– Jaki jest kontekst objawienia wersetów 65-66 Sūry At-Tawba?
– Czy osoba żartująca jest hipokrytą, czy muzułmaninem?
Drogi bracie/Droga siostro,
Oto tłumaczenie odpowiednich wersetów:
„Gdybyś ich zapytał,
„Po prostu bawiliśmy się i zanurzyliśmy w tym.”
Mówią: „Czy wyśmiewacie się z Allaha, Jego znaków i Jego Posłańca?” Powiedz: „Czy wyśmiewacie się z Allaha, Jego znaków i Jego Posłańca? Nie usprawiedliwiajcie się daremnie! Przecież wy ujawniliście swoje niewierzeństwo po tym, jak wyjawiliście swoją wiarę. A my przebaczymy jednych z was, a innych ukaramy za ich uporczywe grzechy”.
(Al-Tawba, 9/65-66)
– Istnieją różne przekazy dotyczące okoliczności objawienia tych wersetów. Wszystkie jednak łączy fakt, że dotyczyły one hipokrytów, którzy między sobą…
Wyśmiewanie islamu i muzułmanów.
należy to zrobić.
W źródłach tefsirowych
-na ile się dało zauważyć-
Jedna z najczęściej przyjmowanych wersji brzmi następująco:
Ibn Umar relatuje: Podczas wyprawy pod Tabuk pewien hipokryta powiedział:
„Ja jestem tą społecznością”
(Ma na myśli muzułmanów)
„Nigdy nie widziałem ludzi o tak tchórzliwych sercach, tak kłamliwych językach i tak bojaźliwych, gdy staną przed wrogiem.”
Usłyszawszy te słowa, jeden z towarzyszy Proroka powiedział do niego:
„Lżesz i jesteś na pewno hipokrytą.”
Powiedział to i udał się do Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim), aby mu to przekazać. Ale okazało się, że Koran (odpowiednie wersety) pojawił się wcześniej. Osoba, która to powiedziała, wsiadła na swojego wielbłąda i udała się do Proroka, aby mu to przekazać.
„O, Proroku Boży! Jesteśmy w drodze, aby pokonać drogę”
-jak pasażerowie rozmawiają w drodze-
Rozmawialiśmy dla zabawy.
— powiedział. Prorok (pokój z nim) jednak nie patrzył na niego; tylko
„Czy wy szydzicie z Boga, z Jego znaków i z Jego Posłańca?”
powtarzał słowa z wersetu, który brzmiał:
(zob. Taberi, Razi, komentarz do odpowiednich wersetów)
– Wymienione w wersecie
„niektórzy z was”
Z interpretacji tego fragmentu wynika, że ci, którzy wyśmiewają muzułmanów, stanowią grupę. A grupa składa się z co najmniej trzech osób. Tak rozumieją to niektórzy teolodzy.
„że było ich trzech, dwóch się śmiało, a jeden się bawił i cieszył, słuchając ich”
zgłosili.
(zob. Razi, odpowiednie miejsce)
– Zgodnie z tym, można rozważyć przekaz, który wspomina o tym, że wydarzenie to miało miejsce w Tebuk, jako relację trzech osób. Ibn Umar wyjaśnił sprawę poprzez osobę, która była głównym sprawcą i najbardziej wyśmiewaną.
– Niezależnie od okoliczności objawienia, sprawa dotyczy niewierzących hipokrytów.
„Prawda jest taka, że wyjawiliście swoje niewiernictwo, po tym jak ogłosiliście, że wierzycie.”
Jak wspomniano w przekładzie Koranu, ci ludzie ustami mówili, że są muzułmanami, ale w sercach upierali się przy swojej niewierze.
Z tego powodu, to, co oni robią;
To nie żart, tylko wyraz ich wściekłości, którą ujawniają, gdy tylko mają okazję.
– Szczerze wierzący nie powinien wyśmiewać rzeczy, które religia uważa za święte.
Jednakże, jeśli z powodu swojej niewiedzy popełni taki żart, choć jest grzesznikiem, nie możemy powiedzieć, że jest niewiernym. Ma bowiem wiele cech świadczących o jego wierze. Jak wiadomo;
„…nie jest konieczne, aby każdy muzułmanin posiadał wszystkie cechy muzułmańskie, podobnie jak nie jest konieczne, aby każdy niewierzący posiadał wszystkie cechy i cechy charakterystyczne dla niewierzącego.”
(zob. Nursi, Münazarat, s. 32)
„…Na przykład: (Prorok) powiedział, że to jest niewierzeństwo. Oznacza to, że ta cecha nie pochodzi z wiary, ta cecha jest cechą niewierzącego. W tym sensie mówi się, że ta osoba popełniła niewierzeństwo (wykonała czyn będący niewierzeństwem). Ale jeśli osoba, która posiada tę cechę niewierzeństwa, posiada również inne niewinne cechy, które pochodzą z wiary i są jej przejawem, to nie mówi się, że ta osoba jest niewierzącą. Chyba że z całą pewnością wiadomo, że ta cecha pochodzi z niewierzeństwa…”
(zob. Nursi, Sünuhat-Tuluat-İşarat, s. 16)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
