Drogi bracie/Droga siostro,
Uprawianie sportu i bycie sportowcem jest dozwolone, a uprawianie niektórych sportów jest nawet zalecane. Należy jednak pamiętać o odpowiednim ubiorze, unikanie grzechów, nie mieszanie płci podczas uprawiania sportu oraz o przestrzeganiu obowiązkowych modlitw.
Oznacza to, że uprawianie sportu jest dozwolone, ale sytuacja zmienia się w zależności od sposobu, w jaki się to robi.
Gry, rozrywka i muzyka są tak ludzkim zjawiskiem, tak naturalną aktywnością, jak sport jest co najmniej równie ludzką aktywnością. Ponieważ człowiek ma dynamiczną, podekscytowaną i waleczną psychikę.
Sport,
'działalność fizyczna prowadzona w formie gry, rywalizacji i walki, mająca na celu poprawę kondycji fizycznej’
Zgodnie z definicją, nikt nie może trzymać się z dala od sportu, niezależnie od wieku i poziomu zaawansowania, każdy ma jakiś związek ze sportem, w ten czy inny sposób; uprawia go w niewielkim lub większym stopniu, albo jest nim zainteresowany.
Sporty, których historia sięga tak dawnych czasów, jak historia ludzkości,
W dzisiejszych czasach zyskała znacznie szersze znaczenie; stała się działalnością międzynarodową, uniwersalnym językiem i skutecznym narzędziem promocji. Każdy naród, czy tego chce, czy nie, zaczął posługiwać się tym wspólnym językiem. Dzięki wsparciu mediów masowych i komunikacyjnych, takich jak telewizja i internet, stale zwiększa swój zasięg.
W czasie niektórych wydarzeń sportowych, zwłaszcza meczów piłkarskich reprezentacji narodowych, ogromna większość społeczeństwa skupiała się na jednym punkcie. Bez względu na wykształcenie czy poglądy, sport przyciągał uwagę ludzi. Czasami łączył nas jako naród, a czasami jako wspólnotę religijną.
Jak każda aktywność, sport również opiera się na dyscyplinie i przestrzeganiu zasad.
„Trzeba grać zgodnie z zasadami.”
zasada ta ma zastosowanie przede wszystkim w sporcie. Włączenie do sprawy wymiaru ludzkiego czyni takie myślenie wręcz koniecznym.
Rozważając dyscyplinę życia i wiary, okazuje się, że sport również opiera się na tradycji i historii. Ta historia, analizowana w kontekście sunnitu, ma istotne, ugruntowane, trwałe i w tym sensie wiążące aspekty.
W ramach charakterystycznej dla Złotego Wieku dyscypliny cywilizacyjnej obserwujemy występowanie podstawowych rodzajów sportu. Co ciekawe i interesujące, niemal wszystkie rodzaje sportu, które istniały w tamtych czasach, istnieją również dzisiaj, choć w części zmienionej formie lub w niezmienionej.
Oto główne rodzaje sportów, którymi sam Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) się zajmował, które promował i których zasady określił:
Zabawy bójcze, biegi, zawody, wyścigi konne i wielbłądów, pływanie, strzelanie z łuku, polowania oraz oglądanie tych zajęć sportowych indywidualnie lub zbiorowo, nagradzanie zwycięzców.
Zapaści:
Rukana ibn Abd al-Yazid, znany zapaśnik tamtych czasów, postawił warunek, że aby przyjąć islam, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) musi go pokonać w walce. W walce, która się odbyła, Prorok pokonał go kilka razy. Jednak Rukana nie dotrzymał słowa. Rukana przyjął islam wiele lat później, podczas podboju Mekki, i osiedlił się w Medynie. Przekazywał hadisy.1
W źródłach biograficznych o Proroku (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) wspomina się, że oprócz Rukanaha walczył on również z innymi osobami, że dzieci towarzyszy, które osiągnęły wiek dojrzewania, walczyły ze sobą podczas corocznych ceremonii rekrutacji do wojska, a także że Hasan i Husajn walczyli ze sobą w obecności Proroka.
Zapaśnictwo rozwinęło się również w Imperium Osmańskim i zyskało światową sławę dzięki wsparciu samego dworu. Jest również uważane za ojca zapaśników.
„Lwiem Allaha i Jego Posłańca”
Uważa się, że był to Hamza (ra), zwany „Panem Męczenników”.
