– Czy ktoś, kto nie wypełnił obowiązku informowania i nie przekazał pewnych faktów potrzebującym ludziom, ponosi odpowiedzialność?
Drogi bracie/Droga siostro,
Bóg jest absolutnie sprawiedliwy.
Odpowiedzialność każdego człowieka jest określana przez środowisko, w którym się znajduje. Oczywiście, odpowiedzialność osoby wychowanej w środowisku, w którym praktykowany jest islam, nie jest taka sama, jak odpowiedzialność osoby wychowanej w miejscu, gdzie zniknęły wartości moralne.
Przy badaniu kwestii dotyczących przeznaczenia i sprawiedliwości nie należy zapominać o tej prawdzie. Każdy człowiek doświadcza różnych warunków życia w tym świecie, a także różnych problemów, z którymi się mierzy w kręgu rodzinnym i krewnych, w kwestiach utrzymania.
(do utrzymania się)
ma swój własny świat, odróżniający się od innych problemami, z którymi się zmaga, i wreszcie specyficzną strukturą społeczną kraju, w którym się znajduje.
Wyniki tego boskiego podziału, którego mądrości nie do końca rozumiemy, ale którego sprawiedliwości nie wątpimy, zostaną ujawnione w życiu pozagrobowym, w dniu sprawiedliwego sądu, jak zostało to wyrażone w Surze Zilzal.
„rozliczenie z każdym najmniejszym dobrem i złem”
będzie tam widoczny.
Wiele rzeczy, które w tym świecie wydają się użyteczne, staje się tam ciężkim obciążeniem dla człowieka ze względu na wagę odpowiedzialności, podczas gdy wiele zdarzeń, które wydają się trudne i męczące, – pod warunkiem cierpliwości – przyczyni się tam do przebaczenia grzechów.
Wierzący powinni wypełniać swój obowiązek przekazywania przesłania, tak aby nikt nie pozostał bez tego przekazania. To zwalnia przekazujących z odpowiedzialności. Jak bowiem mówi Bóg w innym wersecie, odnosząc się do tych, którzy uważali za bezcelowe uparcie się Mojżesza (a.s.) i jego zwolenników w przekazywaniu przesłania:
„Jedna z tych grup,
„Dlaczego wciąż głosicie przesłanie ludowi, którego Bóg zamierza zniszczyć lub którego ukarze straszliwą karą?”
Powiedzieli: „Dlatego, aby mogli przeprosić przed swoim Panem i być może odzyskać świadomość i uchronić się przed niebezpieczeństwem”.
(Al-A’raf, 7/164).
To stanowi dowód na to, że urzędnik dokonujący doręczenia nie zaniedbał swoich obowiązków i że osoba, której doręczono dokument,
„Nie wiedziałem o tym.”
zapobiega składaniu takich wymówek
(ez-Zemahszarī, el-Keşşâf, Kair (ty), IV, 34).
Zmarły tłumacz i komentator Koranu, Elmalılı, wyjaśniając ten werset, powiedział:
„Pełnienie obowiązku przekazywania nauki jest swego rodzaju obowiązkiem każdego do ostatniego tchu. Jednakże, w żadnej sprawie na świecie nie wolno popadać w rozpacz. Nawet jeśli są grzesznikami, pragnienie i nadzieja na ich skruchę i pobożność również jest obowiązkiem. Stan ludzkości nieustannie się zmienia, a tajemnica przeznaczenia jest nieznana, dopóki się nie objawi. Kto wie, może ci ludzie, którzy do tej pory nie słuchali, jutro zaczną słuchać i przestaną grzeszyć, a jeśli nie przestaną całkowicie, może przynajmniej trochę, i w ten sposób ich karę złagodzą. Z pewnością przekazywanie nauki i udzielanie rad jest lepsze niż porzucenie tego obowiązku. Całkowite porzucenie nauki jednak nie daje żadnej nadziei. Zło, które nie spotyka się z żadnym oporem, rozprzestrzenia się szybciej. Choć nie da się całkowicie wyeliminować jakiegoś zła, nie należy też lekceważyć próby spowolnienia jego rozprzestrzeniania się.”
(Elmalılı Hamdi Yazır, Język Koranu, Język Prawdziwej Wiary, Stambuł 1971, IV, 2313).
Kiedy Prorok (s.a.w.) w Kazaniu Pożegnalnym głosił podstawowe zasady islamu, często zwracał się do zebranych:
„Czy wypełniłem swój obowiązek informowania?”
zapytał. Po otrzymaniu od nich pozytywnej odpowiedzi,
„Boże, bądź świadkiem, że wypełniłem swój obowiązek głoszenia!”
wyrażając radość z pełnienia tej świętej misji.
(Ahmed Zeki Safve, Cemheretu Hutubi’l-Arab, Egipt 1962, 1, 157).
Najważniejszym obowiązkiem Proroka (s.a.w.) i tych, którzy podążają jego śladami, jest przekazywanie prawdy o Bogu. Każdy muzułmanin ma w tym swój udział. Spełnienie tego obowiązku jest dla wierzących obowiązkiem religijnym (fard).
Islam nie jest religią konfliktów, sporów, podziałów i rozłamów. W jego duszy i istocie tkwi głębokie znaczenie bycia sługą Allaha i wysoki sens braterstwa. W religii nie ma miejsca na głupotę bycia sługą sługi. Metody przekazu religijnego w dzisiejszych czasach powinny być rozwinięte w tym kierunku.
W islamie przekaz religijny (tebliğ) jest obowiązkiem wszystkich wierzących, a nie tylko określonej grupy. W islamie nie ma podziału na klasy. Każdy człowiek, zgodnie ze swoim poziomem wiedzy i kultury, ma obowiązek przekazywania innym wiedzy o islamie poprzez życie w zgodzie z nim i bez wyrządzania szkody, starając się podnosić ich świadomość.
Kwestia, na której Bóg Najwyższy kładzie nacisk w Koranie.
„zaproszenie”
i
„Nakaz postępowania zgodnie z tym, co jest słuszne i zakaz postępowania zgodnie z tym, co jest złe”
są to tematy bliskie i ściśle związane z przekazaniem orędzia.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
