Jaki jest pogląd islamu na temat wiary osób żyjących przed Prorokiem (tzw. „ludzie okresu ciszy” – fetret)? Czy ci, którzy żyli bez wiary, trafiają do piekła?

Odpowiedź

Drogi bracie/Droga siostro,



Okres zastoju,



przerwa, odstęp, przerwa w działaniu

są używane w tych znaczeniach. Są również używane jako termin religijny.

okres między dwoma prorokami

jest używany do.

W jednym z hadisów przekazanych przez Al-Buhari’ego, okres fetretu odnosi się do czasu między Jezusem (pokój z nim) a Prorokiem Mahometa (pokój z nim). (1)

Z niektórych wersetów Koranu wynika, że przed islamem wiedza Arabów na temat posłannictwa proroków była bardzo uboga. W Koranie, Arabowie politeiści…





Gdyby nasz Pan chciał posłać proroka, z pewnością posłałby go w postaci anioła.

„(2)”

Wskazuje się tym samym, jak słabe są ich poglądy na temat proroctwa, a zatem na temat religii objawionej.

Choć Arabowie uznawali Proroka Ibrahima (as) za proroka, uważali, że jego proroctwo było ograniczone do jego czasów. Między Prorokiem Ibrahimem a Prorokiem Mahometem (s.a.w.)…

trzy tysiące lat

Od dawna niewiele osób znało zasady religii Hanif, którą głosił Abraham.


Uczeni islamscy dzielą osoby w stanie fetret na trzy kategorie:


1.

Osoby, które dzięki własnemu rozumowi i inteligencji docierają do istnienia i jedności Boga, to na przykład Kus ibn Saida i Zaid ibn Amr, ojciec Saida ibn Zayda, który należał do towarzyszy Proroka i któremu obiecano raj.


2.

Ci, którzy zniekształcili i zmienili wiarę w jedynego Boga, przyjęli politeizm, stworzyli własne religie i zgromadzili wokół siebie ludzi, jak Amr ibn Luhay i inni politeiści, którzy wprowadzili politeizm wśród Arabów.


3.

Osoby, które nie były ani muzułmanami, ani politeistami, nie miały żadnych pozytywnych lub negatywnych przekonań religijnych, spędziły całe swoje życie w nieświadomości i nie zajmowały się swoimi umysłami tego typu sprawami. W czasach Jahilii istnieli ludzie należący do tej kategorii.

Ci z drugiego grona, będąc politeistami, zasługują na piekło. Ci z trzeciego grona, będąc prawdziwymi przedstawicielami okresu bezobjawieniowego (fetret), nie trafią do piekła. Ponieważ nie przybył do nich prorok, który przekazałby im prawdę i objawienie, a także nie wykazywali oni zachowań wymagających uznania ich za niewiernych, należą do tych, którzy zostaną zbawieni. W tej kwestii wszyscy uczeni są zgodni. (3)

Kus ibn Saida i Zajd ibn Amr, wspomniani w pierwszej klasie, zostaną zmartwychwstań w osobnym, odrębnym narazie, ponieważ w tamtych czasach nie było proroka, a oni, spośród tysięcy ludzi, wierzyli w istnienie i jedność Boga. Nie należeli do żadnej wspólnoty prorockiej i nie doczekali przybycia Proroka Mahometa. Bóg zbawi ich jako odrębną wspólnotę. Są to również ludzie zbawieni, którzy dzięki wierze ocalili swoje wieczne życie. W czasie zmartwychwstania będą sami…

„jedyny naród”

będą obecni na miejscu Sądu Ostatecznego. To oni

„wyjątkowy”

ludzie ci będą objęci łaską i dobrodziejstwem Allaha.



Ludzie okresu przerwy (Fetret)

Z pewnością nie jest zobowiązany do praktykowania religii i przestrzegania jej zasad.

Jednakże, co do tego, czy są zobowiązani do wiary w Allaha, istnieje różnica zdań w doktrynie Ahl-i Sunnet, stanowiąca odrębne szkoły myślenia.

