– Czy mógłby Pan/Pani podać hadisy dotyczące zalotów, propozycji małżeństwa lub prośby o spotkanie w celu zawarcia małżeństwa za pośrednictwem listu, w ramach dopuszczalnych ram islamskich, przekazane przez Proroka Mahometa i jego towarzyszy?
– Moim celem jest udowodnienie, że to nie jest grzech i istnieją temu przykłady, oraz że nie należy tego uważać za brak grzeczności. (Wszystko, co napisałem, dotyczy małżeństwa, które jest dozwolone przez Allaha i mieści się w granicach tego, co jest dozwolone, i jest dalekie od działań prowadzących do zdrady, takich jak randkowanie, bycie w związku itp.).
Drogi bracie/Droga siostro,
W pracach z zakresu teologii islamskiej
z prośbą o rękę i zaręczynami
bardziej zgodny z odpowiednimi przepisami
ślub
na początku rozdziału, a także
okres oczekiwania (po rozwodzie)
i
mehir
wspomina się o nich w trakcie omawiania tematów.
W terminologii fiqh: deklaracja zamiaru zawarcia małżeństwa.
mowa/przemówienie
, jak się mówi. Słowo „hıtbe”, które pojawia się w pewnym miejscu w Koranie (
(Al-Baqara, 2/235)
W hadisach występuje on powszechnie, zarówno w tej formie, jak i w ramach wzorców czasownikowych.
Wensinck, el-Mu’cem, htb md.)
Kazanie,
To oświadczenie zamiaru zawarcia małżeństwa z konkretną kobietą, złożone samej kobiecie lub jej rodzinie. Oświadczenie to jest składane bezpośrednio…
przez mężczyznę
tak jak można to zrobić, tej osobie
rodzina
lub
„teściarz”
Może to również zrobić trzecia osoba, o której mowa. W przypadku pozytywnej odpowiedzi ze strony dziewczyny lub jej rodziny.
„zaręczyny”
miało miejsce.
Przeprowadzanie pewnych procedur przed ślubem, takich jak poznanie dziewczyny, zabieganie o jej rękę i zaręczyny, pozwala na poznanie się osób, które zamierzają się pobrać, oraz ich rodzin. W historii zawsze istniała potrzeba takiego okresu rozpoznawania i poznawania się przed zawarciem małżeństwa, które ma trwać całe życie.
Propozycja małżeństwa
„Chcę wyjść za mąż za kogoś tam”
Może to być wyrażone wprost, ale również w sposób niejasny i poprzez aluzje. W stosunku do dziewczyny;
„Warto cię poślubić”, „Szczęśliwy będzie ten, kto cię poślubi”
lub
„Szukam odpowiedniej dziewczyny, takiej jak ty”
Powiedzenie takich słów jest subtelną propozycją małżeństwa.
Patrzeć na kobietę z zamiarem zawarcia z nią małżeństwa.
Dorosłemu mężczyźnie nie wolno patrzeć na te części ciała obcej kobiety, które są objęte zakazem w islamie (awret), ponieważ nie jest ona jego mahrem (bliską krewną). Nie ma znaczenia, czy spojrzenie to jest pożądliwe, czy nie, ani czy ma charakter prowokujący. Awret kobiety obejmuje całe jej ciało z wyjątkiem dłoni i twarzy. Abu Hanifa dodaje do tego stopy poniżej pięt.
Istnieją jednak pewne wyjątki od zakazu mężczyznom patrzenia na obce kobiety. W sytuacjach potrzeby i konieczności, lub…
kiedy pojawiła się myśl o ślubie
zakaz patrzenia zostaje zniesiony. W kwestii potrzeby i konieczności
„Konieczność czyni dopuszczalnym to, co jest niepożądane.”
Zastosowana jest zasada proporcjonalności. Z drugiej strony, potrzeby są oceniane w zależności od ich wielkości.
Ponieważ ważne jest, aby strony polubiły się nawzajem i zbadały, czy mogą nawiązać niezbędną bliskość, aby osiągnąć cel stworzenia spokojnego domu opartego na wzajemnej miłości i szacunku oraz zapobiec potencjalnym problemom w przyszłości.
Zaleca się, aby przyszli małżonkowie widzieli się przed zawarciem małżeństwa.
zostało dokonane.
