– Jeśli nie ma różnicy między magią a cudem, to jak rozpoznać, że coś jest cudem, a nie magią?
Drogi bracie/Droga siostro,
Cud
przeciwny władzy
„aczkolwiek”
od korzenia w trybie if’al
„i’caz”
jako przymiotnik pochodzący od czasownika źródłowego
„nie do pobicia, nie do odparcia, nie do naśladowania, cudowny”
jest terminem oznaczającym.
Cud;
To nadzwyczajne zjawisko, wykraczające poza prawa i zwyczaje natury, które Bóg objawia za pośrednictwem osoby, która twierdzi, że jest prorokiem i rzuca wyzwanie zaprzeczającym, aby potwierdzić prawdziwość tego twierdzenia i uniemożliwić im stworzenie czegoś podobnego (1).
Jak wynika z tego opisu, cud jest aktem Boga. To sam Bóg (cc) stwarza i objawia go w ręku proroka. Objawienie takiego cudownego znaku w ręku osoby, która pojawia się z twierdzeniem o proroctwie i rzuca wyzwanie zaprzeczającym, i która bezsilnie pokonuje wszystkich, którzy ją zaprzeczają, oznacza dowód i potwierdzenie jej twierdzenia o proroctwie. Ponieważ objawienie takiego cudownego znaku przez proroka,
„Mój sługa jest szczery w swoim twierdzeniu o proroctwie, zarówno on sam, jak i słowa, które przekazuje, są prawdziwe i autentyczne.”
oznacza. W przepisie,
„twierdzić, że jest się prorokiem”
i
„rzucić wyzwanie”
(tahaddi) warunki, cud, który objawili święci, pobożni słudzy Allaha
„cud”
odróżnia go od innych nadzwyczajnych zdarzeń, zwanych [nazwa]. Ponieważ przyjaciele Boga, czyli święci,
„pretensje do proroctwa”
i
„wyzwanie”
Nie mają one [czarowniczek] żadnych szczególnych cech. Cudowne czyny, które wykazują, są uważane za rodzaj cudów proroków, którym są one poddane i których prawo religijne przestrzegają. (2)
Aby cud był autentyczny i godny uznania, musi spełniać pewne warunki.
1. Cud,
Musiało to być działanie Boga. Ponieważ Bóg jest Stwórcą, który czyni, co chce; to znaczy, stwarza, co zechce. Jednakże potwierdza prawdziwość działania, które sam stworzył. Na przykład, przekształcenie lasku w węża w ręku Mojżesza, czy wskrzeszenie umarłych przez Jezusa, to działania, które Bóg zechciał i stworzył. Ich przypisanie prorokom jest metaforyczne.
2. Cud,
Musi to być cud wykraczający poza znane prawa i zwyczaje natury. Tylko wtedy czyn ten osiąga stopień potwierdzenia od Boga. W zdarzeniach zachodzących zgodnie z prawami natury i normalnym porządkiem wszechświata (takich jak wschód słońca) nie ma cechy nadzwyczajności.
3. Nie powinno być możliwości jego zakwestionowania.
Ponieważ funkcja icaz (udzielenia pozwolenia) polega na obnażaniu bezsilności przeciwników i ich uciszaniu.
4. Cud,
Powinien on wystąpić w ręku osoby, która twierdzi, że jest prorokiem, jako dowód na boskie potwierdzenie.
5.
Wykonywany cud musi być zgodny z twierdzeniem proroka, czyli z tym, co obiecał zrobić. Jeśli wykona inny cud, który nie jest zgodny z jego twierdzeniem, nie jest to uważane za cud.
6.
Cud, który ma potwierdzać jego twierdzenie, nie powinien go przeczyć i obalać.
7. Cud
Nie powinno się to wydarzyć przed lub wkrótce po złożeniu twierdzenia, ale natychmiast po wypowiedzeniu słów (złożeniu twierdzenia) przez proroków. (3)
Magia różni się od cudu.
Kurtubi; „
Właściwie magia to zakrywanie czegoś za pomocą iluzji.
