– Prorocy przynosili swoim ludom wiele cudów, a ich ludy zawsze nazywały ich czarodziejami i magikami. Skąd mamy wiedzieć, że te cuda nie były czarami i magią? Jakie mamy dowody?
– Nasz Prorok, nie daj Boże, nie był czarodziejem, ale za pomocą magii można było dokonać pewnych rzeczy. Chciałbym dowiedzieć się, dlaczego Prorok nie był taki. Jak jego plemiona rozpoznawały swojego proroka?
Drogi bracie/Droga siostro,
– Zaprzeczający wierzą tylko w
„mag / czarodziej”
nie sprzeciwili się, powołując się na to. Ukrywali się również za wieloma innymi wymówkami.
Na przykład:
Dla naszego Proroka (s.a.w.)
„On jest poetą, on jest czarodziejem, on przekazuje wiedzę zebrana ze starych opowieści, ktoś nauczył go tej wiedzy, on jest takim jak my człowiekiem; on, jak my, chodzi po targach i bazarach; on jest jedynakiem biedaka, on jest sierotą…”
Ukrywali się za takimi wymówkami, opierając się zaprzeczeniu. To znaczy, sprawa nie dotyczy tylko czarownictwa.
– Niemniej jednak, cuda, które przeprowadzali prorocy, były niezwykłe, dlatego ci, którzy nie mieli zamiaru uwierzyć, uważali je za coś, co im wydawało się najbardziej zbliżone do ich własnych przekonań.
„magia”
określili go jako artystę.
Na przykład:
Kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) rozciął Księżyc na dwie części z woli Allaha, politeiści z Mekki nazwali to czarodziejstwem.
„Zbliżyła się godzina Sądu Ostatecznego, a Księżyc został rozszczepiony. Ale ci wielobożnicy, ilekroć widzą cud, odwracają się plecami:
„To potężne zaklęcie, które istnieje od dawna!”
Mówią: „Oni uznali prawdę za kłamstwo i podążali za swoimi pożądaniami i pragnieniami. Ale jak każda sprawa, i to proroctwo ma swój określony koniec. A przecież powiedziano im o wielu wydarzeniach, które zawierały pouczenia, które miały ich powstrzymać od zaprzeczania!”
(Kamer, 54/1-4)
Na ten fakt wskazują wersety w tym przekładzie.
– Podobnie, cudowną moc lasku Mojżesza i wskrzeszenie umarłych przez Jezusa Chrystusa określili jako czary.
–
„Prorok nasz, nie daj Boże, nie był czarodziejem, ale za pomocą magii można było pewne rzeczy zrobić.”
To stwierdzenie jest całkowitym oszczerstwem. Nie ma żadnych wersetów ani hadisów, które sugerowałyby, że nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) – nie daj Boże – uprawiał magię.
– Prorok Mahomet (pokój z nim) nigdy nie kłamał, nawet w dzieciństwie, i dlatego
Muhammad al-Amin
To, że zdobył ten tytuł, że przedstawił księgę, która rzuca wyzwanie ludziom i dżinnom, jak Koran, że bardziej niż ktokolwiek inny szanował ten Koran, że bardziej niż ktokolwiek inny przestrzegał jego nakazów, że Koran zawierał w sobie niebiańskie wieści, których prawdziwość z czasem została ujawniona, a także to, że dokonał setek cudów, jest jasnym dowodem na to, że nie był czarodziejem ani poetą.
Ponieważ u czarodziejów nie ma śladu tych doskonałych cech: znajomości księgi, praktykowania religii, pobożności, potwierdzania ich wiedzy o sprawach niewidzialnych.
– Podobnie, faraon i jego zwolennicy byli świadkami cudownej mocy laski Mojżesza.
„magia”
podczas gdy oni lansują to jako magię, magicy, którzy byli przy tym od początku i znają magię lepiej niż ktokolwiek inny, twierdzą, że to wcale nie jest magia, wręcz przeciwnie
uznali to za cud i wytrwali w swojej wierze, nawet w obliczu śmierci
zrobili to.
(zob. Ta Ha, 20/70-73)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