Spotkanie przyszłych małżonków może się odbyć na dwa sposoby.
a)
Kobieta z rodziny mężczyzny, która rozważa jego kandydaturę na męża, rozmawia z córką. W tym przypadku kobieta-pośredniczka opisuje potencjalnej teściowej zalety kandydującej do roli synowej. Jest to dozwolone. Prorok Mahomet (s.a.w.) wysłał Umm Sujajm jako pośredniczkę do pewnej kobiety.
popatrz na jej nogi, a także na nieświeży oddech
zaproponował mu, aby spróbował ustalić, czy tak jest.” (1)
Kobieta może wysłać kogoś, by obejrzał mężczyznę, który chce się z nią oświadczyć, ale ma również prawo zobaczyć tego mężczyznę osobiście.
b)
Mężczyzna ma osobiście zobaczyć kobietę, z którą chce się ożenić, bez pośrednictwa. Ma zrozumieć jej piękno twarzy i ciała.
sprawdzić twarz, dłonie i farbę
To wystarczy. Twarz świadczy o urodzie, a dłonie o elegancji ciała.
W jednym z hadisów czytamy:
„Kiedy któryś z was chce poślubić kobietę, niech najpierw przyjrzy się jej zaletom, które zachęcą go do zawarcia małżeństwa.”
Jak mówi Cabir:
„Chciałem poślubić niewiastę. Tajnie ją obserwowałem i zauważyłem pewne cechy, które zachęciły mnie do ślubu. I tak się ożeniłem.”
(2)
Mughira ibn Shu’ba chciał ożenić się z pewną kobietą. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) powiedział mu:
„Idź i go zobacz. Bo zobaczenie się jest lepsze, żebyście się polubili.”
(3) rozkazał.
W przekazanej przez Abu Humajda hadisie,
że można patrzeć na kobietę z zamiarem zawarcia z nią małżeństwa i że nieświadomość kobiety o tym nie zmieni wyniku.
zostało wskazane. (4)
Czy istnieje miara i granica patrzenia?
Według większości uczonych, mężczyzna, który chce poślubić kobietę,
tylko na twarz i dłonie
może patrzeć. Ponieważ widok twarzy i rąk wystarcza, aby ocenić urodę kobiety i to, czy jej ciało jest pożądane. Abu Hanifa
miejsca, gdzie widać też stopy
zaliczył do tej kategorii.
Według hanbalitów
Dozwolone jest patrzenie na te części ciała kobiety, z którą ktoś zamierza się ożenić, które mogą być widoczne podczas wykonywania przez nią codziennych czynności. Są to twarz, szyja, głowa, dłonie, stopy i część ciała poniżej kolan. Jest to konieczne, aby poznać fizyczne cechy kobiety.
Według szkoły Szafiitów,
Oglądanie powinno odbywać się bez wiedzy dziewczyny i jej rodziny. W przeciwnym razie, jeśli dziewczyna zostanie odrzucona, jej rodzina zostanie skrzywdzona. Dowodem jest jasne znaczenie hadisów, które mówią, że oglądanie jest dozwolone, niezależnie od tego, czy dziewczyna wyraża na to zgodę, czy nie.
Według Malikiów
w takim przypadku dziewczyna i jej rodzina powinni być świadomi, że mężczyzna na nią patrzy. Ponieważ nieświadomość dziewczyny, że ktoś na nią patrzy, jest niepożądane. (5)
Podsumowując, mężczyzna może przyjrzeć się kobiecie, z którą chce się ożenić, przed złożeniem jej propozycji małżeństwa, zgodnie z zasadami islamu. Podobnie kobieta może przyjrzeć się mężczyźnie. Odwzajemnione rozmowy między przyszłymi małżonkami są również dopuszczalne, pod warunkiem, że odbywają się w obecności trzeciej osoby lub w miejscu publicznym.
Czy zaręczyny są umową?
W prawie islamskim zaręczyny są uważane za obietnicę małżeństwa, przy czym podkreśla się, że nie mają one charakteru zobowiązującego do zawarcia małżeństwa. Jednakże istnieją pewne normy moralne, sumienne i zwyczajowe dotyczące zaręczyn. Do czasu zawarcia kontraktu małżeńskiego zaręczyny nie zmieniają statusu stron pod względem bliskich relacji. Dlatego zaręczeni powinni przestrzegać ograniczeń obowiązujących osoby niepowinowate podczas spotkań.