Strzelectwo i łucznictwo:
W tradycji islamskiej (Sunna) nauka strzelania z łuku, będącego sportem wojennym i narzędziem dżihadu, odgrywa bardzo ważną rolę. W jednym z hadisów Prorok (s.a.w.) powiedział:
„Niech żaden z was nie wstrzyma się od zabawy strzałami.”
2
Powiedział. W innym hadisie, gdy usłyszał, że grupa towarzyszy udała się na rozrywkę, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) początkowo wyraził niezadowolenie, ale po wyjaśnieniu, że udali się na strzelanie z łuku,
„Strzelectwo to nie zabawa. Strzelectwo to najlepsza ze wszystkich rozrywek.”
3
tak powiedział. A nawet w jednym hadisie,
„Kiedy kogoś z was ogarnie smutek i przygnębienie, nie ma nic lepszego, jak wziąć łuk i rozproszyć smutek za pomocą strzał.”
W swoim orędziu stwierdził również, że sport przynosi człowiekowi ulgę psychiczną.
Prorok (s.a.w.) chwalił towarzyszy, którzy dobrze strzelali z łuku. Podczas bitwy pod Uhud, ze względu na celne strzały, użył wobec nich określenia, którego nie używał wobec nikogo innego.
„Mój ojciec i moja matka są gotowi poświęcić się dla ciebie”
wyrażenie to użył w odniesieniu do Sa’da ibn Abi Wakasa.4 Ze względu na te wszystkie zachęty, towarzysze Proroka przywiązywali wagę do strzelectwa i przy każdej okazji, nawet po wieczornym nabożeństwie, aż do zmroku, ćwiczyli strzelanie z łuku.5
Nasz Prorok (s.a.w.) był nawet kibicem podczas zawodów w strzelaniu z łuku. O tym kibicowaniu Proroka (s.a.w.) pięknie opowiada, jak widać, Salama ibn Akwa:
Pewnego razu Prorok spotkał na targu grupę z plemienia Banu Aslam, która uprawiała zawody w strzelaniu z łuku. Powiedział im:
„O, synowie Izmaela! Rzucajcie kamieniami, albowiem wasi przodkowie rzucali kamieniami. Rzucajcie, albowiem ja jestem z plemienia takiego i takiego.”
Powiedział. Po tych słowach jedna grupa zrezygnowała z ataku. Nasz Pan,
„Co się stało, dlaczego nie wrzucacie?”
– zapytał. Odpowiedzieli:
„Jak mamy to zrobić, skoro wy popieracie drugą stronę?”
W związku z tym, nasz Prorok powiedział:
„Rzućcie, ja jestem po waszej stronie, kibicuję wszystkim, obu stronom.”
polecili.6
Sposób, w jaki nasz Prorok (s.a.w.) okazywał przychylność, był wyjątkowy. Nigdy nikogo nie krzywdził i zawsze wspierał każdego, kto odnosił sukces.
Wyścigi konne i wielbłądów oraz nagradzanie zwycięzcy:
Prorok (s.a.w.) przywiązywał wielką wagę do koni, poświęcał im szczególną uwagę i zachęcał do ich hodowli. Według przekazów, w pewnych okresach miał ich nawet dziewiętnaście.
Jak relacjonuje Ibn Umar, Prorok trenował swojego konia, a następnie brał udział w wyścigach.7
„W tych trzech rzeczach tkwi nagroda: wyścigi wielbłądów, wyścigi koni i strzelanie z łuku.”
8
Nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) zachęcał innych, nagradzając tych, którzy wygrywali zawody.
Koran pięknie chwali konia, który jest symbolem dżihadu. W pierwszych pięciu wersetach Sūry Adiyat koń jest opisany w następujący sposób:
„Przysięgam na konie, które biegną z zadyszką.
I tym, którzy uderzając, wywołują iskry.
I tym, którzy dokonują nalotów o świcie.
I tym, którzy podsycali konflikt.
I tym, którzy wdzierają się w sam środek wrogiego terytorium…”
Pływanie:
Prorok (s.a.w.) nauczył się pływać w Medynie w dzieciństwie, a w Mekce zachęcał swoich towarzyszy, którzy wyemigrowali do Abisynii, do nauki pływania, wyrażając zadowolenie z tych, którzy potrafili pływać. Hazret Ömer również…
„Nauczcie swoje dzieci pływać.”
i tym samym podkreślił znaczenie tej kwestii.
