– Czy różnice w określeniu miejsc, których mężczyzna powinien stronić od patrzenia, między różnymi szkołami teologicznymi nie stanowią sprzeczności?
Drogi bracie/Droga siostro,
Każda sekta ma swoje zasady, których przestrzega.
W przypadku przepisów wyraźnie określonych w Koranie i hadisach nie ma miejsca na interpretację. Jednakże, zarówno w Koranie, jak i w hadisach, istnieją wyrażenia, które mogą mieć różne znaczenia. Albo też w hadisach mogą występować różne przekazy dotyczące praktyk Proroka (pokój z nim). Właśnie w tym momencie konieczna staje się interpretacja dokonywana przez ludzi.
Na przykład, w Koranie:
„Jeśli dotknęliście kobiet, a nie znaleźliście wody, to dokonajcie obrzędu teyammum.”
(Al-Maida, 5/6)
w oryginalnym tekście wersetu, którego jest to przekład
„Lamese / Lemese”
Słowo to oznacza zarówno dotykanie w sensie stosunku płciowego, jak i dotykanie ciała ręką lub innymi częściami ciała. Szkoła Hanafiści interpretuje ten werset jako odnoszący się do stosunku płciowego, podczas gdy Szafiici rozumieją go jako zwykły dotyk. Dlatego też w szkole Szafiitów dotykanie kobiety gołą skórą unieważnia rytualne oczyszczenie (abdest).
W hadisach te tematy są jeszcze trudniejsze i ich zrozumienie wymaga wielkich uczonych, wielkich geniuszy. Dlatego my, jako mniejszość, będziemy brać wiedzę o Koranie i Sunnie od imamów naszych szkół teologicznych, którzy znają je lepiej niż my.
Jeśli chodzi o konkretną kwestię poruszoną w głównym pytaniu:
Szkoła Malikińska posługuje się dwoma hadisami jako dowodem.
Po pierwsze:
Relacjonuje to Hadis Enesa, który powiedział:
„Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) w dniu bitwy pod Chajbarem podniósł swój płaszcz, tak że ujrzałem biel jego uda.”
-także teraz-
Wygląda mi to tak, jakbym to widział.
(Neylu’l-Evtar, I-II, 368).
Po drugie:
Oto przekaz z przekazu Hadżer Aisy (r.a.):
„Prorok siedział z odsłoniętymi udami. Abu Bakr poprosił o pozwolenie na wejście. Prorok pozwolił mu w tym stanie. Potem Umar poprosił o pozwolenie. Prorok pozwolił mu również w tym stanie. Potem Osman poprosił o pozwolenie, wtedy Prorok zakrył uda swoją szatą.”
(Neylu’l-Evtar, I-II, 367).
Tutaj poglądy trzech szkół teologicznych – z drobnymi odciunkami – znajdują się po jednej stronie, a poglądy Malikitów po drugiej.
Dowody na istnienie konsensusu trzech szkół teologicznych można przedstawić w następujący sposób:
Osobiście
Imam Malik, Imam Ahmad, Abu Dawud, Tirmizi i Ibn Hibban
Jak podano w przekazanej hadisie, Prorok Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) powiedział do pewnego człowieka o imieniu al-Aslamī:
„Zakrywaj swoje uda, ponieważ uda są częścią ciała, którą należy chronić przed niepowołanym wzrokiem.”
(zob. Neylu’l-Evtar, II, 367)
tak powiedział.
Jak donoszą Abu Dawud i Ibn Mace, Prorok (s.a.w.) powiedział do Aliego (r.a.):
„Nie rozwieraj swoich bioder i nie patrz na biodra ani martwego, ani żywego!”
(Neylu’l-Evtar, I-II, 366)
tak powiedział.
Abu Sa’id al-Khudri przekazał również słowa Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim):
„Męski organ płciowy znajduje się między pępkiem a kolanami.”
(al-Majmu, III, 167; al-Fıkhu’l-İslami, I, 588).
Spory doktrynalne i różnice w przekazach hadisów to temat bardzo obszerny. Dlatego możemy jedynie stwierdzić w odniesieniu do tego konkretnego zagadnienia: pogląd szkoły malikickiej jest słaby, a poglądy innych są silniejsze. Argumentacja jest następująca:
a.
Ci, którzy są przeciwnikami Maliki, reprezentują większość. Poglądy większości są generalnie silniejsze.
b.
Wydarzenia, o których wspominają malikici, opisują sytuację faktyczną. Przebicie jednej strony uda jest dopuszczalne – zwłaszcza w miejscu, gdzie toczy się wojna.
c.
Zgodnie z zasadą zawartą w podręcznikach stylistycznych, rzeczownik jest preferowany od czasownika.
d.
W przekazach dotyczących hadisu przekazanego przez Hz. Aişę (r.anha) istnieją różne wersje. Istnieją wątpliwości, czy Hz. Prorok (s.a.w.) miał odsłonięte uda, czy też nogi. To zataja prawdziwy sens hadisu.
e.
Ponadto, gdy czyn i słowa Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) występują obok siebie, aby znaleźć równowagę między nimi, należy traktować jego czyn jako akt mu właściwy, a jego słowa jako ogólny nakaz.
(Neylu’l-Evtar, I-II, 367-68; el-Fıkhu’l-İslamî, II, 589-590).
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