Wydawanie ślubu religijnego w okresie zaręczyn, jedynie w celu zniesienia obowiązku przestrzegania tych ograniczeń, nie jest zgodne z duchem islamskiego prawa, ponieważ może prowadzić do wielu niepożądanych konsekwencji.
Czy ktoś inny może złożyć propozycję małżeństwa osobie, której już złożono propozycję?
Jeśli kobieta, do której złożono propozycję małżeństwa, wyraźnie ją przyjęła, to inna osoba, mając o tym świadomość, nie powinna składać jej jawnej lub ukrytej propozycji małżeństwa. Uczeni, opierający się na dosłownym brzmieniu hadisu (6) Proroka (s.a.w.) w tej sprawie, uważają, że nawet jeśli kobieta jeszcze nie odpowiedziała na propozycję małżeństwa, inna osoba nie może jej składać.
Hanefici, Malikiści i Hanbaleici
Według niego, jeśli można wywnioskować, że kobieta jest skłonna przyjąć propozycję małżeństwa, to złożenie drugiej propozycji jest haram (zakazane); jednakże, jeśli nie ma żadnych sygnałów pozytywnych ani negatywnych, inna osoba może złożyć propozycję.
Szafiicki
Zgodnie z preferowanym w tym meczecie poglądem, można złożyć drugą propozycję, nawet jeśli wydaje się, że kobieta skłania się ku pierwszej propozycji, o ile jeszcze nie udzieliła wyraźnej odpowiedzi. (7)
Drugie rozwiązanie jest niedopuszczalne.
W takich przypadkach, zgodnie z poglądem większości prawników islamskich, zawarcie małżeństwa z tą osobą nie stanowi przeszkody dla ważności zawarcia związku małżeńskiego. W szkole malikińskiej istnieją trzy poglądy na temat takiego małżeństwa: należy je rozwiązać, rozwiązanie jest zalecane i rozwiązanie jest konieczne, jeśli nie doszło do aktu małżeńskiego.
Można pośrednio zaproponować małżeństwo kobiecie oczekującej na upływ okresu wdowieństwa.
(2:235)
Istnieje zgoda co do tego, że nie wolno składać propozycji małżeństwa osobie, która jest w okresie oczekiwania na rozwód (iddah) z powodu rozwodu bā’in, ani wprost, ani w sposób ukryty, ani osobie, która jest w okresie oczekiwania na rozwód (iddah) z powodu rozwodu ric’ī.
W kwestii, czy można składać pośrednie propozycje małżeńskie kobiecie rozwiedzionej rozwodem bā’in (bezwzględnym) w okresie iddy, istnieją różne poglądy. Większość uczonych uważa to za dopuszczalne, jednakże Hanafitowie oraz niektórzy uczony z madhhabów Szafii i Hanbali uważają, że takie propozycje są niedopuszczalne, ponieważ w przypadku porozumienia stron możliwe jest zawarcie nowego małżeństwa.
W prawie islamskim zaręczyny nie zobowiązują stron do zawarcia małżeństwa, dlatego zaręczyńcy mogą je zakończyć z ważnych lub bez ważnych powodów, jednostronnie lub za porozumieniem. Jednakże, ogólnie rzecz biorąc, odradza się odwracanie się od słowa, a ponadto zaleca się dokładne rozważenie materialnych i duchowych strat, jakie zerwanie zaręczyn może wyrządzić drugiej stronie, i postępowanie zgodnie z tym.
Przypisy:
1
) Ahmad ibn Hanbal, 3/231; Šawkanī, Nayl al-Awtār, 6/110. Ten hadis został poddany pewnej krytyce. Ibn Hanbal określił go jako „munkar”, podczas gdy powszechnie uznaje się go za „mursal”.
2) Abu Dawud, Nikah, 18; Tirmizi, Nikah, 5; Ab Hanbel, 3/334, 360, 2/286, 299, 5/324. Przekazawcy hadisu są wiarygodni (sika), a Hakim potwierdził jego autentyczność (sahih).
3) Muslim, Nikah, 74,75; Tirmizi, Nikah, 5; Ibn Mace, Nikah, 9; Darimi, Nikah, 5; A. b. Hanbel, IV,245,246.
4) zob. Abu Dawud, Nikah, 18.
5) Zühayli, Fikh Islamu, 7/24.
6) Al-Buhari, Nikah, 45.
7) zob. Muwatta, Talak, 67; Abu Dawud, „Talak”, 39.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
