Drogi bracie/Droga siostro,
Tak, każdy gest i zachowanie człowieka ujawnia lub zdradza jego charakter.
To język ciała.
Sposób, w jaki ktoś chodzi, jest również jednym z najbardziej widocznych przejawów charakteru i osobowości danej osoby.
Koran i Sunna nakazują, aby muzułmanin poruszał się, podróżował po ziemi w sposób refleksyjny, w oparciu o poznanie boskich darów i radość z wdzięczności; nakazuje się mu, aby w każdym aspekcie swojego życia poruszał się w sposób reprezentujący system wartości, w które wierzy.
Z tego zdania wynika, że nawet udając się na modlitwę, która jest drugim co do ważności po wierze elementem religijnym, należy iść z powagą i spokojem, a nie w pośpiechu i biegiem.
Z Koranu wynika, że istnieje ścisły związek między charakterem człowieka, jego moralnością a sposobem, w jaki się zachowuje.
Człowiek, w miarę jak w pełni wchłania i wciela w życie nauki islamu dotyczące wiary, kultu, obyczajów, moralności, życia serca i duszy, nabywa w ten sposób, jako muzułmanin, odpowiedni charakter i osobowość. A przecież jednym z najważniejszych celów islamu jest właśnie ukształtowanie w człowieku drugiego, nowego charakteru.
Jak bowiem powiedział Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim):
„Żaden z was nie stanie się prawdziwym wierzącym, dopóki nie podporządkuje swoich pragnień i pożądliwości przesłaniu, które przyniósłem.”
tak nakazuje.(1)
Patrząc na tę kwestię z tego punktu widzenia, widać, że w Koranie temat sposobu chodzenia jest ściśle związany z moralnością i charakterem zarówno społeczeństwa, jak i jednostki.
Wersetach 22-39 Sūry Al-Isra,
W tych wersetach wymienione są podstawowe zasady i dynamika, które tworzą społeczeństwo.
moralność, zasady dobrego wychowania, obowiązki indywidualne i społeczne są oparte na zasadzie jedności Boga; nie wchodzenie w związek z Bogiem z kimś innym, nie oddawanie czci komuś innemu niż On, dobroczynność wobec rodziców, pomoc krewnym, ubogim i potrzebującym, powstrzymywanie się od marnotrawstwa, nie zabijanie płodu w łonie matki z obawy o utrzymanie, nie zbliżanie się do zdrady, nie zabijanie człowieka bezpodstawnie, ochrona mienia sierot, dotrzymywanie słowa, utrzymywanie miary i wagi, dokładne badanie prawdy.
polecany i na ziemi
zakaz przechadzania się z pychą i wyniosłością
zakończone jest za pomocą.
Wspomniane wersetu, rozpoczynające ten rozdział od teizmu, kończą się również podkreśleniem prawdy teizmu. W kształtowaniu się tożsamości muzułmańskiej…
wiara w jedność Boga
i w ogólnym sensie system wierzeń jest zarówno podstawową zasadą, jak i głównym, związanym z nim, elementem każdego zagadnienia, w zależności od jego stopnia.
W związku z tym, wartości moralne i literackie w Koranie są oparte na wartościach religijnych, przede wszystkim na prawdzie jedności Boga (tawhid), a na końcu ponownie podkreśla się unikanie politeizmu (shirk) i łączy się z nim te wartości. (2)
Należy również zwrócić uwagę na to, że każda czynność, słowo i myśl powinny zaczynać się od jedności (tawhid) i być na niej oparte.
Podobnie jak w przypadku Lokmana, który uczył dyscypliny w chodzeniu.
radę, którą dał swojemu synowi
dziecka
w którym przedstawiono portret charakteru i osobowości
zostało omówione w ramach pewnych ram.
Lokman (as) w mądry sposób przedstawia podstawowe zasady wychowania dzieci:
„Lokman, pouczając swego syna, powiedział: Synku! Nie wierzysz w żadnego partnera obok Boga. Bo wielkie jest to niesprawiedliwe. Synku! Nawet jeśli czyn jest tak mały jak ziarno gorczycy, ukryty w skale, albo w jakimkolwiek miejscu na ziemi czy w niebie, Bóg go ujawni. Bo Bóg jest łagodny i wszechwiedzący.”
(nauka przenika do tajemnic w bardzo łatwy sposób)
Synu, odprawiaj modły sumiennie, szerz dobro, staraj się zapobiegać złu i bądź cierpliwy w obliczu trudności! Albowiem to są sprawy wymagające determinacji i wytrwałości.
Nie odwracaj się od ludzi z powodu swojej próżności i nie chodź z podniesionym nosem! Bo Bóg nie kocha tych, którzy są zarozumiali, samouwielbieni i przechwalają się. Chodź z umiarkowaniem i spokojem!
