Drogi bracie/Droga siostro,
Jasne jest, że odłamy religijne są źródłem błogosławieństwa i łaski.
Jednakże, przesadny fanatyzm w kwestii wyznania religijnego jest błędny. Wszystkie słuszne szkoły teologiczne opierają się na Księdze Bożej, sunnie Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) oraz konsensusie towarzyszy Proroka i dojrzałych uczonych Ummy.
Muzułmanin jest wolny w wyborze dowolnej z uznanych szkół teologicznych.
Nasza religia nie nakłada w tej kwestii żadnych warunków ani ograniczeń. Cel wyznawania konkretnego madhhabu (szkoły teologicznej) wynika z faktu, że muzułmanie nie są w stanie samodzielnie wywodzić rozwiązań religijnych z głównych źródeł. Wymagałoby to ogromnej, dogłębnej i szczegółowej wiedzy, której nie każdy może posiadać. Dlatego też, aby rozwiązywać kwestie religijne, należy wybrać madhhab jednego z imamów-mujtahidów, którzy posiadają taką wiedzę i zostali uznani przez wspólnotę muzułmańską, i zgodnie z nim postępować.
W takim razie każdy może wybrać dla siebie najłatwiejszą drogę, czyli jedną z prawowiernych szkół teologicznych.
Jednakże musi znać zasady wyznania, które wybierze.
Nie ma potrzeby kolejnej operacji.
Ponadto nie należy dokonywać podziałów między wyznaniami.
Ponieważ wszyscy założyciele szkół teologicznych byli bezwzględnymi mujtahidami. Nawet jeśli popełniali błędy, to i tak zasłużyli na nagrodę za to, że się wysiłkiem intelektualnym zajmowali.
„Ten imam jest lepszy od tamtego imama lub ma większą wiedzę.”
Zbyt pochlebne słowa, takie jak te, drażnią duszę imamów i nikomu nie przynoszą korzyści. Wszyscy byli to wielcy uczeni. Dla Boga (CC) poświęcili całe swoje życie, wykorzystując wybitny intelekt i pamięć, które Bóg im dał. W historii islamu, zwłaszcza w przypadku imamów czterech szkół teologicznych, rzadko pojawiali się ich odpowiednicy. Bóg (CC) stworzył tych tak silnych uczonych, aby chronić tę religię, zachować jej świętość i trzymać ją z dala od błędnych i złośliwych poglądów. Okres od pierwszego do czwartego wieku kalendarza islamskiego to okres, w którym wychowało się najwięcej imamów-mujtahidów. Później już nie wychowało się tylu mujtahidów, co w tym okresie.
Podsumowując, stwierdzamy, że:
Okazywanie tej samej miłości i szacunku czterem istniejącym szkołom teologicznym i ich imamom, a także tym, które wyginęły, jest obowiązkiem każdego muzułmanina.
Jeśli chodzi o kwestię bidatu:
Zrozumienie i poglądy imamów-mujtahidów pochodzą z Koranu i Sunnety, dwóch podstaw naszej religii, i stanowią ich interpretację. Jak wyraźnie wskazuje to werset Koranu:
„…Gdyby zwrócili się do Proroka i do tych, którzy wśród nich cieszą się autorytetem w sprawach religijnych, ci, którzy badają sprawę i docierają do sedna, z pewnością by ją zrozumieli.”
(Nisa, 4/83)
Jeśli zwrócimy uwagę, w wersecie po Proroku Mahomecie (pokój z nim) nakazuje się nam przekazywanie naszych problemów osobom posiadającym wiedzę i specjalizację w danej dziedzinie.
Istnienie prawowitych szkół teologicznych jest właśnie interpretacją tego wersetu.
Według znanej relacji, kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Boże niech będą z nim) wysyłał Muaza do Jemenu, zapytał go, jak i na podstawie czego będzie wydawał wyroki, a on odpowiedział kolejno:
„Sądę zgodnie z Księgą Allaha, sunną Jego Proroka, a jeśli nie znajdę odpowiedzi w nich, to zgodnie z moim własnym rozumem.”
Powiedział. Nasz Prorok (s.a.w.) był bardzo zadowolony z tej odpowiedzi. Jest to również ważne źródło w odniesieniu do naszego tematu.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
