Przepisy dotyczące zdrady małżeńskiej w Koranie są szczegółowo opisane w Surze Nisa (4/15–16–25), Surze Nur (24/2) i Surze Ahzab (33/30). Jak należy rozumieć te werset, biorąc pod uwagę praktykę kamienowania?
„Każdego z tych, którzy popełnili cudzołóstwo, mężczyzn i kobiet, ukarzcie stu batami. Jeśli wierzycie w Allaha i w Dzień Ostatni, nie okazywajcie im litości, gdy wykonujecie wyrok Boży. Niech grupa wierzących zobaczy, jak zostaną oni ukarani.”
(Nur, 24/2)
„O żony Proroka! Jeśli któraś z was popełni jawny cudzołóstwo, to jej kara zostanie podwojona.”
(Al-Ahzab, 33/30)
„… niewolnice wierzące, które są w waszych rękach… Jeśli po zawarciu małżeństwa dopuszczą się cudzołóstwa, należy im wymierzyć połowę kary (al-azab), jaka jest wymierzana kobietom wolnym…”
(Nisa, 4/25)
– Jeśli karą za cudzołóstwo jest kamienowanie, to jak wygląda podwójna i połowa tej kary; jak się ją stosuje?
Drogi bracie/Droga siostro,
Włączmy tutaj również tłumaczenie wersetów, o których mowa w pytaniu:
„Każdego mężczyznę i kobietę winnych zdrady ukarajcie stu batami. Niech wasze serca nie skłaniają się ku litości, gdy wykonujecie wyrok Boży, jeśli wierzycie w Allaha i życie pozagrobowe. A niech świadkami tego są wierzący!”
(Nur, 24/2).
„O żony Proroka! Jeśli któraś z was popełni haniebny grzech, karę poniesie podwójną. To dla Allaha rzecz łatwa.”
(Al-Ahzab, 33/30)
„Jeśli po zawarciu małżeństwa dopuszczą się zdrady, należy nałożyć na nie połowę kary przewidzianej dla wolnych kobiet.”
(Nisa, 4/25).
W pierwszym z tych wersetów wyraźnie stwierdza się, że karą za zbezczeszczenie małżeństwa jest sto uderzeń.
Drugi werset mówi, że jeśli któraś z żon Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) popełni zdradę, zostanie jej wymierzona podwójna kara w porównaniu z karą wymierzaną innym ludziom. Wydaje się to wskazywać, że kara za zdradę nie jest kamienowaniem. Ponieważ podwójna kara dotyczy tylko kar wymierzanych żywym. Nie ma podwójnego zabójstwa.
Zajmujący drugie miejsce
„O żony Proroka! Jeśli któraś z was popełni jawny grzech, jej kara będzie podwójna.”
w wersetach, o których mowa w przekładzie
„podwójne cierpienie”
chodzi o kary, które czekają na człowieka w tym świecie i w życiu pozagrobowym.
(zob. Kurtubí, komentarz do odpowiedniego wersetu).
Zgodnie z tym, nie można na podstawie tego wersetu stwierdzić, że karą dla żonatych kobiet nie może być kamienowanie. Ponieważ nie chodzi tu o podwójną karę kamienowania, ale o to, że – mimo że grzechy innych osób, które poniosły karę na ziemi, zostają przebaczone w życiu pozagrobowym – kary, jakie poniosły żony Proroka na ziemi, nie znoszą ich kary w życiu pozagrobowym, więc ich kary są podwójne – zarówno tutaj, jak i tam.
(por. Kurtubí, Ibn Aszur, komentarz do danego wersetu).
Według niektórych uczonych, ich kara w zaświatach jest dwukrotnie większa niż kara innych. Na przykład, jeśli inni będą palić się w piekle przez pięć dni, oni będą palić się przez dziesięć dni.
(por. Alusî, komentarz do odpowiedniego wersetu).
W trzecim wierszu natomiast,
kara za cudzołóstwo wymierzana niewolnicom
Wskazano, że jest ona równa połowie kary dla wolnych kobiet. To z kolei – jak wspomniano w drugim wersetzie – wydaje się wskazywać, że kara za cudzołóstwo nie jest karą śmierci. Charydżyci, powołując się na ten werset, zaprzeczali karze kamienowania.
(zob. Razī, komentarz do wersetu 2 Sūry An-Nūr).