Dostosuj głos podczas mówienia, nie krzycz! Pamiętaj, że najbrzydszym głosem jest głos osła, który krzyczy z całych sił.”
(Lokman, 31/13, 16-19)
Złote rady Lokmana (as), które w każdym okresie przekazują ludzkości niezwykle ważne przesłanie dotyczące wychowania dzieci, opierają się na następujących zasadach:
Dobrze poznanie prawdy o jedności Boga (Tawhid) i jej zakorzenienie w sercach, umysłach i duszach; uznanie politeizmu (szirku) za największe i najgorsze zło i powstrzymywanie się od niego; świadomość, że prawo Boga (Allah) jest nadrzędne; tam, gdzie ma miejsce bunt przeciwko Niemu, te osoby –
nawet jeśli są to rodzice –
Powinno się im być posłusznym; po prawie Boga, największym prawem jest prawo rodziców, posłuszeństwo im jest obowiązkiem, a należy im dziękować za wychowanie i wychowanie; człowiek powinien przyjmować najpiękniejsze zachowanie w kontaktach z innymi ludźmi, począwszy od przekazywania i reprezentowania wartości religijnych, a kończąc na dostosowywaniu sposobu chodzenia i tonu głosu. (3)
Innymi słowy, wymienione są podstawowe zasady, jakimi powinna kierować się reprezentacja religii.
Oto, jak Koran, ustami Lokmana, przedstawia podstawowe zasady kształtowania charakteru muzułmańskiego dziecka, wśród których istotne miejsce zajmują:
„z charakterystycznego sposobu chodzenia”
również o tym wspomina;
odchodząc od stanu, w którym panuje pycha, próżność i samouwielbienie, które nie są lubiane przez Boga i ludzi, odchodząc od stanu, w którym człowiek patrzy z góry na innych, lekceważąc ich, odchodząc od stanu, w którym panuje choroba psychiczna i kompleks niższości.
ostrzega.(4)
Lokman (as) kończy te rady dla swojego syna, przestrzegając go, aby zachował równowagę i odpowiednio dobierał ton głosu.
Koran, w Surze Furkan, również…
„Słudzy Miłosiernego”
Opisał ich przykładowymi cechami, określił ośmioma przymiotami, z których każdy przypominał pewną grupę, i w pewnym sensie przedstawił manifestację islamskiej moralności i cywilizacji. Malując portret charakterów prawdziwych sług Wszechmogącego, na pierwszym miejscu stawiał ich
„chodzą z pokorą, skromnością i powagą”
zostało wspomniane.(5)
Koran uważa, że istotnym elementem idealnego portretu człowieka jest to, co uważa za część charakteru i moralności człowieka.
„chodzenie z umiarkowaną prędkością”
pierwsza kwestia, którą podkreśla, omawiając
z dala od próżności, pychy i obłudy
polega na chodzeniu.(6)
Źródła:
1) Bagawi, Husajn ibn Mas’ud, *Šarḥ al-Sunna*, (red. Šu’aib al-Arna’ut, Muhammad Zuhajr Šawiš), al-Maktab al-Islami, Damaszek, 1983, s. 213; Bayhaqi, Abu Bakr Ahmad ibn al-Husajn ibn Ali, *al-Madhal ila al-Sunani al-Kubra*, (red. Muhammad Ziyā al-Rahman al-A’zamī), Dār al-Hulafa li al-Kitab al-Islami, Kuwejt, 1993, s. 1/188.
2) zob. Seyyid Kutub, *Fi Zilali’l-Kur’an*, Bejrut, Dâru’ş-Şurûk, 1986, 4/2220; Zuhaylî, *et-Tefsiru’l-Münir*, Dâru’l-Fikir, 1991, 15/68; Muhammed Beşir b. Cedidiyye, *Tenvîru’l-Müstenîr fi Beyani Meani’l-Kur’an*, 4/24.
3) Rıfat Oral, „Lokman (as) i wychowanie dzieci w Koranie”, Mehir Dergisi, wiosna 1999, s. 63-65; Mustafa Müslim, et-Tefsiru’l-Mevdûî li Süveri’l-Kur’ani’l-Kerîm, 6/36.
4) Mustafa Müslim, et-Tefsiru’l-Mevduî, 6/34-35.
5) Elmalılı, Język Koranu, religia prawego Boga, V/3611.
6) Szczegółowe informacje można znaleźć w artykule Erguna Çapana „Sposób chodzenia jako miara moralności w Koranie”, Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Şanlıurfa, lipiec–grudzień 2011, nr 26: 32-58.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