Chodzenie i bieganie:
„Za każdy krok osoby biegnącej między dwoma celami należy się nagroda.”
jak nakazał nasz Prorok,
„Zawodźcie się w strzelaniu z łuku, hartujcie ciała, chodźcie boso.”
9
w swoich wypowiedziach zwrócił uwagę na korzyści płynące z chodzenia.
Sam Prorok (s.a.w.) dwukrotnie ścigał się z matką Ayszą, za pierwszym razem wygrała matka Aysza, a za drugim przegrała z powodu przyrostu wagi, a Prorok (s.a.w.), który wygrał wyścig, powiedział:
„To jest cena za poprzedni wyścig; już ją zapłaciliśmy.”
10
Jak widać, w przykładach zawartych w Sunnie, dominującymi zasadami i kryteriami są nie tylko utrzymanie własnej sprawności fizycznej, ale przede wszystkim ochrona życia, zdrowia, honoru i wiary. Oznacza to, że w zależności od epoki, konieczne jest wzmacnianie ciała, by być silnym i przygotowanym na obronę oraz użycie siły przeciwko wrogowi zewnętrznemu, gdy zajdzie taka potrzeba. Innymi słowy, rodzaje sportu występujące w Sunnie to gry celowe, użyteczne i o określonym celu. Jednocześnie człowiek czerpie z nich przyjemność, pozostaje zdrowy i tym samym, praktykując sunnę, zyskuje nagrodę.
Ponadto, we wszystkich tych rodzajach sportu, które są obecne w Sunnie, znajdują się również ogólne zasady islamu.
W zawodach i rywalizacjach nie dopuszcza się zachowań, które mogłyby wywołać wrogość, nienawiść i wrogość między stronami. W strzelaniu z łuku i wyścigach konnych zarówno zwycięzcy, jak i przegrani są traktowani wspólnie, a zwycięzcy otrzymują nagrody w charakterze zachęty, a przegrani są zachęcani do dążenia do zwycięstwa. Tego rodzaju zawody w żaden sposób nie prowadzą do hazardu.
Sahabowie byli ludźmi, którzy zajmowali się swoimi sprawami, niektórzy z nich zajmowali się nauką i edukacją. Większość z nich miała żony i dzieci. Te zajęcia i obowiązki nie uniemożliwiały im wykonywania ich codziennych obowiązków, normalnego przebiegu życia i wypełniania obowiązków religijnych, jak to się mówi współcześnie.
„fanatyk”
Nie prowadziło to również do stronniczości. Ponieważ zdawali sobie sprawę z tego, co robią, rozumieli, dlaczego to robią i byli świadomi, ile czasu powinni temu poświęcić.
Z perspektywy ogólnych zasad islamu, takie dyscypliny sportowe jak bieganie, pływanie, jeździectwo, strzelectwo, zapasy, a także judo, taekwondo, karate i szermierka (obecnie popularne sporty Dalekiego Wschodu) powinny być, w miarę możliwości, nauczane młodym ludziom ze względu na ich rozwój i przygotowanie do przyszłości. Te dyscypliny sportowe i inne gry pozostające w granicach prawa, zapewniają rozwój i rozrywkę w dzieciństwie, ruch i relaks w młodości, a w późniejszym wieku stanowią ochronę i obronę przed różnymi schorzeniami wynikającymi z braku aktywności fizycznej.
Wśród tych odmian gry
strzelectwo, jeździectwo, pływanie, bieganie
Ze względu na to, że przygotowuje naszych młodych do przyszłych wyzwań, jeśli jest uprawiana z szczerą intencją, może być uważana za rodzaj kultu religijnego, co nadaje jej większe znaczenie niż innym sportom.
Jest pewien fakt sportowy, z którym wszyscy musimy się zmierzyć, którego nie możemy ignorować ani od niego odwracać wzroku.
Rozważając imprezy sportowe, można zauważyć, że przynoszą one również następujące korzyści:
Rola jednocząca:
Sport ma tę cechę, że łączy ludzi o różnych poglądach i przekonaniach, jednoczy ich, czasami cieszy, czasami bawi, a czasem nawet wzrusza do łez. Jednakże musi to odbywać się w granicach rozsądku. Przekroczenie tych granic prowadzi do negatywnych skutków, takich jak bójki, a czasem nawet zabójstwa, wynikające z fanatycznego kibicowania. Najważniejszym elementem w utrzymaniu tych granic jest budująca i jednocząca rola wiary i moralności.