Jeśli chodzi o 25. werset z Sūry An-Nisā dotyczący kary dla niewiast, można powiedzieć następujące: Zastosowanie kary wymordowania kamienowaniem dotyczy osoby,
„muhsan”
zależy od tego. Tutaj
Muhsan
chodzi o osobę, która
(Według Imam-ı Azama, muzułmanin),
osoba, która osiągnęła wiek dojrzałości, jest przy zdrowych zmysłach, wolna i wcześniej zawarła ważny związek małżeński – i doszło do consummatio matrimonii.
(Według Imam-ı Azama konieczne jest również bycie muzułmaninem)
Jeśli taka osoba faktycznie weźmie udział w stosunku płciowym, karą jest kamienowanie. To jest powszechnie akceptowane przez wszystkich uczonych w dziedzinie prawa islamskiego.
(por. V. Zuhayli, el-Fıkhu’l-İslamî, 6/40-43).
Z tego wynika, że niewolnice i niewolnicy nie są uważani za MUHSAN w sensie prawnym, ponieważ nie są WOLNI. Ponieważ nie są MUHSAN, nie podlega im kara kamienowania. Dlatego porównanie w wersecie dotyczy wolnych osób, które nie są MUHSAN (czyli stanu wolnego), i niewolnic/niewolników, którzy w obu przypadkach nie są uważani za MUHSAN. Rzeczywiście, jak podaje Razi, uczynicy są zgodni co do tego, że kara kamienowania nie może być w żadnym wypadku zastosowana do niewolnic/niewolników.
(zob. Razî, agy)
Należy również pamiętać, że
Pierwszym źródłem przepisów religijnych jest Koran, a drugim – Sunna.
Ta kwestia należy do konsensusu uczonych islamu. Dlatego należy przyznać, że istnieją pewne zasady religijne, które nie są zawarte w Koranie, ale istnieją w Sunnie. Ważne szczegóły dotyczące takich praktyk religijnych jak modlitwa, post, pielgrzymka do Mekki (hajj) i jałmużna (zakat) są ugruntowane w Sunnie, podobnie jak w przypadku prawa spadkowego, małżeństwa i innych kwestii, gdzie istnieją zasady ugruntowane w Sunnie, a nie w Koranie, które są powszechnie stosowane w społeczności muzułmańskiej.
Podobnie, chociaż w Koranie za zbezczeszczenie małżeństwa przewidziana jest jedynie kara chłosty, to jednak w historii stosowano również karę kamienowania, która została przyjęta przez wszystkich prawników islamskich.
Z wiarygodnych przekazów wynika, że Prorok (s.a.w.) oraz czterej sprawiedliwi kalifowie, a także późniejsi władcy, stosowali karę śmierci przez ukamienowanie. W konsekwencji tego faktu, islamiści musieli sklasyfikować kary zawarte w Koranie i Sunnie. Zgodnie z tym, kara chłosty, wspomniana w Koranie jako kara za cudzołóstwo, dotyczy osób niezamężnych, podczas gdy kara ukamienowania, przekazywana w Sunnie w sposób nieprzerwany, dotyczy osób zamężnych.
(por. V. Zuhajli, el-Fıkhu’l-İslamî, 6/38-40).
Chociaż w Koranie nie ma wzmianki o karze wymierzanej przez kamienowanie, wiarygodne źródła hadisów zawierają solidne informacje o tym, że osoby zamężne lub żonate, które popełnią zdradę małżeńską, powinny być kamienowane.
Powodem tak surowej kary jest to, że cudzołóstwo jest ciężkim przestępstwem. Ponadto, cudzołóstwo ma taką kuszącą siłę, że większość ludzi, którzy mają skłonności do grzechu, nie potrafi jej oprzeć się. Zapobieżenie tak kuszącemu i poważnemu przestępstwu jest możliwe tylko poprzez surową, odstraszającą karę.
Zgodnie z niemalże powszechną opinią uczonych islamskich, werset w Surze An-Nur nie wspomina o kamienowaniu. Jednakże,
Istnieją wiarygodne informacje o stosowaniu rytualnego obrzezania w praktyce recmin.
Zgodnie z hadisami pojedynczymi (hadis-i wahid) można również szczegółowo interpretować (tahsis) postanowienia Koranu. A co za tym idzie, w tym przypadku istnieją hadisy mutawatir (hadisy przekazywane przez wielu niezależnych przekazaczy).
(por. Razî, komentarz do odpowiednich wersetów).
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
