Drogi bracie/Droga siostro,
Muhyiddin-i Arabi,
Był wielkim uczonym i mistykiem islamu. Jak wyraził się Beduż-Zaman…
„cud islamskiej nauki”
jest.
Aby w pełni zrozumieć tę kwestię, wystarczy podsumować ocenę postaci i dzieł Muhyiddin-i Arabiego, którą przedstawia Mistrz Bediüzzaman w swojej pracy Lem’alar.
„Muhyiddin-i Arabi sam w sobie jest przewodnikiem i osobą godną uznania. Jest na właściwej drodze, jest osobą o akceptowalnej wierze. Jednak nie we wszystkich swoich książkach jest przewodnikiem i nauczycielem. Nie we wszystkich swoich książkach prowadzi do prawdy i wskazuje prawdę. Często, w kwestiach islamskich i wiary, posuwa się poza wszelkie granice, działając wbrew zasadom Ahl-i Sunnet wal-Dżama’at. Niektóre jego słowa w ich dosłownym znaczeniu wyrażają błąd i niewiarę. Jednak on sam jest daleki od błędu i niewiary, jest wierzący, jest monoteistą.”„Bo czasami słowo wydaje się bluźnierstwem, ale ten, kto je wypowiada, nie musi być niewiernym.”
Następnie Said Nursi, cytując słowa Muhyiddin-i Arabiego dotyczące jego dzieł i ich lektury, wyjaśnia, jak należy postępować. Słowa Muhyiddin-i Arabiego brzmią następująco:
„Niech ten, kto nie jest z nas i nie zna naszego stanowiska, nie czyta naszych książek; poniesie szkodę. Tak, w tym czasie czytanie książek Muhyiddina, zwłaszcza tych dotyczących jedności istnienia, jest szkodliwe.”
(Lem’alar, s. 261-262)
Z tych wypowiedzi jasno wynika, że:
Muhyiddin-i Arabi był wierzącym i jego wiara była pełna. Jednak niektóre jego słowa, rozumiane dosłownie, mogłyby wskazywać na niewiarę; ale ponieważ wymagają one interpretacji, trudno jest zrozumieć ich prawdziwe znaczenie.
Lepiej, żeby jego książek nie czytać.
Ponieważ nawet dzisiaj każda książka, każda dziedzina wiedzy, każdy obszar ma określony krąg czytelników, specjalistów. Z tej wiedzy mogą korzystać tylko osoby posiadające pewne doświadczenie i wiedzę w tej dziedzinie. Nie można oczekiwać, że każdy z niej skorzysta, a w rzeczywistości jest to niemożliwe.
Książki Muhyiddin-i Arabiego należy oceniać właśnie z tego punktu widzenia. Ażeby uniknąć szkody dla czytelników, jak twierdzi Ibn-i Âbidin, czytanie książek Muhyiddin-i Arabiego zostało zakazane przez niektórych sułtanów osmańskich. Przy okazji, śp. Ibn-i Âbidin wspomina również o następującym wyroku teologiczno-prawnym:
„Rozpowszechnianie i publikowanie jego książki „Fusus al-Hikm” jest haram (zakazane). Ponieważ książka ta zawiera wiele kwestii prowadzących do niewiary. Żydzi, którzy pracują nad zgaszeniem światła islamu, dokonali w tej książce wielu zmian.”
(Ibn Abidin, 3/294)
Co dziwne,
„Fusus al-Hikam”
Został przetłumaczony i opublikowany przez materialistycznego Ministra Edukacji Narodowej, Hasana Ali Yücela, z okresu przed 1950 rokiem. W tym czasie, pod szyldem Klasyki Wschodu, przetłumaczono niektóre źródła, a podczas tłumaczeń użyto wielu zwrotów podatnych na błędne interpretacje, co doprowadziło do wątpliwości i niepewności wśród muzułmańskiej ludności w kwestiach wiary i życia.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– Kto bronił doktryny jedności istnienia (Vahdeti Vujud) i jaki był ich pogląd na islam i Boga?
– Czy mógłby Pan/Pani udzielić mi informacji na temat Vahdet-i Vücut?
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
