– Na waszej stronie internetowej czytamy: „Aniołowie bezwzględnie przestrzegają poleceń Boga. Nigdy Mu się nie sprzeciwiają i nie buntują, nie łamią żadnych Jego zakazów, nie popełniają grzechów. Ponieważ są obdarzeni atrybutami „Ismet” i „Emanet”.
– Inny uczony twierdzi natomiast: „Anioły, ze względu na swoją pierwotną bezgrzeszność, nie potrzebują atrybutu ismeta (bezgrzeszności) swoich proroków. Anioły, nie mając duszy i będąc z natury bezgrzeszne, nie są obdarzone atrybutem ismeta”.
– Jak możemy na to odpowiedzieć? Czy to prawda?
– Powiedzieli również, że osoba, która twierdzi, że aniołowie posiadają atrybut immaculacji (bezgrzeszności), powinna okazać skruchę i prosić o przebaczenie. Co Pan/Pani o tym sądzi?
Drogi bracie/Droga siostro,
W tej kwestii można dojść do różnych wniosków, w zależności od przyjętych założeń.
„Atrybut bezgrzeszności nie jest stosowany w odniesieniu do aniołów.”
Nie można lekceważyć tych sądów. Uważamy jednak, że warto wyjaśnić tę kwestię nieco bardziej szczegółowo:
– İsmet
Najbardziej oczywiste znaczenie słowa w słowniku to: chronić, chronić przed.
Znaczenie religijne/znaczenie w prawie religijnym
oznacza to, że Bóg chroni swoich proroków przed popełnianiem grzechów i przewinień.
– Według Cürcaniego, İsmet:
„To anioł, który chroni człowieka przed grzechem/złem, mimo że ma możliwość go popełnienia.”
(zob. Cürcani, Tarifat, 1/150)
W tym przepisie,
przymiotnik ismet:
Został on zdefiniowany jako anioł, który zapobiega złu, które powstaje w istocie samej osoby, a nie z zewnątrz. Można przypuszczać, że taki anioł istnieje również w przypadku aniołów.
– Münavi, pojęcie ismetu;
„To anioł, który chroni człowieka przed buntem, mimo że ma on możliwość zbuntowania się.”
(Tacu’l-Arus, artykuł ASM)
Zgodnie z tym określeniem, osoba obdarzona cechą niewinności posiada potencjał do popełnienia zła, ale równocześnie dysponuje przeciwnym/ochronnym potencjałem, który temu zapobiega.
– Według Ibn Hacera, İsmet to:
Bóg chronił swoich proroków przed wszelkimi niedostatkami, obdarzył ich dusze/osoby doskonałymi cechami od urodzenia, pomagając im we wszystkim i obdarzając ich spokojem i pokojem.
(zob. Ibn Hadżar, Fethu’l-Bari, 18/454)
– Rağıb Isbahani również opisuje pojęcie ismeta (nieomylności) w podobnych słowach, podsumowując to tak: „Bóg chroni proroków, najpierw tworząc ich istotę duchową w sposób doskonały, a następnie pomagając im, dając im spokój i bezpieczeństwo”.
(Tacu’l-Arus, artykuł ASM)
– Według teologów, atrybut ismet (bezgrzeszność) to:
Wynika to z braku zdolności do popełniania zła lub z posiadania moralności/cnoty, która zapobiega złu.
(zob. Tac, agy)
Z tych definicji słowa „ismet” wynika, że cecha „ismet” objawia się w dwóch formach:
Po pierwsze:
Bóg, stwarzając kogoś, kogo chce chronić, czyni go doskonałym, tak by nie mógł popełniać zła. Tak jest w przypadku aniołów.
Po drugie:
Oni chronią, nie dając tym, których chcą chronić, możliwości wykorzystania swojego potencjału do czynienia zła. Tak jest w przypadku proroków.
Jednak prorocy, pod względem fizycznym są ludźmi, a pod względem duchowym są jak aniołowie. Dlatego też zarówno ich rozum, jak i ich pożądania i gniew działają w sposób całkowicie mądry, na ścieżce środka/prostego szlaku. Mając ludzką naturę, mają potencjał do popełniania zła, ale dzięki swojej anielskiej naturze są niewinni.
Anioły są całkowicie niewinne, ponieważ nie mają fizycznej strony.
– Bediüzzaman Said Nursi, komentując 30. werset z Sary Al-Baqara, również użył słowa „ismet” w odniesieniu do aniołów:
„Pytanie, które aniołowie zadali używając słowa اَتَجْعَلُ, nie oznacza sprzeciwu wobec stworzenia ani zaprzeczenia mu. Ich bezgrzeszność uniemożliwia im sprzeciwianie się działaniom Boga. Jednakże, ponieważ przyczyna stworzenia jest ukryta, zadali pytanie z zadziwieniem, pytając o przyczynę i mądrość. Z użycia słowa „ca’l” (stworzenie) wynika, że stan i sytuacja człowieka nie są wynikiem natury ani instynktu, lecz są dziełem Stwórcy.”
(zob. İşarat-ül İ’caz, s. 202)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
