Drogi bracie/Droga siostro,
Czynność charytatywna,
w zależności od sytuacji dłużnika
obowiązkowy, konieczny
lub
dobrowolny, fakultatywny
ma charakter wiążący.
Obowiązkowa część jałmużny to zakaat;
Obejmuje dziesięcinę (uszar), czyli podatek od produktów rolnych; obejmuje również podatek od zwierząt, towarów handlowych, złota, srebra i innych płynnych aktywów, a także od skarbów i metali. W wersecie, który określa miejsca, w których należy odprowadzać jałmużnę (zakat),
„lojalność”
w liczbie mnogiej obejmuje wszystkie te odmiany:
„Zakat należy się ubogim, potrzebującym, tym, którzy zajmują się zbieraniem zekatu, tym, których serca należy przyciągnąć do islamu, niewolnikom, zadłużonym, tym, którzy walczą na drodze Allaha, oraz podróżnym. To jest nakazane przez Allaha.”
(Al-Tawba, 9/60).
Zdatka Fitr jest rodzajem jałmużny, którego oddanie jest obowiązkowe.
To jest obowiązkowa jałmużna, którą każdy wolny muzułmanin, który do końca Ramadanu posiada majątek o wartości co najmniej odpowiadającej nisabowi, niezależnie od jego podstawowych potrzeb, musi przekazać ubogim. Krótko mówiąc,
„fitre”
Mówi się, że sadaka al-fitra, czyli dar ofiarowany z okazji urodzenia, oznacza dar z natury, czyli dar od stworzenia.
Jak przekazuje przekaz z Abdullah ibn Abbas (r.a.):
„Prorok Mahomet (s.a.w.) ustanowił fitrę, aby oczyścić postnych od niepotrzebnych i brzydkich słów i zapewnić jedzenie ubogim. Kto wypłaci fitrę przed modlitwą Eid, to jest to akceptowalna zaka, a kto wypłaci ją po modlitwie, to jest to zwykła jałmużna.”
(Buhari, Zakat, 70, 71, 77; Muslim, Zakat, 12, 13, 16; Abu Dawud, Zakat, 18, 20; Nasa’i, Zakat, 31, 33; Ibn Majah, Zakat, 21).
Oprócz obowiązkowych i zalecanych jałmużn w islamie istnieje bardzo szerokie rozumienie jałmużny. Oprócz dawania pieniędzy lub mienia, wiele czynów i zachowań, takich jak pomoc bratu wierzącemu w wsiadaniu lub wysiadaniu z pojazdu, ucieranie go uśmiechem lub miłym słowem, jest uważanych za jałmużnę.
Według Hanafitów
Zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia (zakatu) zwalnia się z powodu darowizny (sadaki) całego majątku, pod warunkiem, że nie było to z zamiarem spełnienia obowiązku religijnego (zakatu). Warunkiem jest jednak, aby darowizna nie była przeznaczona na zadośćuczynienie za jakieś zobowiązanie, takie jak wotum lub kafar (kary cielesne). Jeśli ktoś odda część majątku, stanowiącego nisab (minimalną kwotę majątku podlegającą zakaćowi), w formie darowizny, to według Abu Jusufa zadośćuczynienie za tę część nie jest zwalniane. To jest również pogląd preferowany przez autora Hidayi. Zobowiązanie do zapłaty zakaću odnosi się zarówno do tej części, jak i do pozostałej. Ponieważ dana część nie została określona jako spełnienie obowiązku, zadośćuczynienie za nią nie jest zwalniane. Według Imana Muhammada zadośćuczynienie za część przekazaną w formie darowizny jest zwalniane. Sytuacja ta jest podobna do przekazania całego majątku w formie darowizny, ponieważ usunięcie i przekazanie zakaću, będącego częścią majątku, jest ostatecznie ustalone.
Osoby, które mają długi lub są zobowiązane do zapewnienia środków utrzymania sobie i członkom swojej rodziny,
Ważne jest, aby nie rozdawać jałmużny, dopóki nie wywiążą się ze swoich obowiązków.
Według szkoły Szafii,
Osobie, która nie jest w stanie zapewnić sobie środków do życia lub nie ma wystarczających środków finansowych, aby spłacić swoje długi, nie wolno dawać jałmużny.
Zakat,
To jest obowiązkowa część jałmużny. Najpierw należy uiścić obowiązkowy podatek religijny (zakat), a następnie można dawać jałmużnę dobrowolnie. Nie należy rezygnować z zekatu z powodu dawania jałmużny dobrowolnie.
Opóźnianie wypłaty jałmużny obowiązkowej (zakat) z powodu jałmużny dobrowolnej (nafile) również jest niepożądane.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