Przeludnienie, szczególnie widoczne po meczach piłkarskich, wypełnia i przepełnia nasze ulice niepożądanymi widokami. Powinniśmy wiele nauczyć się z panowania spokoju i opanowania, jakie wykazały Japonia i Korea Południowa po porażce w meczu Pucharu Świata.
– Oprócz tych korzyści, sport daje człowiekowi siłę do życia, miłość do modlitwy i zapał do pracy, a także zapewnia spokój ducha.
– Rozwija pewne zdolności człowieka.
– Pozwala młodym ludziom uwolnić swoją energię.
– W zależności od kontekstu można go nawet uznać za narzędzie przekazu.
Wierzący sportowiec, który ma wartości religijne i duchowe, może być dobrym przykładem dla młodzieży ze względu na swoje przekonania, moralność i styl życia.
– Jeśli podejmuje się świadome działania, sporty zespołowe przyczyniają się do cywilizacji człowieka.
Zapewnia współpracę, wzajemną pomoc i wspólne działanie. Umożliwia pojawienie się i wymianę wspólnych uczuć i myśli.
– Przyzwyczaja człowieka do dyscypliny, utrzymuje go w ruchu i aktywności.
– Ponadto, sport może być wykorzystywany jako dobre narzędzie promocji i reklamy.
Dzięki sportowi można wzmocnić pewność siebie narodu na pewnym poziomie. Może być on wykorzystywany przez państwa jako narzędzie do demonstrowania swojej siły na arenie międzynarodowej.
Przykładem tego jest fakt, że w ostatnich czasach, na przykład w piłce nożnej, narody uciśnione, kraje azjatyckie i społeczności muzułmańskie wykazywały się wzajemnym wsparciem, troską, solidarnością i przeciwstawianiem się krajom zachodnim. Jak bardzo cieszyły się kraje i narody muzułmańskie z wygranych meczów Turcji w Mistrzostwach Świata.
Ponieważ może spowodować uszkodzenie ciała człowieka,
Sport, który nie jest uważany za akceptowalny przez uczonych islamskich.
mecz bokserski
nawet kiedyś wywołał ogromne emocje w świecie islamu. W latach sześćdziesiątych, gdy Cassius Clay był burzą w ringu bokserskim, ogłosił, że jest muzułmaninem i zmienił swoje imię na Cassius.
Muhammad Ali
zmienił swoje stanowisko, uznał się za przedstawiciela uciśnionych narodów i świata islamu, a jego przemówienie, które trwało od późnych godzin nocnych do rana, było śledzone z wielkim zainteresowaniem, a zwłaszcza muzułmanów wprawiało w stan wielkiego wzburzenia.
Sporty, w które gra się obecnie na całym świecie, niezależnie od ich nazwy i kraju pochodzenia, mogą być uprawiane zarówno indywidualnie, jak i zespołowo, bez żadnych ograniczeń.
Jednak islamscy uczeni zwrócili naszą uwagę na następujące kwestie, mające na celu zapewnienie człowiekowi spokoju i komfortu:
1.
Nie należy tolerować obelg podczas gry ani oglądania.
2.
Nie powinno prowadzić do marnowania czasu w takim stopniu, aby gracze i widzowie musieli rezygnować z edukacji i ważnych obowiązków.
3.
Gry, w które się gra (takie jak Totolotek, Lotto i typowanie wyników wyścigów konnych), nie powinny być w żaden sposób wykorzystywane do hazardu.
4.
Należy unikać przeszkadzania w wykonywaniu obowiązkowych rytuałów religijnych, takich jak modlitwa i post, w wyznaczonym czasie.
5.
Nie powinno stwarzać zagrożenia, które mogłoby spowodować uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka.
6.
Nie należy dopuszczać do zachowań, które mogłyby naruszać spokój otoczenia.
7.
W kwestii ubioru i innych spraw, nie należy wykraczać poza granice dozwolone przez Koran i Sunnę.
UWAGI PODSUMOWUJĄCE:
1. Abu Dawud, Libas 21.
2. Muslim, Imaret 168.
3. Kenzü’l-Ummâl, 4:292.
4. Al-Buhari, Megazi 18.
5. Abu Dawud, Salâ 6.
6. Al-Buhari, Dżihad 78.
7. Abu Dawud, Dżihad 67.
8. Abu Dawud, Dżihad 67.
9. Mecmaü’z-Zevâid, 5:136.
10. Abu Dawud, Dżihad 67.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
