– Czy słusznie jest domagać się wolnej woli i wyboru w przypadku poddania się sądowi Taghuta, jak wynika z okoliczności objawienia wersetu 60 z Surah An-Nisa, aby wyrok był uznany za niewierny?
– Jacy współcześni i historyczni uczeni, poza Szejkiem Abu Muhammą al-Makdisim, głosowali za tym poglądem?
– Czy na podstawie tej przyczyny objawienia możemy stwierdzić, że na pewno nie jest to bluźnierstwo, czy też istnieje możliwość, że nim jest?
Drogi bracie/Droga siostro,
Tłumaczenie odpowiedniego wersetu brzmi następująco:
„Czyż nie widzisz tych hipokrytów, którzy twierdzą, że wierzą w Księgę, która została ci objawiona, i w te, które objawiono przed tobą? Pragną być sądeni przed Tagutem, podczas gdy im rozkazano go odrzucić. Szatan zaś pragnie ich całkowicie zboczyć od prawdy.”
(Nisa, 4/60)
– Taghut,
są to osoby, którym ludzie okazują wielki szacunek i którym są posłuszni, oprócz Boga.
(Tebri, komentarz do danego wersetu)
Kiedy konkretnie o tym mówimy,
Taghut
diabeł, czarodziej, wróżbita
widzimy, że jest to oceniane jako.
(zob. komentarz Taberiego do wersetu 256 z Surą Al-Baqara)
– Powodem objawienia tego wersetu było następujące wydarzenie:
Wybuchł konflikt, spór między hipokrytą, który podawał się za muzułmanina, a Żydem. Hipokryta ten,
-ponieważ wiedział, że brali łapówki-
chciał rozstrzygnąć sprawę w trybie arbitrażu żydowskiego. Żyd, natomiast
-ponieważ nie brali łapówek-
chciał przekazać sprawę do rozstrzygnięcia przez arbitrów muzułmańskich. W końcu
(chociaż zarówno w Biblii, jak i w Koranie zwracanie się do wróżbity jest zabronione)
Porozumieli się, powołując na arbitra wróżbita z Cühejny.
W związku z tym został objawiony ten werset.
(Tebri, w odpowiednim miejscu)
– Obecnie nie mamy wystarczająco dużo czasu, aby zbadać, co uczniowie mówili na ten temat, a dokładniej na punkty poruszone w pytaniu. Z tego, co widzimy, w wersecie mowa jest o człowieku,
Niebezpieczeństwo polega na tym, że ktoś z własnego wyboru i wbrew woli Bożej odrzuca prawo Boże i przyjmuje prawo ustanione przez kogoś innego.
chodzi o islam.
„mükreh = zmuszony, przywłaszczony”
Nikt nie jest od tego wyłączony. A co dopiero, gdy przyjmuje się orzeczenia innych niż Bóg.
Jeśli ktoś nie uznaje wyroku Allaha, to jest to bluźnierstwo.
Albo wszyscy, poza prorokami, popełnili grzech, co oznacza, że w pewien sposób dali się skusić szatanowi, a nie posłuchali przykazań Boga. Na przykład,
plotkujący, kłamiący
Nikt nie posłuchał polecenia Boga w tej sprawie, lecz raczej uległ namowom szatana.
Jednakże, zgodnie z poglądem Ahl-i Sunnet, stanowiących zdecydowaną większość islamskich uczonych, nawet największe grzechy nie prowadzą do niewiary.
W tym kontekście bardzo wymowne są słowa Bediüzzamana:
„…Niektórzy z tych, którzy przesadzali, prześladowali Turków, którzy po Arabach byli filarem islamu. Niektórzy z nich posunęli się nawet do takiego stopnia, że…”
Oskarżał prawników o herezję.
Trzydzieści lat temu byłoby to uważane za dowód na herezję, gdyby ktoś wskazywał na konstytucję i proklamację wolności.
A kto nie orzeka zgodnie z tym, co objawił Allah…
i tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Niestety, nie wiedział, że:
Kto nie rządzi
bimana
Kto nie uwierzy?
jest.”
(Dyskusje, s. 82)
Oznacza to, że ci, którzy nie sądzili według wyroku Bożego, są niewierni, jeśli nie wierzą w wyrok Boży i go nie potwierdzają. Ale jeśli…
Jeśli ktoś wierzy w wyroki Boże i je akceptuje, ale ich nie przestrzega, na przykład kłamie, kradnie lub nie ścina ręki złodzieja, to nie jest niewierny, ale grzesznik.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
–
Dlaczego osoba popełniająca grzechy ciężkie, inne niż szirk (politeizm), nie traci wiary?
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
