, 783-785; zob. również Tabbara, Ruhu’d-Dini’l-İslamî, s. 118.
6. zob. Nursi, İşârâtu’l-İ’câz, s. 46.
7. Al-Baqara, 194, 196, 203, 223, 231, 233, 282 …
8. zob. Havvâ, s. 815.
9. zob. Al-Baqara, 228, 232; An-Nisa, 59; An-Nur, 2; At-Talaq, 2.
10. zob. Al-Baqarah, 214, 218; Al-Imran, 143; An-Nisa, 104; At-Tawbah, 13, 81, 111.
11. zob. Al-Baqara, 245.
12. Al-Maida, 29; Al-An’am, 15.
13. zob. Al-An’am, 92; At-Tawbah, 18; Al-Mu’minun, 61; Al-Insan, 10.
14. zob. Al-i Imran, 14; An-Nisa, 77-78; At-Tawba, 38; Al-Ahzab, 28-29.
15. zob. Taha, 131; Kasas, 61, 70.
16. zob. Al-Baqara, 207, 249; Al-Imran, 173; Al-An’am, 163; Al-A’raf, 125; Ta-Ha, 72; Ash-Shu’ara, 50; Al-Tahrim, 11.
17. zob. Jonas, 64; Mrówka, 3-4.
18. zob. Al-Baqara, 232; Hud, 102; At-Talaq, 2; Al-Ahzab, 21; Al-Mumtahana, 60.
19. zob. Al-Ma’ida, 28; Ta-Ha, 97; Al-Luqman, 23.
20. zob. Szūʿarā, 18; al-Insān, 10
21. zob. Ta-ha, 16; Kijama, 5; Mutaffifin, 12.
22. zob. Al-Mu’minun, 115; Al-Qiyama, 36…
23. zob. Al-A’raf 51; At-Tawba 55; Ibrahim 3; An-Nahl 107; Ar-Rum 7; Al-Jasiya 35.
24. zob. Furkân, 40.
25. zob. Kasas, 39; Nahl, 22; Mü’min, 27; İnfitâr, 90.
26. zob. Al-Baqara, 264; An-Nisa, 38.
27. zob. Mutaffifin, 1-4.
28. zob. Maûn, 1-3.
29. zob. Al-i Imran, 151; At-Tawba, 45.
30. zob. Nursi, el-Mesneviyyu’l-Arabi, s. 169.
31. L.N. Tołstoj, Śmierć, tłum. Ahmed Midhat Rıfatof, drukarnia Keteon Bedrusyan, Stambuł 1330, s. 15. Podobne słowa wypowiedział Sokrates (zob. Figuier, s. 24-25).
32. zob. Alûsî, VII, 130.
33. Han, el-İslâmu Yetehaddâ, s.99.
34. Han, tamże, s. 99.
35. Nursi, el-Mesneviyyu’l-Arabî, s.101.
36. Nursi, tamże, s. 102.
37. Ibn Arabi, I, 312; Hindî, s. 57; Favî, s. 184.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
