– Werset 51-61 Surah As-Saffat mówi o mieszkańcach raju i piekła… O przyszłości, czyli o życiu w raju i piekle… W tym przypadku Allah, dzięki swojej wiecznej wiedzy, mówi o przyszłości…
a) Ale czy słowa „niech ci, którzy pracują, pracują na rzecz takiego szczęścia”, które znajdują się na końcu wersetu, odnoszą się do mieszkańców raju, czy do Allaha?
b) Czy jest tu jakiś przekaz dla tych, którzy żyją na tym świecie? Ponieważ życie w raju i piekle rozpocznie się po życiu na tym świecie.
c) W wersecie, który zapowiada przyszłość, ostatnie zdanie brzmi: „Niech ci, którzy pracują, pracują na rzecz takiego szczęścia”. Do kogo jest skierowane to zdanie?
Drogi bracie/Droga siostro,
a)
Na końcu tych wersetów znajduje się
„Niech pracownicy pracują dla takiego szczęścia”
Niektórzy twierdzą, że te słowa należą do Boga, podczas gdy inni uważają, że należą one do mieszkańców raju.
(zob. Maverdi, Razi, odpowiednie miejsce)
Taberi,
Wolał interpretację, zgodnie z którą te słowa pochodzą od Boga.
(Tebri, w odpowiednim miejscu)
b)
Tak, niezależnie od tego, komu należy to zdanie, fakt, że Bóg je uwzględnił, jest przesłaniem zachęcającym ludzi na świecie do pracy na rzecz dobra.
c)
W tych wersetach (51-61) dokonuje się porównania wiary i niewiary.
Zasadę tę stosuje się powszechnie w Koranie. Oznacza to, że niewierzący, którzy na zawsze pozostaną w piekle, są porównywani z doskonałymi wierzącymi, którzy wypełniają wymagania swojej wiary, jako idealny przykład.
Nie ma szczegółowych informacji na temat wierzących, którzy z powodu grzechów trafili do piekła, a następnie zostali z niego wydaleni i trafili do raju.
I tutaj wierzący, który idzie do raju, zwraca się do niewierzącego przyjaciela, który idzie do piekła.
„Wtedy”
(tego, kto trafi do raju)
Patrzy i widzi swojego przyjaciela w samym środku piekła. Mówi do niego: Przysięgam na Boga, że prawie mnie też tam wciągnąłeś.
(tak jak ty, wpędzając w zaprzeczenie)
miałeś mnie zniszczyć. Gdyby nie łaska mojego Pana, ja też bym…
(do piekła)
Byłbym jednym z tych, którzy zostali przywiezieni.”
(Saffat, 37/55-57)
Z tego wersetu można wywnioskować o równowadze między wiarą a niewiarą.
Skoro już o tym mowa, ostatnim zdaniem
-nie tylko dla wybranych osób lub tylko dla wierzących-
, wszystkim ludziom została udzielona lekcja.
Zwrócono uwagę, że recepta na zbawienie leży wyłącznie w wierze, która zapewnia szczere oddanie.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
