Ludzie czasami przeklinają świat i życie z powodu swoich problemów, czy mógłby Pan to ocenić?
Drogi bracie/Droga siostro,
Religia islamu
Jest przeciwny wszelkiemu złu i krzywdzie. Ponieważ islam dąży do ukształtowania człowieka jako człowieka. Doprowadza go do prawdziwego poziomu człowieczeństwa. Dlatego islam nie tylko wydaje rozkazy, które doprowadzą człowieka do wszelkiego rodzaju doskonałości i piękna, ale także zabrania działań, które oddalą go od wszelkiego rodzaju obrzydliwości i brzydoty.
Wychodząc z tych ogólnych zasad, możemy powiedzieć, że
Wybijanie się na świat, życie i czas, czyli obelgi i przekleństwa, są grzechem.
Istnieją hadisy o tym lub podobnym znaczeniu. W hadisie przekazanym przez Al-Buhariego czytamy:
„Nie wściekajcie się na ten świat za jego niedostatki i rozczarowania. Bo Bóg jest tym światem.”
1
A oto hadis, który znajduje się w Musnadzie Ahmeda ibn Hanbala:
„Nie przeklinajcie czasu, albowiem Bóg jest czasem.”
2
W innej relacji przekazanej przez Al-Buhariego czytamy:
„Allah Teâlâ mówi:
Syn Adama udręcza Mnie, przeklinając świat. A przecież Ja jestem tym światem (stworzyłem go). Wszystko jest w Moich rękach. Ja rządzę nocą i dniem.”
3
Jak widać, we wszystkich hadisach na ten temat…
„dehir”
występuje w tym wyrażeniu. To słowo
„czas”
Wydaje się, że słowo „dehir” oznacza to samo. Jak wynika z hadisów, „dehir” to również kolejne przychodzenie nocy i dnia. Jak mówi Badruddin Ayni, komentator Sahih al-Buhari, w czasach Jahilii Arabowie przypisywali przychodzenie nieszczęść i klęsk losowych czasowi:
„Niektórzy Arabowie z okresu Jahilii czcili Dehra, czyli czas, rozumiany jako nieustanny cykl dnia i nocy. Nie wierzyli w Boga i przypisywali wszelkie zdarzenia czasowi, czyli uważali, że zdarzenia miały miejsce w nocy i w dzień. Wierzyli, że wszystko dzieje się z woli czasu. Nazywano ich Dehritami.”
Aynî, w swoim komentarzu, kontynuuje swoje wypowiedzi następującymi wyjaśnieniami:
„Oto, co Prorok (s.a.w.) miał na myśli w tym hadisie: nie przeklinajcie czasu, bo czas nie jest prawdziwym sprawcą. To Bóg wszystko czyni. Kiedy przeklinacie czas, wierząc, że to on sprowadził na was te nieszczęścia, przeklinacie Boga. Bo to nie czas, lecz Bóg sprowadza na was te nieszczęścia. A słowa Boga: „Ja jestem czasem” oznaczają: „Ja jestem panem czasu”.”
4
Czy naprawdę w erze Jahilii istniała grupa, która przypisywała wszelkie zło czasowi?
„Tylko czas nas zabije.”
5
wskazuje na werset, który opisuje ich słowa. A nawet z tego powodu, w stosunku do czasu, nazywa się je
„Dehriler”
nadano mu tę nazwę. Ten pogląd historycznie występuje również wśród nurtów negacjonistycznych.
„Deizm”
Zostały one ujęte w hadisach. Ich wpływ był widoczny również po islamizacji. W tych hadisach zabroniono przeklinania, traktując czas jako prawdziwego sprawcę. W związku z tym warto wyjaśnić następującą kwestię:
Czasami nawet niektórzy starożytni uczeni narzekali na upływ czasu w swoich książkach,
„na szczyt świata”
Rzucali kamieniami. Ponieważ nie byli w stanie zaradzić pewnym złu, a wpadając w rozpacz, narzekali na czas i los. Te narzekania nie wynikały z przekonania, że czas jest prawdziwym sprawcą, lecz z faktu, że wydarzenia nie toczyły się zgodnie z ich pragnieniami i życzeniami. Odpowiadając na pytanie, czy te narzekania stanowią sprzeciw wobec cudownego dzieła Stwórcy, Bediüzzaman stwierdza, że nie należy ich tak interpretować, i wyjaśnia to w następujący sposób.
„Absolutnie nie. Być może znaczenie jest takie: Jakby skarżący mówił: Gdyby to, czego pragnę, czego sobie życzę i czego pragnę, było zgodne z prawem wiecznego mądrości, gdyby istota świata, ułożona według praw wiecznego mądrości, była sprzyjająca, gdyby prawo nieba, ułożone według kompasu wiecznego łaski, było sprzyjające, gdyby natura czasu, wydrukowana w druku wiecznej woli, była sprzyjająca, i gdyby boska mądrość, która ustanawia ogólny dobrobyt, była zadowolona, to ten świat możliwości nie mógłby zerwać owoców, których pragnę, z ręki wszechmocnego, według geometrii naszych umysłów i apetytu naszych pragnień.”
6
Właśnie dlatego wierzący czasami narzekają na los. Zgodnie z ich przekonaniem, czas jest stworzeniem Boga, niezdolnym do samodzielnego działania. Nie narzekają na Boga, lecz na czas. W ten sposób czas staje się tarczą, chroniącą Bożą cześć przed niesłusznymi zarzutami.
Podsumowując, możemy powiedzieć, że:
Hadisy dotyczące tej kwestii, przekazane przez Abu Hurajrę (ra) i innych przekazaczy, są autentyczne. Wskazują one na to, że Bóg jest Stwórcą czasu. Zabrania się również uznawania czasu za stwórcę. Uczeni nie przeklinali czasu, lecz skarżyli się na niego.
Ponieważ sprzeciwianie się czemuś, co stworzył Bóg, sprzeciwianie się sposobowi, w jaki działa Jego mądrość, jest naruszeniem zakazu zawartego w hadisie. Należy tego unikać.
Przypisy:
1. Para, grzeczność: 101.
2. Musnad. 5: 299, 311.
3. Tafsir al-Buhari (Surat al-Jasiya), 45
4. Umdetu’l-kari, 22:202.
5. Casiye, 45/24.
6. Dyskusja, s. 44.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
