– Twierdzą, że w 33. wersecie Sory Al-Maida, w którym mowa o odcinaniu rąk i nóg, oraz w wydarzeniu, w którym wrogowie naszego proroka zostali uwolnieni w zamian za nauczanie czytania i pisania, istnieje sprzeczność.
– Uważają odcinanie rąk i nóg za barbarzyństwo i podają jako przykład kraje, w których nie obowiązuje prawdziwe prawo szariatu, twierdząc, że nie ma miejsca na odpuszczenie grzechów tym, którzy są wrogami.
– Jak możemy zareagować na tę sytuację?
Drogi bracie/Droga siostro,
Tłumaczenie odpowiedniego wersetu:
„Ci, którzy wojenują z Bogiem i Jego Prorokiem,
(blokując drogę, dokonując aktu terroru)
Kara dla tych, którzy usiłują szerzyć zło na ziemi, może być tylko taka: śmierć, powieszenie, odcięcie prawej ręki i lewej stopy lub wygnanie z miejsca, w którym przebywają. To jest ich hańba na tym świecie. A w życiu przyszłym czeka ich jeszcze straszniejsza kara.
(Al-Maida, 5/33)
Identyfikacja Sprawców
– Zawarte w tym wersecie i
„Ci, którzy wojen wypowiadają Bogu i Jego Prorokowi”
Istnieją trzy poglądy na temat tego, kim są przestępcy, których nazywa się:
a)
Według Mucahida, to są:
zdrada małżeńska
Eden, Adam
zabijający
i
kradzież
są tymi, którzy to robią.
b)
Według Imamów Szafii, Malika i Awzajiego, są to osoby, które napadają na drogi i kradną w miastach i innych miejscach.
c)
Według Imam Azama i Ata el-Horasaniego, są to jedynie bandyci, którzy blokują drogę.
(Maverdi, komentarz do odpowiedniego wersetu)
– Według Fahruddin Razi, osoby, o których mowa w tym wersecie, to:
-nie jest niewiernym/odstępcą od wiary-
Złodzieje drogowi to muzułmanie. Ten pogląd jest podzielany przez zdecydowaną większość muzułmańskich teologów.
(Razi, odpowiednie miejsce)
– Istnieją również różne interpretacje dotyczące formy kary, która ma zostać nałożona na te osoby:
a)
Według uczonych takich jak Said ibn Musajjab, Mucahid i Ata, werset mówi o…
„zabicie ich, powieszenie lub odcięcie prawej ręki i lewej stopy, albo też wydalenie ich z miejsca, w którym przebywają”
jeden z wymienionych poniżej kar
-zgodnie z zasadą słuszności-
Zależy to od inicjatywy imama/przewodniczącego państwa.
b)
Według uczonych takich jak Ibn Abbas, Hasan al-Basri, Katade i Suddi, kary te stosuje się w zależności od charakteru popełnionego przestępstwa i ich kolejności w wersecie. Oznacza to, że ten, kto bezpodstawnie zabija, zostaje zabity; ci, którzy zabijają i jednocześnie rabują (prowadząc napady), są wieszani; a ci, którzy tylko rabują (prowadząc napady), mają ręce i stopy odcinane w krzyż. Ci, którzy nikogo nie zabili, nic nie rabowali, a jedynie grozili ludziom, prowadząc napady, są zesłani. Ten pogląd, reprezentowany przede wszystkim przez Ibn Abbasa, jest poglądem większości uczonych, a także szkółki Shafi’i.
(zob. Maverdi, Razi, komentarz do danego wersetu)
Tawba w islamie:
– „W islamie, zgodnie z szariatem, nie jest dozwolone odpuszczanie grzechów”
Twierdzenie, że… jest nieprawdziwe. Najlepszym dowodem na to jest werset, który bezpośrednio za nim następuje i który mówi o możliwości nawrócenia.
„Ale zanim was złapią”
ci, którzy pierwsi okazali skruchę,
jest poza tym wyrokiem. Wiedzcie, że Bóg jest przebaczający i miłosierny.