Al-Maturidi

i

Eš’arī

Między wyznaniami istnieją rozbieżności.

Według Imam al-Maturidi,

Ludzie ci powinni używać rozumu, którym obdarzył ich Bóg, i z uwagą przyglądać się ziemi, niebu i temu, co się w nich znajduje, aby zrozumieć istnienie Boga.

Natomiast według Eš’ariego,

Ludzie z okresu fetry (przed przyjściem proroka) nie są zobowiązani do wiary w Boga, ponieważ nie przybył do nich żaden prorok. (Allah)


„Nie karaliśmy żadnego narodu, dopóki nie wysłaliśmy do niego proroka.”

(4)

W związku z tym, ponieważ nie przybył do nich żaden prorok, nie zasługują na karę.

Bediuzzaman, powołując się na przywołany przez nas werset, mówi:






Ludzie w stanie niewiedzy są ludźmi zbawienia.

.


Zgodnie z konsensem, nie ponoszą odpowiedzialności za błędy w szczegółach. Nawet jeśli, zgodnie z Imamem Szafijem i Imamem Asz’arim, wpadną w niewiarę, ale nie odstąpią od zasad wiary, nadal należą do tych, którzy zostaną zbawieni. Ponieważ boskie wezwanie następuje poprzez posłanie proroków, a posłanie proroka z kolei prowadzi do ustalenia obowiązku poprzez świadomość. Skoro zapomina i upływ czasu zasłania religie poprzednich proroków, nie może być argumentem dla ludzi w czasach zaniku religii. Jeśli będą posłuszni, otrzymają nagrodę, a jeśli nie, nie poniosą kary. Ponieważ pozostaje ukryte, nie może być argumentem.

(5)

Po nadejściu naszego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) widzimy, że Imam Ghazali podzielił ludzi na trzy kategorie w odniesieniu do tych, którzy nie usłyszeli jego wezwania:


1.

Osoby, które nie usłyszały wezwania Proroka (pokój z nim) i nie miały o nim wiedzy, należą do tej kategorii. Ludzie z tej kategorii są na pewno zbawieni i trafią do raju.


2.

Choć słyszeli wezwanie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim), widzieli cuda, które dokonał i poznali jego wspaniałe cechy charakteru, nie uwierzyli. Ta grupa na pewno zostanie ukarana.


3.

Choć słyszeli imię Proroka (pokój z nim), nie interesuje ich to, ponieważ słyszeli tylko negatywną propagandę na jego temat i nikt nie powiedział im prawdy ani ich nie zachęcił. Mam nadzieję, że i oni należą do tych, którzy zostaną zbawieni, czyli wejdą do raju.

Bediuzzaman, wskazując na to, że w czasach ostatecznych następuje okres pewnego rodzaju stagnacji, zwraca uwagę na to, że niektórzy niewinni ludzie, którzy zginęli w wojnach światowych, również należą do tych, którzy zostaną zbawieni. Oto dosłowny cytat Bediuzzamana:





Skoro w czasach ostatecznych nastała obojętność na religię i religię Proroka Mahometa (pokój z nim), a skoro w czasach ostatecznych prawdziwa religia Jezusa Chrystusa będzie panować i stanie ramię w ramię z islamem, to oczywiście nieszczęścia, jakie teraz cierpią chrześcijanie, którzy należą do Jezusa Chrystusa i pozostają w ciemnościach, jak w czasie upadku, są swego rodzaju świadectwem na ich temat.


.”

(6)




Źródła:



1. Al-Buhari, Menakıbü’l-Ensar: 53.

2. Surah Fussilat, 14.

3. Przekład Tecrid-i Şarttı, 4:544.

4. Surah Al-Isra, 15.

5. Listy, 360-361.

6. Protokół z Kastamonu, s. 77.


Z pozdrowieniami i modlitwami…

Islam w pytaniach i odpowiedziach

Najnowsze Pytania

Pytanie Dnia