Drogi bracie/Droga siostro,
Proroctwo jest zadaniem powierzonym przez Boga wybranym sługom. Zadanie prorockie jest całkowicie woli Bożej. Jak podają przekazy, zostało posłanych sto dwadzieścia cztery tysiące proroków, a do każdego plemienia i społeczności posłano proroka z ich własnego grona.
To, że niektórzy prorocy pochodzą z tego samego rodu, jest zasadniczo symbolem boskiego przeznaczenia.
Zamiar i wola Boga sprawiły, że niektórzy prorocy zostali posłani z tego samego rodu. Prorocy zostali posłani przez Boga, aby przekazać Jego rozkazy, a to, w jakim kraju i komu zostali posłani, również zależało od Boga. Ludzie nie mają w tym żadnego wpływu ani udziału.
Jeśli chodzi o mądrość tej sprawy;
Może to mieć wiele powodów. Przykładowo, objawione proroctwa były najczęściej akceptowane i realizowane przez rodziny proroków. Dodatkowo, modlitwy proroków za to, by ich potomkowie byli ludźmi prawymi, i fakt, że Bóg te modlitwy wysłuchał, to dowód. Jak wyjaśniono w Koranie:
„Oto oni należą do tych, którym Bóg okazał łaskę: prorocy, potomkowie Adama, ci, których przewiezieliśmy z Noem, potomkowie Ibrahima i Izraela (Jakuba), ci, których doprowadziliśmy do prawego drogi i wybraliśmy…”
(Maria, 19/58)
„Bóg obdarzył rodzinę Ibrahima księgą, mądrością i wraz z tym wielkim bogactwem.”
(Nisa, 4/54)
„I z jego potomstwa wywodziło się wielu proroków.”
(Al-An’am, 6/84)
„Był/a wierny/a…”
(An-Najm, 53/37)
Wraz z prorokiem Abrahamem (as) rozpoczęła się nieprzerwana seria proroków. Choć prorok Abraham (as) pełnił z oddaniem i wytrwałością misję głoszenia słowa Bożego, odrzucającemu ludowi, większość ludzi wokół niego (z wyjątkiem Lota (as), krewnego Abrahama) nie przyjęła tego przesłania. W związku z tym prorok Abraham (as) prosił Boga o pobożnego i wierzącego syna, który odziedziczyłby po nim i kontynuował reprezentowanie religii Boga na ziemi. Bóg odpowiedział na modlitwę proroka Abrahama (as) cudownym objawieniem, obiecując mu pobożnego syna, mimo jego podeszłego wieku i niepłodności żony. W ten sposób prorok Abraham (as) został ojcem proroka Izaka (as). Prorok Izak (as) również był prorokiem wybranym przez Boga, obdarzonym wiarą, rozumem i pobożnością. Później prorok Izak (as) doczekał się syna, któremu nadał imię Jakub. Obaj byli darami Bożymi dla proroka Abrahama (as):
„I tak, gdy odwrócili się od nich i od tych, którym oddawali cześć oprócz Boga, obdarzyliśmy go Izakiem i Jakubem, i uczyniliśmy każdego z nich prorokiem.”
(Maria, 19/49)
„Obdarzyliśmy go Izaakiem i Jakubem, a w jego potomstwie ustanowiliśmy proroctwo i księgę, a w tym świecie dali mu nagrodę. On niewątpliwie należy do tych, którzy w życiu przyszłym będą cnotliwi.”
(29:27, Al-Ankabut)
Innym synem proroka Ibrahima (as) był prorok Izmael (as). Razem zbudowali Ka’bę, pierwszy „dom” dla ludzi, czyli miejsce kultu. Modlitwa, którą wówczas składali, jest opisana w Koranie w następujący sposób:
„Ibrahim i Ismail, podnosząc fundamenty Domu (Kaaby), (modlili się tak):
„O, Panie nasz, przyjąć naszą modlitwę! Albowiem Ty jesteś Słuchaczem, Zrozumiałym! O, Panie nasz, uczyn nas obojga oddanymi Tobie i stwórz z naszego potomstwa naród oddany Tobie! Naucz nas, jak Ci służyć, i przyjmij nasze odpuszczenie! Albowiem Ty jesteś Odpuszczającym, Miłosiernym!”
”
(Al-Baqara, 2/127-128)
Bóg wysłuchał tej modlitwy i stworzył z potomstwa proroka Ibrahima naród oddany Bogu. Synowie, wnukowie i ich potomkowie proroka Ibrahima to błogosławieni ludzie, którzy wierzyli w Boga i żyli zgodnie z Jego przykazaniami, w środowisku pełnym bałwochwalców, wśród których znaleźli się także prorocy.
