– Czy słowo „mużahid” (mużahidyn) pochodzi z islamu?
– Czy ma on swoje odpowiedniki w wcześniejszych religiach lub kulturach?
Drogi bracie/Droga siostro,
Pierwszym człowiekiem był Adam.
Był również pierwszym prorokiem. Otrzymał objawienie i dano mu księgi. Dlatego koncepcja męczeństwa musi istnieć od czasów pierwszych ludzi.
Jednakże, ponieważ inne księgi święte poza Koranem nie zachowały się w oryginalnej formie, może być niemożliwe znalezienie w nich dokładnego znaczenia i szczegółów koncepcji męczeństwa.
Podsumowanie badań przeprowadzonych w tym zakresie jest następujące:
Słowo „mużyd” w językach zachodnich
„świadok”
pochodzący od greckiego martu(y), oznaczającego „śmierć”, i stamtąd przeniesiony do języka łacińskiego
męczennik, męczennica
Spotkało się to z reakcją w postaci słów:
Innym odpowiednikiem jest religijne samobójstwo, czyli „bohaterowskie odebranie sobie życia w imię wiary lub wyższej idei”, które było praktykowane w starożytnych tradycjach greckiej i rzymskiej oraz było akceptowane przez religie pochodzenia indyjskiego i chińskiego.
Samobójstwo religijne, zwane również śmiercią w poczuciu honoru lub szlachetną śmiercią, choć oficjalnie nie jest akceptowane przez religie, które uważają męczeństwo za święte, występuje w judaizmie i chrześcijaństwie. Dlatego też trudno jest odróżnić męczeństwo od samobójstwa religijnego, zwłaszcza w praktyce.
W badaniach nad historią religii, aby śmierć została uznana za męczeństwo:
a)
Istnienie sytuacji prześladowania lub ucisków;
b)
Świadkowie uważali, że śmierć nastąpiła w bohaterski sposób;
c)
świadome podejmowanie ryzyka śmierci, a nawet w niektórych przypadkach samobójstwo;
d)
Aby to przyniosło korzyści innym;
e)
W ten sposób, po śmierci, istnieje oczekiwanie zbawienia lub nagrody w życiu pozagrobowym.
oczekuje się, że zawiera elementy w postaci, zwłaszcza ostatnie dwa.
Pojęcie męczeństwa w judaizmie
pomimo, że odgrywa ważną rolę
Stary Testament
nie ma takiego pojęcia, które spełniałoby powyższe warunki. Natomiast w odniesieniu do godnej śmierci można rozważyć sześć przypadków
(Abimelek, Samson, Achitofel, Saul, Saulowy rzeźnik i Zimri)
Wspomniano o jego samobójstwie.
(Sędziów 9,53-54; 16,28-30; 1 Samuela 31,4-5; 2 Samuela 17,23; 1 Królów 16,18)
Brak idei męczeństwa w religii Izraela przed okresem drugiego okresu świątynnego (V w. p.n.e. – I w. n.e.) wynika z faktu, że przed tym okresem Izraelici byli podlegli władzy
(Asyria, Babilon, Egipt itp.)
Wyjaśniono to, powołując się na jego ogólnie tolerancyjne podejście do innych religii i synkretyzm.
Stary Testament
Istnieją przykłady gotowości do poświęcenia życia w imię wiary w obliczu presji wewnętrznej lub zewnętrznej. Przeciwko synkretystycznym politeistom w społeczeństwie Izraela w imię czystego monoteizmu.
(Król Ahab i jego żona Izabela)
Prorok Eliasz walczący z przeciwnościami
(1 Królów 19,1-10; por. 2 Królów 2,10),
Królowa Estera, która próbowała ocalić swój lud przed zagładą w obliczu spisku Wazira Haimana.
(Księga Estery),
Przypadki trzech przyjaciół Daniela, którzy odmówili oddawania czci posągowi cesarzowemu w czasie babylonskiej niewoli, oraz Daniela, który odmówił oddawania czci królowi.
(Daniel, rozdziały 3 i 6)
zostało uznane za potencjalne miejsce męczeństwa.
Jeśli chodzi o chrześcijaństwo
W oparciu o powszechnie przyjęte w Nowym Testamencie przekonanie, że śmierć dotyczy ciała, a nie duszy, męczeństwo było postrzegane jako gwarancja zmartwychwstania i zbawienia, rozumiana jako zwycięstwo nad śmiercią i ciałem oraz powtórzenie śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu.
(Mateusz 10,39; 16,25; Marek 8,35; 10,45; Łukasz 9,24; Objawienie 20,4-6; 1 Koryntian 15,26)
Z tego właśnie rozumienia wynika, że w nauczaniu ojców kościoła męczennicy
„Drugi Chrystus”
zostało określone jako.
Pierwszymi chrześcijańskimi męczennikami, którzy zostali skazani na śmierć za odmowę oddawania czci pogańskim bóstwom uważanym za opiekunów Rzymu, byli apostołowie Piotr i Paweł.
(Pierwszy list Piotra, 4/14-16)
Koncepcja męczeństwa w eklektycznej religii Sikhów.
W przeciwieństwie do innych religii indyjskich, męczeństwo zajmuje w sikhizmie ważne miejsce. W nauczaniu sikhów męczeństwo jest naturalnym wynikiem obowiązku podporządkowania się woli Boga. Słowo „mużahid” (arab. męczennik) jest używane w odniesieniu do Sikhów, którzy zginęli z rąk cesarzy Mogołów, w szczególności pierwszego męczennika sikhów, Guru Arjana (zm. 1606) i Guru Tega Bahadura (zm. 1675).
Założenie Khalsa (1699), organizacji opierającej się na solidarności Sikhów, również opiera się na zasadzie poświęcenia się w imię wiary Sikhów i Sikhów, którzy ją ukształtowali. Historie opowiadające o prześladowaniach, jakich doświadczała społeczność Sikhów, oraz o bohaterskiej śmierci męczenników w imię wiary, są zawarte w osobnych książkach, które są regularnie czytane podczas nabożeństw, w celu przekazania idei Sikhów nowym pokoleniom.
Co roku odbywają się uroczystości upamiętniające Guru i innych Sikhów, którzy zginęli jako męczennicy, zarówno w przeszłości, jak i w czasach współczesnych.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
