Jaki jest wyrok dla tych, którzy nie uznają lub zaprzeczają cudom naszego Proroka (s.a.w.)?
Drogi bracie/Droga siostro,
Wyrok za wiarę w cuda:
Zaprzeczanie cudom, które zostały potwierdzone wersetami Koranu lub hadisami przekazywanymi w sposób nieprzerwany, jest bluźnierstwem.
Jednak zaprzeczanie cudom, o których donoszą pojedyncze lub słabe przekazy, nie prowadzi do niewiary.
Uczeni, wiadomości
mütawātir
i
jedyny, jedyny w swoim rodzaju
podzielili na dwie części:
Wiadomość powtarzana wielokrotnie:
To jest przekaz, który grupa, której logicznie nie jest możliwe, aby połączyła się w celu kłamstwa, przekazuje od grupy o tych samych cechach i liczbie członków.
Ta informacja musi pochodzić z doświadczenia lub słuchu przekazujących ją osób, nie może być oparta na przypuszczeniach. Jednocześnie musi wyrażać wiedzę. Według większości uczonych, nie ma określonej liczby osób w wspomnianej grupie; ponadto nie jest wymagane, aby były one muzułmanami lub sprawiedliwymi. W tej kwestii istnieją również inne, słabsze poglądy, szczegółowo wyjaśnione w podręcznikach metodologii.
Natomiast Haber-vahid to:
To przekaz, który nie spełnia warunków hadisu mutawatir.
W tym kontekście nie ma znaczenia, czy przekazujący przekaz jest jedną osobą, czy kilkoma. Jeśli chodzi o jego wartość, istnieją jednak rozbieżności. Większość Sahabów, Tabi’inów i późniejszych haddystów, fakihów i usulistów uznała, że przekaz pojedynczej, godnej zaufania osoby (hadis wahid) jest jednym z dowodów na istnienie prawa szariatu; wyraża on podejrzenie i wiedzę, dlatego należy nim kierować się w działaniu.
Działanie na podstawie pojedynczego przekazu (hadisu) jest ugruntowane w prawie religijnym, a nie w rozumie.
Każdy muzułmanin powinien,
Dowód na to, że prorocy, których Bóg od czasu do czasu posyłał ludziom, byli wierni i sprawiedliwi w swoich sprawach oraz że byli wspierani przez Boga.
że dokonywał cudów
wierzyć jest obowiązkiem
jest.
Nie ma takiego proroka, któremu Bóg nie dałby cudu, aby go potwierdzić. To zostało potwierdzone wieloma wersetami w Koranie, które dotyczą każdego proroka tam wymienionego, i w których opisano cudy, które im zostały dane.
Wierzyć w prawdziwość cudów;
Jest to potwierdzone Księgą, Sunną i konsensem Ummy. Potwierdzone jest w Koranie.
„Isra”
i
„Rozszczepienie Księżyca”
Zaprzeczenie takich cudów, zarówno tych zmysłowych, jak i kosmicznych, prowadzi do niewiary.
Istnieje wiele wersetów, które mówią o tym, że każdy prorok otrzymał cud, a także można przywołać autentyczny hadis Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim):
„Nie ma proroka, któremu nie dano by cudów, które spowodowałyby wiarę ludzi. Cudem, jaki mi dano, jest objawienie, które mi zostało objawione. Dlatego mam nadzieję, że w Dniu Sądu Ostatecznego będę prorokiem z największą liczbą wyznawców.”
(Buhari, Fezailul-Kur’an, 1; Muslim, Iman, 239).
Najwyraźniejszym dowodem na to, że prorocy mogli dokonywać cudów z racjonalnego punktu widzenia, jest fakt, że Bóg, który stworzył cud, ma moc stworzenia wszystkiego.
„Wszechmocny”
tak właśnie jest. Ponieważ, patrząc uważnie na świat żywych i nieżywych istot w kosmosie, na ziemi i w niebie, badając i rozważając subtelność, niezawodny porządek i ścisły system, łatwo zrozumieć, że jest logicznie możliwe, aby Bóg, Stwórca wszystkiego, w celu potwierdzenia swoich proroków, w razie potrzeby, zgodnie ze swoją wieczną wiedzą i wszechogarniającą wolą, stworzył w rękach każdego z nich nadzwyczajną rzecz, zwaną cud.
Każdy, kto wierzy w Allaha (cc), w Jego nieskończoną moc i majestat, bez wahania wierzy w cuda, w to, że są one logicznie możliwe i faktycznie istnieją. Historia ludzkości jest pełna żywych przykładów tej prawdy.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
