Drogi bracie/Droga siostro,
Stanowią one dwa powiązane ze sobą, ale niezależne od siebie obszary.
Przejście od rozumienia opartego na zasadach logiki do procesu wiary jest procesem pozytywnym. W tym procesie kwestie dotyczące wiary są uzasadniane za pomocą rozumowania analogicznego.
Ze względu na to, że proces ten opiera się na logice, jest krytykowany za antropomorfizm (nadawanie cech ludzkich istotom nieludzkim).
W tym przypadku neguje się cechy i definicje należące do sfery wiary. To podejście, stosowane w tym nurcie, nazywa się purystycznym. W tym kierunku mówi się o istnieniu intuicyjnej i bezpośredniej wiedzy, która jest całkowicie związana z naturą wiary.
Mistycka teologia, wynikająca z połączenia „jest” i „jestem”, to właśnie to. Zakłada ona, że w naturze wiary istnieją takie cechy jak wiedza, wola, moc, dobro i istnienie, ale jednocześnie podkreśla, że ich istota jest nieokreślona, niepoznawalna i absolutna.
Ostatecznie problem leży w źródle.
Podobnie, pojęcia takie jak „jak” są jedynie definicjami, których percepcja i procesy mentalne nie są w stanie zdefiniować.
Jednakże, jak widać, te nieokreślone, fundamentalne pojęcia są powszechnie wykorzystywane w dzisiejszej nauce, w szczególności w mechanice kwantowej. Ich fizyczne zastosowanie wskazuje, że taki proces jest ważny poza sferą racjonalności, a jego ważność jest związana z ograniczonym rozumowaniem.
Stają się przedmiotem poznania, jak wszystko, co znamy, i ulegają obiektywizacji oraz uproszczeniu.
Dlatego należy połączyć procesy rozumowania z właściwą naturą wiary, wykorzystując wiedzę objawioną.
Ostatecznie, porządek, jaki postrzegamy we wszechświecie, i odpowiadające mu mentalne rozumienie porządku, to procesy, które uważamy za dane. Dlatego też, problem tożsamości i istoty tego porządku może być rozwiązany jedynie poprzez wyrażenie wiedzy pochodzącej z tej natury.
Nawet jeśli postrzegamy wszechświat jako pozbawiony porządku i panujący w nim chaos, to i ten chaos ujawnia się jako wynik złożonych relacji.
Ponownie, myślenie w kategoriach przypadku i prawdopodobieństwa, biorąc pod uwagę znaczące konsekwencje tych przypadków i prawdopodobieństw, doprowadzi do zrozumienia porządku.
nie oznacza to, że jest on jedyny na policzalnej płaszczyźnie.
szczególnie w ujęciu teologicznej jedności Boga, jak to podkreśla teozofia, czego my nie obserwujemy i nie doświadczamy
Nasza liczbowo-ilościowa obserwacja jest jedynie jednostką miary, która daje nam wskazówkę lub informację o tym absolutnym procesie.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
