– Jaki jest związek między zaufaniem do Boga a zaufaniem do samego siebie?
Drogi bracie/Droga siostro,
Samoocena, pewność siebie.
Oznacza to utrzymanie silnej woli i stawianie czoła wydarzeniom z determinacją i niezłomnością, czyli nie uleganie rozpaczy. Po odniesieniu sukcesu należy zdawać sobie sprawę, że to nie zasługa własna, lecz Boża. To właśnie jest prawdziwa pewność siebie. Niebezpieczne staje się jednak, gdy osiągnięte sukcesy przypisuje się własnemu ja i ulega próżności.
Osoby z chorobami psychicznymi
rozpacz, ucb, duma
i
suizan
należy trzymać się od tego z daleka.
W czasach, gdy materia dąży do uduszenia sensu, jeśli
„zbroja duchowa”
Jeśli pozbawione są tego, nieuniknione jest, że dusze będą cierpieć z powodu niepokojów i chorób, w przeciwieństwie do ozdoby ciał i ich pulchnej kondycji.
Ziemia obecnie jest domem dla ogromnej liczby ludzi, którzy zmagają się z zaspokojeniem fizycznych potrzeb, ale jednocześnie doświadczają rozmaitych „kryzysów duchowych” z powodu głodu duchowego. Wierzący również zmagają się z pewnymi chorobami duchowymi, będącymi skutkiem zaraźliwych i powszechnych plag naszych czasów, i w desperacji walczą z nimi, nieświadomi diagnozy i metod leczenia. A przecież źródłem cudów jest…
Koran
i Proroka Mahometa (pokój z nim)
Sunna Seniyye (Sunna Seniyye)
Bogate źródła wiedzy islamskiej zawierają lekarstwa na te choroby, a największą chorobą mieszkańców tego czasu jest nieświadomość istnienia lekarstwa.
Teraz przeanalizujmy cztery ważne choroby duchowe, które są szczególnie rozpowszechnione w dzisiejszych czasach:
1. Rozpacz (Nietęsknota)
Człowiek, który nie potrafi odnieść sukcesu w dobrych uczynkach i praktykach religijnych, nie wypełnia swoich obowiązków i boi się kar grożących w grobie i w piekle. Wpada w rozpacz. Wielu ludzi, którzy nie potrafią wypełnić swoich obowiązków religijnych z powodu lenistwa, negatywnego wpływu otoczenia i innych przyczyn, ulegając swoim pożądliwościom i pogrążając się w grzechach, popada w rozpacz. Ta choroba może ostatecznie doprowadzić do niewiary i zaprzeczenia.
Człowiek, który traci nadzieję na wyjście ze swojej trudnej sytuacji, łatwo ulega wątpliwościom i obsesjom. Tacy ludzie, jakby to były bardzo mocne i wiarygodne dowody, chwytają się najsłabszych i najmniejszych argumentów, które przeczą zasadom religijnym lub prowadzą do zaprzeczenia kwestiom wiary i przekonań. Jeśli ten stan się pogłębia, podnosi „chorągiew buntu” i wychodzi z kręgu islamu. Dołącza do wojsk szatana. Na przykład, człowiek, który ma trudności z modlitwą, pragnie, aby modlitwa nie była obowiązkowa. Jeśli szatan w postaci człowieka wmawia mu, że modlitwa nie jest obowiązkowa, jego ego natychmiast chce się trzymać tego fałszywego twierdzenia, a jeśli wpadnie w tę pułapkę, traci wiarę. Oto…
„beznadzieja”
poważne konsekwencje choroby.
Ten werset jest lekarstwem i światłem dla tych, którzy popadli w rozpacz i nie odnoszą sukcesów w swoich działaniach:
„Powiedz: „O wy, którzy krzywdzicie sami siebie!”
(poprzez popełnianie grzechów)
Moi słudzy, którzy zmarnowali swoje życie!
(Ponieważ popadliśmy w grzech)
Nie tracić nadziei na miłosierdzie Allaha! Albowiem Allah przebacza wszystkie grzechy. Rzeczywiście, On jest Gafur (Przebaczający).
(bardzo wyrozumiały),
Rahim
(miłosierny wobec swoich stworzeń)
ale to On jest.”
(Zümer, 39/53)
2. Ucb (Ufać działaniom):
Człowiek, który nie odnosi sukcesów w praktykowaniu religii i popada w rozpacz, zaczyna szukać punktów oparcia, które mogłyby go ocalić, bojąc się kar. Widzi, że ma na swoim koncie pewne dobre uczynki i natychmiast się ich trzyma. Uważa, że te uczynki wystarczą do jego zbawienia i poczuje ulgę. Jednakże ten stan…
„ucb”
czyli, znaczy
ufać robotnikom
To prowadzi człowieka do niewiary i błądzenia. Ponieważ człowiek nie ma żadnego prawa do dobrych uczynków, aktów kultu i wszelkich innych dobroczynnych czynów, które od niego pochodzą. Nie są one jego własnością, by mógł na nich polegać. Ten, kto pragnie dobrych uczynków, uczynków praojców…
„Błogosławieństwo Boże”
To „moc Allaha”, który je stworzył i obdarzył nimi człowieka. Udział człowieka w dobrych uczynkach i dobroczynności polega jedynie na ich przyjmowaniu, modlitwie, zgadzaniu się i prośbie. To Bóg dał człowiekowi ciało, zdrowie i siłę, aby mógł czynić dobro i dobroczynność, oraz dał mu życie, aby mógł podejmować prawe czyny.