(5:34, Al-Ma’idah)
to jest werset, którego znaczenie brzmi:
Zgodnie z prawem islamskim, pokutę określa się w zależności od okoliczności popełnienia przestępstwa. Oto cztery z tych interpretacji, które uważamy za szczególnie istotne:
a)
Osoba nie-muzułmańska, za wszystkie te czyny, o których mowa w wersecie,
-Poprzez przyjęcie islamu-
Jeśli sprawca zbrodni się nawróci, kara nie zostanie wymierzona. Jednakże, jeśli sprawca jest muzułmaninem, nawrócenie nie zniweluje wymaganego karania zgodnie z przepisami szariatu. Tak uważali uczeni tacy jak Ibn Abbas, Hasan al-Basri, Mujahid i Katada.
b)
Nawet jeśli sprawcy tego przestępstwa są muzułmanami, to…
-przed schwytaniem i aresztowaniem-
Jeśli imam/władca udzieli łaski/odpuszczenia, kary te nie są stosowane. Jednakże, jeśli władca udzieli łaski, a następnie jej nie odwoła, to skrucha nie uniemożliwia wymierzenia kary. Ten pogląd przypisuje się Hadżi Aliemu i Szabiemu.
c) Według Imama Szafii:
Jeśli sprawcy przestępstwa skują się przed schwytaniem i aresztowaniem, ich skrucha może skutkować umorzeniem kary w przypadku przestępstw popełnionych przeciwko Bogu. Jednakże, w przypadku przestępstw popełnionych przeciwko innym ludziom, kary nie są umorzone.
d)
Według Imama Malika,
Jeśli sprawcy przestępstwa nawrócą się, zanim zostaną schwytani i aresztowani, to nawrócenie to zniweluje wszystkie kary, zarówno te dotyczące praw Boga, jak i praw człowieka, z wyjątkiem zabójstwa.
(zob. Maverdi, agy)
Interpretacja tego wersetu w kontekście relacji Zbrodnia-Kara:
– „Kara odpowiada rodzajowi popełnionego przestępstwa.”
Istnieje zasada naukowa, zgodnie z którą kara powinna być proporcjonalna do popełnionego przestępstwa. Celem kary jest odstraszanie, a proporcjonalność zapewnia zachowanie tego celu. Jeśli przyjrzymy się karom wymienionym w wersecie w świetle tych uniwersalnych norm prawnych, można stwierdzić:
– W prawie islamskim karą za zabójstwo jest śmierć.
„O wy, obdarzeni rozumem! W zemście jest dla was życie. Miejcie nadzieję, że…”
(dzięki zasadzie odwetowej, jak w przypadku nieumyślnego zabójstwa)
„Zostaniesz zabezpieczony przed popełnianiem przestępstw”.
(Al-Baqara, 2/179)
w wersetach, które brzmią:
„zasada odwetu”
Zwrócono uwagę na mądrość odstraszania.
a)
Zgodnie z prawem islamskim, kara za umyślne, bezprawne zabójstwo to śmierć. Kara śmierci za zabójstwo w połączeniu z aktem rabunku jest oczywiście bardzo naturalna w prawie islamskim.
b)
W islamie, zgodnie z prawem szariatu,
-przy spełnieniu określonych warunków-
Kara za kradzież to odcięcie ręki. W przypadku rozboju, który jest przestępstwem towarzyszącym rabunkowi, odcięcie ręki ma oczywiście znacznie większe znaczenie. Ponieważ kradzież…
„ze strachem”
polega na potajemnym zabieraniu czyjejś własności. W przypadku rabunku drogowego
„bez obaw i bez zastraszania”
to siłą zabieranie mienia innej osoby. Ponieważ przestępstwo to, polegające zarówno na zastraszaniu, jak i rabunku, jest dwustronne, kara dla sprawcy tego przestępstwa również musi być dwustronna.
(przekrojowy)
powinno być
„związek między przestępstwem a karą”
jest bardzo dobrym i sprawiedliwym władcą.
c)
Jeśli ktoś, napadając na drodze, zarówno zabije człowieka, jak i zagarnie jego mienie, to oczywiście karą za to jest śmierć poprzez powieszenie na szubienicy.
Kara śmierci,
Zgodnie z zasadą talionu.
Własnościowego naruszenia
Karą jest natomiast zawieszenie na szubienicy na pewien czas. Ponieważ ci, którzy są chętni do popełnienia tych dwóch haniebnych przestępstw, powinni zobaczyć, jak ci, którzy popełniają te przestępstwa, wisią na szubienicy, a tym samym zapewniamy, że kara ma charakter odstraszający.
d)
Jeśli podczas tej akcji nie popełniono innego przestępstwa, a chodziło jedynie o zastraszenie ludzi, to islamskie prawo przewiduje w tym przypadku jedynie wygnanie jako karę za ten czyn.
(por. Razi, komentarz do odpowiedniego wersetu)
Podsumowując, w tym wersecie nie ma żadnej sprzeczności.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