Mojżesz, Aaron, Dawid, Salomon, Hiob, Jonas
(Pokój z nimi) oraz wielu innych proroków również pochodziło z potomstwa proroka Ibrahima (pokój z nim), byli to ludzie prowadzeni, sprawiedliwi i doskonali. Werset dotyczący potomstwa proroków brzmi:
„I obdarzyliśmy go (Ibrāhīma) Isḥāqiem i Jakubem, i obojga prowadziłem na drogę prostą; i przedtem prowadziłem na drogę prostą Nūḥa i jego potomstwo, Dawuda, Sulajmana, Ajjūba, Jūsufa, Mūsā i Hārūna; tak oto nagradzamy tych, którzy czynią dobro. I Zakarrię, i Jahję, i Isā, i Ilijāsa; wszyscy oni byli spośród prawych. I Ismāʿīla, i Alijasę, i Jūnusa, i Lūta; i wszystkich ich wywyższyliśmy nad światami. I spośród ich ojców, i ich potomstwa, i ich braci, i wybraliśmy ich, i poprowadziłem ich na drogę prostą. To jest hidayat Allāha; prowadzi na nią, kogo chce spośród Svojich słów; a gdyby oni byli wielobogami, to na pewno na próżno byłyby uczynki ich. To ci, którym daliśmy księgę, i mądrość, i proroctwo; a jeśli oni zaprzeczają tym, to przecież my powierzyliśmy to temu, który nie zaprzecza. To są ci, którym dał Allāh hidayat…”
(Enam, 6/84-90)
Abraham (prorok) polecił swoim synom wiarę w Boga, a to polecenie powtórzył jego wnuk, Jakub (prorok). O tych wydarzeniach Bóg informuje w Koranie w następujący sposób:
„Pan powiedział do niego:
„Oddaj się”
powiedział (O:)
„Poddałem się Panu wszechświata”
tak powiedział. I to właśnie przekazał swoim synom Abraham, a także Jakub:
„Synowie moi, przecież Bóg wybrał dla was tę religię, więc umierajcie tylko jako muzułmanie!”
(tak zapisał w testamencie). Czyż byliście wy świadkami śmierci Jakuba? On powiedział swoim synom:
„Komu będziecie oddawać cześć po mnie?”
powiedział, a oni:
„Będziemy czcić jedynego Boga, Twojego Boga i Boga naszych przodków, Ibrāhīma, Ismāʿīla i Isḥāka; my Mu się poddajemy”.
Mówili: „Byliśmy narodem, który minął. To, co oni zdobyli, jest ich, a to, co wy zdobyliście, jest wasze. Wy nie ponosicie odpowiedzialności za to, co oni uczynili”.
(Al-Baqara, 2/131-134)
Jednakże, pochodzenie z rodu Proroka Ibrahima (a.s.) nie oznacza automatycznie, że dana osoba osiągnie zbawienie. W tym rodzie byli prorocy, ludzie prawi, święci, ale także ci, którzy nie rozumieli religii i nie byli na drodze zbawienia. Ta prawda została zresztą objawiona przez Allaha w Koranie. Na przykład, Allah w Koranie tak mówi o potomstwie Proroka Ibrahima (a.s.) i jego syna, Proroka Izaka (a.s.):
„Obdarzyliśmy go i Izaaka błogosławieństwami. Z ich potomstwa niektórzy czynią dobro, a inni jawnie krzywdzą siebie.”
(Saffat, 37/113)
Oczywiście prorocy byli ludźmi wybranymi, wybitnymi, ale jak zobaczymy w kolejnych rozdziałach, nawet spośród ich potomków, krewnych, braci, synów, ojców czy żon, pojawiali się ludzie działający wbrew woli Allaha, przekraczający Jego granice i sprzeciwiający się religii. Allah wyjaśnia to w innym wersecie:
„Otrwaliśmy przecież Noaha i Ibrahima, i uczyniliśmy z nich proroków i obdarzyliśmy ich księgą. Niektórzy z nich przyjęli przewodnictwo, ale wielu z nich było niegodziwcami.”
(Hadid, 57/26)
Wśród tych, którzy popełniali grzechy, mimo że byli potomkami proroka, byli również niektórzy synowie proroka Jakuba (as).
Allah wielokrotnie wspomina w Koranie o proroku Jakubie (as), informując, że był on osobą szczera, silna, roztropna, wybitna i pobożna. Wersetami Allah opisuje wybitne cechy proroka Jakuba:
„Pamiętaj o naszych sługach, Ibrachimie, Isaku i Jakubie, którzy byli ludźmi wielkiej siły i rozumu. Rzeczywiście, uczyniliśmy ich ludźmi szczerze oddanymi, pamiętającymi o prawdziwym domu (w życiu pozaziemskim). I rzeczywiście, oni należeli do wybranych i pobożnych w Naszych oczach.”
(Sad, 38/45-47)
„Obdarzyliśmy go Izakiem, a po nim Jakubem; obojga uczyniliśmy prawymi. I uczyniliśmy ich przewodniczącymi, którzy kierowali ludźmi ku prawemu postępowaniu według Naszego nakazu, i objawiliśmy im czynienie dobra, odprawianie modlitw i dawanie jałmużny. Byli oni Naszymi czcicielami.”
(Al-Anbiya, 21/72-73)
Poza tym, Bóg wersetami w Surze Józef informuje, że Prorok Jakub (as) był człowiekiem obdarzonym wiedzą i że otrzymał specjalną wiedzę:
„…On (Jakub) był rzeczywiście człowiekiem obeznawionym, ponieważ nauczyliśmy go. Lecz większość ludzi nie wie.”
(Józef, 12/68)
„… (Jakub) Powiedział: „Czyż nie powiedziałem wam, że z pewnością wiem o tym, czego wy nie wiecie, od Boga?”
(Józef, 12/96)
Jeden z synów proroka Jakuba (as) był prorokiem Józefem (as). To on najlepiej zrozumiał i przyswoił sobie wiarę i dobre obyczaje, których uczył ich prorok Jakub (as). Można to zobaczyć w słowach proroka Józefa (as), które Bóg przekazał w Koranie:
„Wyznaję religię moich przodków: Ibrahima, Isaka i Jakuba. Nie przystoi nam, abyśmy wierzyli w jakichkolwiek partnerów Boga. To jest łaska i dobroć Boga dla nas i dla ludzi, lecz większość ludzi nie dziękują.”
(Józef, 12/38)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