Abu Hurejra, niech Bóg będzie z nim zadowolony, przekazuje: „Prorok, pokój i błogosławieństwo Boże niech będą z nim, powiedział:
’
(O wy, którzy wierzycie! Wasze czyny i modlitwy)
Postępujcie z umiarkowaniem, unikajcie skrajności. Albowiem nikt z was…
(z ognia)
operacja go nie uratuje.
Sahabowie,
„Czyżby i ciebie miały nie uchronić twoje czyny, o Proroku Boży?”
mówili. Niech błogosławieństwo i pokój spocznie na nim,
'Mnie też!..’
polecili.
„Jeśli Bóg nie przebaczy mi moich grzechów z miłosierdzia i łaski, to moje czyny mnie nie zbawią!”
polecili.”
(zob. Kütüb-i Sitte, Rozdział o ascetyzmie, 17/415, h. nr: 1299)
Człowiek powinien zrezygnować z ufności w swoje czyny i z poczucia własności dobrych uczynków i modlitw. Powinien wiedzieć, że od niego samego pochodzi tylko wada. Każde dobro, jakie go spotkało, pochodzi od Boga. Każde zło, jakie go spotkało, pochodzi od niego samego i jego własnego ja. Ciało i życie to powierzone mu dary. Człowiek…
„Do Niego należy królestwo. Chwała należy się Jemu. Moc i siła są tylko u Allaha.”
należy i
„ucb”
musi wyzdrowieć.
3. Duma
Dumą,
i
Wynika to z braku samorozumienia. Nieświadomość własnych słabości, ubóstwa i niedostatków jest największym błędem człowieka. Dumą człowiek pozbawia się wszelkich dojrzałości, zarówno materialnych, jak i duchowych. Jest tylko jedna rzecz, której dumny człowiek unikając się sam lubi, a to…
Mata do modlitwy (seccade)
.
Nawet twarz samolubnego, który nie kładzie czoła na ziemię w modlitwie, jest ciemna.
Samolubny człowiek, na którego twarzy nie widać śladów pokornego ugięcia, jest każdego dnia, każdej chwili, w takim upokorzeniu, że całuje stopy swojego ego. Nawet jeśli głowa samolubnego człowieka ugnie się w pokorze, jego duch pozostaje wyprostowany. Ważne jest, aby duch uległ pokorze. Jedynym przyjacielem samolubnego człowieka jest on sam. Sam jest swoim uczniem i nauczycielem. Samolubny człowiek jest najżałośniejszym z bałwochwalców. Jeśli kierując się pychą, nie uznaje dojrzałości innych, uważając swoje własne doskonałości i wiedzę za wystarczające, to człowiek jest niedoskonały. Tacy ludzie zawsze korzystają z piękna i myśli innych, a co ważniejsze, z błogosławionych postaci z przeszłości, czyli…
„pradziadkowie prawi”
pozbawieni są też przewodnictwa i całkowicie odbiegają od właściwego kursu. Dumą owocuje tylko jedno: pozbawienie!
4. Sûizan
Człowiek
„dobra wola” (dobra intencja)
jest urzędnikiem i ma obowiązki. Człowiek powinien uważać każdego za lepszego od siebie.
Sûizan,
Złe przekonania sprawiają, że człowiek widzi w innych te same złe cechy, które posiada sam. Złe przekonania niszczą więzi bezpieczeństwa, które powinny istnieć między wierzącymi, i podkopują fundamenty społeczeństwa. Wierzący nie powinien uważać innych, zwłaszcza tych, którzy są umiłowanymi sługami Boga, za winnych, jeśli nie zna mądrości ich pewnych działań.
Abu Hurajra, niech Bóg będzie z nim zadowolony, przekazuje słowa Proroka, pokój i błogosławieństwo Boże niech będą z nim:
„Nie dajcie się zwieść domysłom, albowiem domysły są największym kłamstwem. Nie szpiegujcie, nie podsłuchujcie, nie rywalizujcie, nie zazdrośćcie, nie nienawidźcie się nawzajem, nie odwracajcie się od siebie. Ludzie! Bądźcie braćmi, jak nakazał Bóg. Muzułmanin jest bratem muzułmanina. On…”
(nie zdradzi)
Nie krzywdzi go, nie pozbawia go czegoś, nie poniża go. Wystarczy, że ktoś poniża swojego muzułmańskiego brata, aby to było uważane za zło.”
„Własność, krew i honor każdego muzułmanina są święte dla innego muzułmanina. Bóg nie patrzy na wasze oblicza i ciała, lecz na wasze serca i uczynki. Pobożność polega na tym…”
– wskazał palcem na swoją pierś –
Nie wolno! Nie sprzedawajcie na szkodę sprzedaży drugiego. Ludzie Boży, bądźcie braćmi! Nie wolno, aby muzułmanin był zły na swojego brata dłużej niż trzy dni.”
(Buhari, Nikah 45)
Życie zgodnie z moralnością Koranu i wkraczanie w krąg błogosławionego Proroctwa (Sunna) uchroni nas przed wszelkimi chorobami duchowymi. Jeśli nie przywiążemy się z całego serca do zasad Koranu i Sunna, które są jedynym lekarstwem na duchowe choroby, których cztery rodzaje staraliśmy się powyżej wyjaśnić, możemy stracić życie wieczne.
Niech Bóg nas ochroni przed wszelkimi chorobami duchowymi i słabością wiary.
Samokontrola, wolna od tych wad, prowadzi człowieka do doskonałości. W przeciwnym razie człowiek nie może uwolnić się od niewoli własnego ja.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
