Drogi bracie/Droga siostro,
Firma
słowo oznacza „współuczestnictwo” (współuczestniczyć).
«tevhîd»
jest przeciwieństwem słowa.
Partner
jeśli,
partner
oznacza. Liczba mnoga
«Partnerzy»
W Koranie ludzie są wezwani do teokreacji, czyli do uznania Boga za jedynego, i stanowczo zabroniono im włączania kogoś lub czegoś innego do Jego istoty, cech i działań, a także dołączania kogoś lub czegoś innego do kultu, który należy się wyłącznie Bogu.
Z tego powodu w Koranie:
„Sąsiedztwo z niewiernymi jest wielkim grzechem i niesprawiedliwością”
(1) Najwyższego Boga
„Powiedziano, że nigdy nie przebaczy, jeśli ktoś Mu przypisuje partnera, ale przebaczy tym, którzy prosią o przebaczenie za inne grzechy”.
(2) Albowiem człowiek jest kalifą (zastępcą) Allaha na ziemi. Wszystko bowiem na ziemi zostało mu poddane, powierzone jego władzy i służbie. (3) Jakże więc może człowiek, stworzony do rządzenia wszechświatem, porzucić Allaha i oddawać cześć czemuś, co jest mu podobne lub mu służy, uznając je za boga, lub wchodząc z tym w związek partnerski z Allahem?
Właśnie dlatego, że partnerstwo z Bogiem poniża człowieka i uniemożliwia mu osiągnięcie wysokiego i szlachetnego stanowiska, które Bóg dla niego przeznaczył, powiedziano, że jest to najgorszy grzech i że Bóg nigdy nie przebaczy tym, którzy wchodzą z Nim w partnerstwo.
Rodzaje (Typy) Szirku:
Szirk ma wiele odmian:
1. Partia Niepodległości:
Najbardziej oczywistym rodzajem szirku jest oddawanie czci istotom niebieskim, takim jak słońce, księżyc i gwiazdy, siłom natury, ludziom uważanym za bóstwa częściowe lub całkowite, a w skrócie – oddawanie czci istotom żywym lub nieożywionym innym niż Bóg. Ponieważ w tym rodzaju szirku Bóg jest odrzucany, a jedna lub więcej istot jest uznawana za bóstwo lub bóstwa i im się oddaje cześć, ten rodzaj szirku nazywa się…
«Partia Niepodległości»
tak powiedziano.
jako źródło funduszy
«bogini odmowy»
, a także jako źródło zła
«bóg zła»
Wspomniane politeistyczne praktyki obejmują również politeizm „Seneviyye” i „Mecûsów”, którzy wierzą w istnienie tych dwóch bóstw i im się oddają, podobnie jak w religii „Zerdusztu”.
2. Partnerstwo w zakresie technologii:
«Şirk-i Teb’iz»
W tym rodzaju politeizmu, zwana jest ona „shirk”, wierzy się w Boga, ale jednocześnie przypisuje się Mu partnerów, czyli wierzy się, że inne istoty, uważane za bóstwa, również posiadają boskie atrybuty, podobnie jak Najwyższy Bóg. To jest coś, co zostało później wymyślone i wprowadzone w chrześcijaństwie.
«Teslis»
To jest rodzaj politeizmu. Ponieważ nazywają Jezusa Synem, a Maryję Duchem Świętym, uważają, że Syn lub Duch Święty są tak samo wszechmocni i wszechwiedzący jak sam Bóg, i w ten sposób wierzą w trójjednego boga, składającego się z Ojca, Syna i Ducha Świętego.
3. Şirk-i Takrîb:
«Şîrk-i Takrîb»
Trzeci rodzaj szirku, zwany „watanijją”, polega na uznaniu istnienia jednego Stwórcy tego świata, ale jednocześnie na oddawaniu czci innym istotom, takim jak posągi i figury, w celu uzyskania bliskości do Boga i wstawiennictwa u Niego. Oddawanie czci tym bezdusznych i bezwartościowych przedmiotom, które nie są w stanie przynieść żadnej korzyści ani szkody, jest szirkiem. Ten rodzaj szirku, zwany „watanijją”, czyli „idolatria”, był najgorszym, najobrzydliwszym i najbardziej haniebnym rodzajem szirku, a ze względu na jego powszechną obecność na całym świecie w czasie pojawienia się islamu, został wielokrotnie wspomniany w Koranie z użyciem najostrzejszych słów i został zdecydowanie zakazany. (4)
— Inną formą szirku jest uznawanie przez niektórych ludzi niektórych z ich spośród za „Rabbów”, ślepe wiara w nich i wykonywanie ich rozkazów zamiast rozkazów i zakazów Allaha, a także powstrzymywanie się od tego, co oni zabronili. Jak stwierdza Koran, Żydzi uznali swoich rabinów (czyli swoich duchownych), a chrześcijanie swoich kapłanów za „Rabbów” obok Allaha, czyli porzucili rozkazy i zakazy Allaha, a przestrzegali rozkazów i zakazów swoich duchownych, podczas gdy nakazano im oddawać cześć tylko jednemu Bogu (5).
Wymienione powyżej rodzaje partnerstwa zostały jasno podsumowane w następującym wersecie Koranu.(6)
„…Nie oddawajmy kultu nikomu innemu niż Allahowi. Nie włączajmy do kultu żadnych partnerów. Nie wybierajmy sobie spośród siebie jakiegoś za pana, odrzucając Allaha.”
Najbardziej ukryta forma szirku, jak również wspomniana w Koranie, polega na ślepym podążaniu za własnymi pożądaniami i niskimi pragnieniami. Jak bowiem czytamy w Koranie (7)…
„Czy widziałeś kiedyś kogoś, kto uczynił swoje pragnienia i pożądania swoim bogiem?”
W ten sposób zostali oni zdemoralizowani.
Należy zatem ostrożnie unikać wszelkich firm, zarówno tych jawnych, jak i tych działających w ukryciu.
Do prawdziwego jedności Boga można dotrzeć tylko w ten sposób.
Wszystkie te rodzaje politeizmu, a zwłaszcza kult pogański, czczenie słońca, księżyca i gwiazd oraz sił natury, oddawanie czci dwóm lub więcej bóstwom oraz trynitarna doktryna chrześcijan, zostały zdecydowanie odrzucone w Koranie, a prawdziwa wiara w jedność Boga została przekazana całej ludzkości. W wielu wersetach stwierdzono, że prawdziwe posłuszeństwo i kult należy oddawać jedynie Bogu, a posłuszeństwo komuś innemu lub własnym niskim pożądaniom, porzucając przykazania Boże, jest rodzajem politeizmu. (8)
Przypisy:
(1) Lokman, 13
(2) Nisa, 48
(3) Al-Baqara, 29-30
(4) Por.: Al-An’am 71, 136-138, 139; Ibrahim 30; Ankabut 25; Al-A’raf 191, 132, 195, 197; Al-Hajj 12, 13, 73; Maryam 81; Al-Furqan 3; Saba’ 21; Fatir 13, 14, 40; Al-Isra 56.
(5) Al-Tawba, 31
(6) Al-Imran, 64
(7) Al-Furqan, 43
(8) Ali Arslan Aydın, Wiara w islamie, (Teologia i teologia islamska), Gonca Yayınları: 289-291.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
