– Czy tytuł „Ismet” odnosi się do okresu po objęciu urzędu?
– Czy prorocy nie mogli popełnić grzechu, choćby najmniejszego?
Drogi bracie/Droga siostro,
Prorocy,
są wolni od grzechu zarówno przed, jak i po objawieniu prorockim.
Według Cumhûra,
prorocy
zostali uchronieni przed grzechem, zarówno tym mniejszym, jak i większym. Nie popełnili nawet najmniejszego grzechu. Natomiast błędy i potknięcia przypisywane niektórym prorokom to…
najpierw
To nie jest grzech;
drugi
Ponadto, te ich przewinienia miały miejsce przed ich posłudą prorocką. W obu przypadkach prorok jest niewinny jako prorok.
„kat”
Jak mówimy, te nieporozumienia dotyczą ich pozycji i statusu. Czyli to
komórki
Dla zwykłych ludzi to nie jest błąd; jest to błąd dla tych, którzy są najbliżsi Bogu (cc), czyli dla mukarrebîn.
Dlatego uważam, że błędne byłoby traktowanie tego nieporozumienia, które w pełni wiąże się z ich stanowiskami, jako zwykłej sprawy.
Jak mogą być niewinni, skoro popełniają grzechy? Nawet my, w ramach ludzkich standardów, przeprowadzamy dochodzenia w sprawie bezpieczeństwa osób, które zamierzamy zatrudnić na nawet najprostsze stanowiska. A co dopiero, gdy powierzamy tej osobie tak ważne zadanie, jak proroctwo…
Tak, jego sprawdzanie pod kątem bezpieczeństwa powinno obejmować nawet siódme pokolenie!
Jeśli przy wyborze ludzi do spraw tak prostych i całkowicie doczesnych zachowuje się taką ostrożność, to czyż nie należy zachować jeszcze większej ostrożności przy wyborze kandydata na urząd, stanowisko lub funkcję, które obejmują zarówno sprawy doczesne, jak i ponadziemskie? I czyż nie należy szukać w osobie, której powierza się takie zadanie, odpowiednich kwalifikacji?
Wyobraźcie sobie, że nawet anioł, który miał przekazać objawienie prorokowi, wyróżniał się wśród aniołów swoją niezawodnością i powierzono mu takie zadanie właśnie ze względu na tę cechę. Koran mówi o Dżibrilu (as):
„Tam mu się ulegnie, bo jest godny zaufania.”
(Al-Takwir, 81/21)
Mówi się, że jest on bardzo posłuszny wobec Boga (cc) i najbardziej godny zaufania w przekazywaniu objawienia. Skoro te cechy są wymagane od anioła, który jest pośrednikiem objawienia, to czy nie powinny być wymagane od proroka, który ma reprezentować objawienie?
Nie, Bóg (cc) nigdy nie powierzyłby tak świętego i czystego zadania oszustowi, złodziejowi, pijakowi, wrogowi czci i honoru. Skoro nawet zwykli ludzie uważają takie niskie i poniżające słabości za obrzydliwe, jakże mogłyby one istnieć u proroka? A jak można nazwać ludźmi i mądrymi tych kłamców, którzy przypisują prorokowi takie wady i skazy? Brudny człowiek nie może być przedstawicielem czystości i jasności. A takich ludzi nie można nazywać prorokami. A tych, którzy przypisują prorokowi takie nieczystości, nie można nazwać ludźmi!
Tak, rozum wymaga, aby prorocy byli niewinni.
I znowu, rozum wymaga, aby ci święci, którzy przyjęli za swój cel obronę sprawy proroków, uświęcili się i uczynili bezgrzeszność celem swojego życia. Wymaga tego w taki sposób, że popełnienie grzechu powinno być dla nich bardziej bolesne niż wejście do piekła!
Ismet
jest bardzo ważne
W rzeczywistości, prorocy wielcy zawsze okazywali swoją nieskalanność swoim życiem. Pomijając kilka wypowiedzi w przekłamanych księgach, które można nazwać „błędami”, nikt tak naprawdę nie przypisuje grzechów prorokom. Koran traktuje ich zgodnie z ich wielkim statusem i zawsze przedstawia ich jako wzór czystości.
Jak na niebie są Dżibril, Azra’il, Mikail i Israfil, tak na ziemi są prorocy.
