Drogi bracie/Droga siostro,
To słowo pochodzi z języka arabskiego i wywodzi się z tego samego korzenia. Oznacza widoczny i znany. Oznacza włosy na ciele człowieka i zwierzęcia, a liczba mnoga to .
Ponieważ niektórzy ludzie wykazują się subtelnym wyczuciem, zrozumieniem i wiedzą, nazywa się ich poetami; stąd pochodzi znaczenie tego słowa. Dlatego też tak nazwało się poezję. Później stało się ono nazwą dla wyrażeń wierszowanych. (zob. Rağıb, hasło Ş-AR)
W Koranie nie użyto słowa „umysł” ani „świadomość”. Zamiast tego użyto czasowników pochodzących od tego samego korzenia. Ponieważ „umysł” oznacza połączenie dwóch rzeczy, a synteza między dwiema rzeczami jest działaniem, wymaga ono użycia formy czasownika.
Na przykład, każda z grup żydowskich i chrześcijańskich twierdziła, że Prorok Abraham (pokój z nim) należy do nich. Bóg obalił te twierdzenia i oskarżył je o brak rozumu, objawiając następujący werset (patrz: Tafsir al-Tabari, komentarz do wersetu 65 z Al-i Imran).
(Rodzina Imran, 3/65)
Możemy przetłumaczyć to ostatnie zdanie, biorąc pod uwagę słownikowe znaczenie słowa „rozum”, w następujący sposób:
jako przykład możemy przytoczyć tłumaczenie następującego wersetu:
(Al-Baqara, 2/12-13)
Innymi słowy, nie potrafią przewidzieć konsekwencji swoich działań. Uważają za pozytywne to, co odpowiada ich pragnieniom i zachciankom. Nie mają świadomości, która wnikliwie rozważa i ocenia, dokąd to wszystko zmierza. Ponieważ brakuje im tej wnikliwej oceny, mylą miedź z złotem, a węgiel z diamentem.
Można je postrzegać w dwóch wariantach:
Świadomość, która powstaje w sferze rozumu i wyobraźni w odniesieniu do poruszanych tematów, jest pierwszą iskrą wewnętrznej świadomości i zrozumienia. (zob. Yazır, III/204-205)
Świadomość, którą uzyskuje się za pomocą pięciu zmysłów, jest pierwszym etapem wiedzy. I to właśnie ona przychodzi na myśl jako pierwsza, gdy mówi się o świadomości. Omówione kwestie dotyczą właśnie tego. Na przykład, gdy w obcym kraju widzisz minaret lub meczet, i wniosekujesz, że tam przebywają muzułmanie; przejście od tego znaku do tej świadomości może być przykładem tego rodzaju świadomości.
Świadomość w tym znaczeniu to odczuwanie czegoś w sposób jasny i wyraźny. Oznacza to, że jest to jasna wiedza, która w danej chwili jest odczuwana, ale jeszcze nie została w pełni utrwalona w pamięci i umyśle. Jest przeciwieństwem roztrzepania i w pewnym sensie najsłabszym poziomem wiedzy. (zob. H. Yazır, I/203)
Krótko mówiąc, każda emocja, niezależnie od tego, czy jest wewnętrzna, czy zewnętrzna, ma aspekt sensoryczny i aspekt emocjonalny. Oba są odczuwane. Jednakże, wiedza i rozumienie tkwią w tym, co ma prawdziwą wartość sensoryczną. A świadomość to właśnie nazwa tego. (Yazır, III/205)
Według Ibn Arabiego, ogłoszenie w skrócie tego, co znajduje się po duchowych drzwiach, które Bóg łaskawie otworzył, jest stanem. Natomiast szczegółowe ujawnienie tego, co się tam znajduje, jest wiedzą.
Na przykład, patrząc na to z perspektywy zasady, możemy powiedzieć:
To jest właśnie świadomość, w której w skrócie pojmuję obecność mojego Pana za moim istnieniem. To jest umiejętność odczytywania tła wydarzeń, – mówiąc obrazowo – dostrzegania, wyczuwania tego, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. To wiedza, która pojawia się po otwarciu drzwi, w obliczu jasno widocznego krajobrazu.
Jak wyraził to Ibn Arabi, postrzeganie obecności istoty żyjącej – której gatunku nie znamy – w zamkniętym pojemniku lub pokoju z zamkniętymi drzwiami, na podstawie sygnału takiego jak ruch lub oddech, lub odczuwanie obecności czegoś w pojemniku ze względu na jego ciężar, stanowi przykład świadomości. Natomiast widzenie i rozumienie istoty żyjącej w tym pojemniku lub pokoju we wszystkich szczegółach, poprzez ujrzenie jego wnętrza, stanowi przykład wiedzy. (zob. Futuhat, III/514)
I to jest mądrość, którą objawił Bóg:
(Yasin, 36/69)
Jak powiedział. Ponieważ w poezji, która jest związana z świadomością, tematy są jedynie próbą zrozumienia za zamkniętymi drzwiami. To jednak jest słaba wiedza, niegodna stanowiska proroka. Natomiast to, czego nauczono Proroka (s.a.w.), miało miejsce na płaszczyźnie, gdzie niebiańskie drzwi były całkowicie otwarte i jasne.
Ostatnie zdanie wersetu, którego tłumaczenie jest powyżej, wskazuje na tę prawdę/pewną wiedzę. (zob. Futuhat-ı Mekkiye, III/458)
Szeroki zakres świadomości, związany z rozumem i wiedzą – o ile nam wiadomo – jest cechą charakterystyczną wyłącznie dla dżinów, aniołów, istot duchowych i ludzi. (zob. Şualar, Piętnasty Promień, s. 645) Natomiast w innych istotach żywych występuje w szczególny sposób jako intuicja, instynkt, zmysł. Dzięki tej świadomości realizują swoje zadania, chronią się i kontynuują swój gatunek. Czym innym możemy wytłumaczyć umiejętności pszczół miodnych i jedwabników! Jednak ten mechanizm kierujący w zwierzętach nie jest nazywany świadomością, lecz instynktem, zmysłem kierującym i pobudzającym. (zob. Sözler, Dwudziesty Dziewiąty Słowo, s. 506)
To stan świadomości czegoś. To światło rozumu, światło serca. Jest odbiciem imienia Najwyższego Boga, który oświeca wszechświat. To źrenica przenikliwości, która widzi światłem Bożym. Jak wspomniano w hadisie.
(Tirmizi, tefsir sury 15,6)
To wyrażenie wskazuje na to, jak przejrzysta jest świadomość i intuicja wynikająca z wiary.
(zob. Lem’alar, Lem’a Trzydziesta, s. 336)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
