– Czyż nie powinien wnieść skargi na te osoby w życiu pozagrobowym i nie przebaczyć im?
Drogi bracie/Droga siostro,
Tak jak człowiek powinien powstrzymywać się od krzywdzenia innych, tak samo powinien starać się powstrzymać innych od krzywdzenia. To jego obowiązek. Jednakże, istnieją pewne islamskie zasady dotyczące naprawiania krzywd wyrządzonych nam samym lub innym. Należy ich przestrzegać.
Na przykład,
„Kiedy zauważa się jakieś zło, niesprawiedliwość, należy temu zapobiec czynem, a jeśli to nie jest możliwe, słowem, a jeśli i to nie jest możliwe, należy w sercu sprzeciwić się temu złu.”
To polecenie naszego Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim).
(zob. Muslim, Iman 78; Tirmizi, Fitn 11)
Autorytatywni uczeni wyjaśnili ten hadis w następujący sposób:
„Zwalczanie zła, czyli 'munkaru’, jest obowiązkiem państwa i innych organów władzy.”
Zabranianie słowem jest obowiązkiem uczonych, osób obeznanych w tej dziedzinie.
Ci, którzy nie mają władzy, ani wiedzy, by słowem powstrzymać to zło, będą mu przeciwni w sercach, to znaczy będą mu wewnętrznie sprzeciwiać się.
Zgodnie z tym, w przypadku doznania krzywdy należy zwrócić się do właściwych władz w celu jej naprawienia i doprowadzić do interwencji osób, które mają moc zapobiegania temu złu. Jeśli wszystkie te działania okażą się nieskuteczne, to znaczy, że odzyskanie swoich praw zostaje odłożone na dzień wielkiego sądu na tym świecie.
„Nie przebacz mi tego”
Jeśli chodzi o przebaczenie, jest to cnota; człowiek może przebaczyć naruszenia swoich praw, jeśli tego chce. Ci, którzy nie odwzajemniają zła, jakiego doznali od swojego brata w wierze, tym samym złem lub jeszcze większym, lecz wybierają drogę przebaczenia, z pewnością otrzymają za to wielką nagrodę w życiu przyszłym. Jednakże, prawo do dochodzenia swoich praw pozostaje im zastrzeżone.
Ostateczny wybór należy do danej osoby.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
