Drogi bracie/Droga siostro,
Przyczyny różnic w rozumieniu islamu wśród muzułmanów można podsumować w kilku punktach, jak poniżej:
1. Konflikt jest wrodzony naturze ludzkiej.
Zatem tam, gdzie są ludzie, konflikty są nieuniknione. Zmysły, gniew i rozum – siły tkwiące w naturze człowieka – stanowią podstawę konfliktów (1). Na przykład, ponieważ rozum nie jest u wszystkich na tym samym poziomie, nieuchronnie pojawią się różnice zdań, a ci, którzy nie osiągnęli wysokiego poziomu rozumienia, będą skłonni do zaprzeczania pewnym prawdom.
2. Od czasów Adama ludzie są podzieleni na frakcje.
Każda sekta ma swoją własną drogę. Każda grupa lubi swój zawód i woli go od drogi, którą podążają inni. (2)
3. „Każdemu z was ustanowiliśmy prawo i drogę. Gdyby Bóg chciał, uczyniłby was jednym narodem…”
(3) werset zwraca uwagę na boski plan w istniejących w świecie ludzkim konfliktach. Innymi słowy, gdyby Bóg chciał, mógłby stworzyć ludzi niezdolnych do konfliktów, jak anioły. Ale On pragnął różnorodności, dynamiki i rywalizacji w świecie ludzkim i stworzył ludzi z predyspozycjami do konfliktów.
„Bóg stworzył ludzkość w taki sposób, że będzie ona obejmować tysiące gatunków, podobnie jak zwierzęta, które również obejmują tysiące gatunków.”
(4) Ten człowiek nie ma żadnych ograniczeń w odczuwaniu, pragnieniach i emocjach, został uwolniony i obdarzony zdolnością do przemieszczania się w nieograniczonych przestrzeniach.
Jak powiedział Hamdi Yazır, gdyby ludziom nie dano zdolności, które prowadzą do konfliktów,
„wszyscy ludzie, podobnie jak inne gatunki zwierząt, żyliby w nudnym, monotonnym i jednostajnym życiu.”
(5)
4. Konflikt wyzwala myśl z letargu i nadaje jej dynamiczny charakter.
„Odmowa uznania konfliktu oznacza brak akceptacji dla ludzkiej natury i utwardzenie myślenia.”
(6) Pomijając realia konfliktu
„Niech cały naród będzie jednej wyznania, jednego usposobienia.”
To znaczy, że żądanie czegoś niemożliwego… to strata czasu. (7)
5. Niektóre sekty, które pojawiły się w świecie islamu, powstały w wyniku interpretacji tekstów nass (Koran i hadisy) zgodnie z ich własnymi pragnieniami.
Jak powiedział Ibn Tyjmija, oni najpierw przyjęli pewien pogląd, a następnie próbowali znaleźć na to dowody w Koranie. (8) Ponadto, w celu obrony swoich poglądów, interpretowali w sposób wykręcony wersety sprzeczne z ich szkołą teologiczną. (9) Tymczasem pokazanie tego, co istnieje w Koranie, a przedstawianie własnych poglądów jako pochodzących z Koranu, to dwie zupełnie różne rzeczy.
6. Wyznawcy bid’a są wyznawcami kierunku (kibla);
zatem nie podlega wykluczeniu z islamu (tekfir). (10) Jak powiedział al-Shatibi,
„Choć należą do grona tych, którzy zboczyli z drogi prawego, nie wyłączono ich z religii. W hadisie, w którym Prorok Mahomet wspomina o 73 sekciach, użycie słowa „moja umma” wskazuje na to. Bo gdyby zboczyli z drogi prawego poprzez swoje innowacje (bid’a), Prorok Mahomet nie nazwałby ich „moją ummą”.”
(11)
Jednakże, kacerstwo tych, którzy uważają Aliego za boga lub twierdzą, że Dżibril błędnie przekazał objawienie Prorokowi, oraz podobnych im, jest oczywiste. (12)
Źródła:
1. Kutub, Seyyid, W cieniu Koranu, Daru’ş-Şuruk, 1980, I, 215.
2. Katib Çelebi, Katib, Mizanu’l-Hak fi İhtiyari’l-Ehak, Marifet Yay. Istambuł 1990, s. 198.
3. Maida, 48.
4. Nursi, Lem’alar, Sözler Yay. Istambuł 1990, s. 164.
5. Yazır, tom III, 1700.
6. Özler, s. 142.
7. Katip Çelebi, s. 198.
8. Ibn Tyjmija, II, 225. Zob. także Salih, Subhi, Mebahis fi Ulumi’l-Kur’an, Daru’l-İlm, Bejrut, 1368 h., s. 294.
9. Ibn Taimiya, II, 223.
10. Taftezani, Şerhu’l-Akaid, s. 191; Şatıbi, İ’tisam, s. 405.
11. Al-Shatibi, IV, 139.
12. Ibn Abidin, Redd al-Muhtar ala al-Durr al-Muhtar, Dar Ihya al-Turath al-Arabi, bez daty wydania, tom III, s. 309-310; Shatibi, I’tisam, s. 405.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