Albowiem czarodziej, poprzez oszustwo i pewne sztuczki, sprawia, że osoba, na którą działa magia, widzi rzeczy inaczej niż są w rzeczywistości. Magia jest nieprawdziwa, jak miraż, który z daleka wygląda jak woda.”
Magia różni się od cudu.
Następujące werset z Sory Al-A’raf:
zostało wyraźnie stwierdzone.
115. Magowie powiedzieli: „O, Mojżeszu! Albo ty najpierw okażesz swoją moc, albo my ją okażemy”.
Magowie, którzy otrzymali od Faraona obietnicę nagrody, zwrócili się do Mojżesza: „Mojżeszu, rzuć ty najpierw swoją laskę na ziemię, albo pozwól nam najpierw wykonać nasze cuda”.
16. Mojżesz powiedział: „Najpierw wy pokażcie swoje sztuczki”. Magowie wykonali swoje sztuczki, zadziwili ludzi i wzbudzili w nich strach. W ten sposób dokonali wielkiego cudu.
Mojżesz (pokój z nim) najpierw poprosił czarodziejów, aby zaprezentowali swoje umiejętności, aby ludzie mogli zobaczyć i zrozumieć ich sztuczki, a ich emocje opadły, zanim on sam pokazał im prawdę. Aby mogli odróżnić iluzję od rzeczywistości. Tak, czarodzieje zaprezentowali wszystkie swoje umiejętności, oczarowali ludzi i wzbudzili w nich strach. Ale gdy zobaczyli prawdę, sami uwierzyli. Abdullah ibn Abbas powiedział:
„Magicy rzucali grube liny i długie gałęzie. Potem, za pomocą magii, sprawiali, że rzucone przedmioty wydawały się poruszać. Ludzie bali się ich.”
117. I My [Bóg] powiedzieliśmy Mojżeszowi:
„Odstępuje od sprawy.”
Tak objawiliśmy. I oto patrzysz, a kij pochłania wszystko, co oni wymyślili.
Abdullah ibn Abbas powiedział: „Wróżby Mojżesza połykały wszystko, co rzucali w ich stronę czarodzieje – liny i patyki. Dlatego czarodzieje, rozumiejąc, że to cud Boży, a nie magia, padli na twarze i powiedzieli:
„Wierzyliśmy w Boga, Pana Mojżesza i Aarona, w Boga wszechświata.”
118, 119. I tak prawda ujrzała światło dzienne, a wszystko, co uczynili, okazało się daremne. Tam zostali pokonani i powrócili w hańbie.
W ten sposób okazało się, że Mojżesz (pokój z nim) jest prawdziwym prorokiem, a to, co wymyślili czarodzieje, okazało się daremne. Mojżesz (pokój z nim) pokonał Faraona i jego lud. I tak oni wrócili poniżeni i upokorzeni.
120-122. Magowie padli na twarze i powiedzieli: „Wierzyliśmy w Pana wszechświata, w Pana Mojżesza i Aarona”.
Magowie jako pierwsi zrozumieli, że to, co pokazał Mojżesz (a.s.), nie było magią. Wiedzieli bowiem, jak działają ich własne sztuczki i jak wprowadzają ludzi w błąd, i doskonale rozumieli, że to, co pokazał Mojżesz (a.s.), nie przypominało ich własnych czynów. Dlatego natychmiast przyjęli prawdę, padli na twarze i uwierzyli w Allaha. (4)
Przypisy:
1) zob. at-Taftazani, Szarh al-Akaid an-Nasafiyya; Kair 1939, s. 459-460; Inne definicje zob. al-Dżurdżani, Szarh al-Mawakif, III,177; al-Dżaziri, Tawdih al-Akaid, 140.
2) zob. Celal ed-Devani, Szarh al-Akaid al-Adudiyye, II, 277.
3) zob. al-Dżurdżani, Szarh al-Mawakif, III, 177-179.
4) zob. Abu Dżafar Muhammad ibn Dżarir at-Tabari, Tafsir at-Tabari, Hisar Yayınevi: 4/97-98.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
