–
Czy może kazać komuś innemu robić rzeczy, których sam nie robi?
Drogi bracie/Droga siostro,
Poniżej znajduje się werset i jego tłumaczenie na ten temat:
Czyż wy, którzy czytacie Pismo Święte, nakłaniacie ludzi do czynienia dobra, a sami o tym zapominacie? Czyż nie rozumiecie?
„(O wy, ludzie!) Czy wy, którzy nakazujecie innym dobro, zapominacie o sobie samych?”
(Baraka, 2/44)
W tym wersecie potępione jest to, że ktoś, nakazując innym dobro, piękno, rzeczy użyteczne, modlitwy, posłuszeństwo Bogu i Prorokowi (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), sam zapomina o tym, czyli nie przestrzega tego, co sam nakazuje.
Jednakże, z tego wersetu wynika,
„Nie wypada mówić innym o rzeczach, których sami nie praktykujemy w naszym życiu.”
Nie jest możliwe wywnioskowanie takiego znaczenia.
Tak, człowiek powinien sam czynić to, co jest słuszne, dobre i piękne, i zachęcać innych do tego samego; powinien sam porzucić to, co jest złe, brzydkie, grzeszne i szkodliwe, i wzywać innych do tego samego.
To jest idealne rozwiązanie.
Jednakże, człowiek nie może zrzec się obowiązku polecania dobra i odwracania od zła tylko dlatego, że sam nie jest w stanie czynić dobra i odrzucać zła, a jeśli to zrobi,
zaniedbał obowiązek, tym samym podwójnie popełnił błąd:
Pierwsza wada,
nie robienie tego, co dobre, popełnianie grzechu, czynienie rzeczy zabronionych;
Drugi błąd
Natomiast porzucenie obowiązku nakazywania dobra i zabraniania zła, czyli emr-i bi’l-ma’ruf ve nehy-i ani’l-münker, oznacza zaniedbanie obowiązku.
Dlatego człowiek powinien, nawet jeśli sam nie jest w stanie tego zrobić, przestrzegać obowiązku udzielania rad, nakazywania dobra i powstrzymywania od zła.
Można również powiedzieć, że błędne jest przekonanie, że ktoś, kto sam nie robi tego, co mówi, nie ma wpływu na innych. Ponieważ
Zadaniem człowieka jest głosić dobro, nakazywać i ostrzegać przed złem, a sukces i wpływ należą do Boga.
Czasami słowa osoby, która popełniła zło, mogą być bardziej przekonujące. Na przykład, osoba uzależniona od alkoholu, papierosów lub narkotyków, może lepiej przekonać kogoś innego,
„Ja widziałem wiele szkody i zła, jakie one wyrządziły, więc proszę, nie przyzwyczajajcie się do nich.”
Powiedzenie tego przez osobę, która ma taki nawyk, może być bardziej przekonujące niż słowa kogoś, kto takiego nawyku nie ma.
Podsumowując,
Muzułmanin powinien najpierw sam wykonać to, co zamierza powiedzieć, a dopiero potem mówić to innym. Jeśli tego nie robi, nie powinno to go powstrzymywać od mówienia, ale powinien też wykonać to, co powiedział, lub przynajmniej starać się to zrobić.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– „Dlaczego opowiadacie o rzeczach, których nie zrobiliście?..” – do wersetu oznaczającego…
– Czy język ciała ma pierwszeństwo przed mową?
– W jednym z hadisów, człowiek, który nakazuje innym czynić dobro, sam…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