Jednak my możemy poznać te wielkie istoty tylko na podstawie tego, co nam przekazał Koran, i możemy o nich mówić tylko przy użyciu ich imion.
Dowody na niewinność proroków
W akcie wdzięczności, Bóg Najwyższy zwraca się do proroka Mojżesza (a.s.) w następujący sposób:
„O, Mojżeszu! Uczyniłem cię uroczym, abyś wzrastał w mojej obecności.”
(Taha, 20/39)
Z tego wersetu wynika, że Bóg (cc), umieszczając Mojżesza (as) w pałacu Faraona, nie powierzył jego wychowania ani Faraonowi, ani matce Mojżesza (as). Bóg (cc) sam zadbał o jego wychowanie, aby żadne obce myśli nie zakłóciły jego umysłu i nie zepsuły jego duszy. Jakże mógłby prorok wychowany pod taką opieką być kimś innym niż niewinny? Od dzieciństwa był pod opieką Boga (cc) i wychowany w najlepszy sposób.
W jednym ze swoich hadisów nasz Prorok powiedział:
„Każde urodzone dziecko jest dotknięte przez szatana. Wyjątkiem są jedynie Jezus (as) i jego matka.”
(Buhari, Enbiya 44; Muslim, Fezail, 147)
Oznacza to, że szatan nie mógł dotknąć Jezusa, gdy się urodził. Jezus (pokój z nim) był prorokiem, który był pod opieką Boga, nawet gdy się urodził. Jak więc można sobie wyobrazić grzech w odniesieniu do takiego proroka?
Proroek Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) dwukrotnie zamierzał udać się na wesele, ale za każdym razem Bóg obdarzył go stanem uśpienia, przez co zasnął w drodze.
Gdyby tam poszedł, prawdopodobnie jego wzrok wpadłby w coś niedozwolonego. Oznacza to, że Bóg (cc) nie dopuszczał go nawet do granicy takiego możliwego grzechu i go chronił. A przecież w czasie tych wydarzeń nie został jeszcze powołany na proroka.
Był jeszcze dzieckiem. Próbował pomóc w naprawie Kaaby. Przenosił kamienie i cegły dla swoich wujków, a kamienie i cegły na jego nagich plecach raniły go. Oczywiście, on też był tym niezadowolony. Hazrat Abbas (ra) poradził mu, aby podniósł swoją szatę i położył ją na ramionach. W tamtych czasach był to ruch uważany za całkowicie normalny. Nasz Prorok (s.a.w.) zrobił tak samo i jego ubranie trochę się otworzyło powyżej kolan. Jeszcze zanim zrobił krok, upadł na plecy i wpatrywał się w jeden punkt, oniemiały. Dżibril wyjaśnił mu, że to, co zrobił, było nieprawidłowe i…
„Nie przystoi ci tak postępować”
powiedział.
Ponieważ pewnego dnia miał zostać powierzonym zadaniem zakrywania tych nóg. Ludzkość miała od niego brać lekcje wstydu i dobrego wychowania. Nawet jako małe dziecko, był wychowywany pod szczególną opieką Boga… Tak, Allah (cc) chronił swojego Proroka od grzechu, nawet od najmniejszego grzechu, jeszcze w dzieciństwie.
Jak przyszli dowódcy są pilnie obserwowani, a ich ewidencja jest starannie prowadzona już w szkołach wojskowych. Zwraca się uwagę na to, czy nie zbaczają z drogi. Tak, człowiek, który ma osiągnąć pewien punkt za czterdzieści lat, jest poddawany obserwacji przez te wszystkie czterdzieści lat, czy nie uległ wpływom czerwieni, niebieskiego, pomarańczowego, różowego, czy nie zmienił swojego postępowania i zachowania. Tak właśnie Bóg, poprzez ludzkich przewodników, obserwuje, chroni i nie dopuszcza do grzechu od najmłodszych lat.
Większość uczonych, których nazywamy Cumhurem, podziela ten pogląd.
Są oni najlepszymi przedstawicielami ludzkości i esencją oraz cudem ludzkich zalet.
Ten śmietanek to śmietanka mleczna, którą odcedza się z mleka. Jak mówi Koran:
(Sad, 38/47)
to nam to wyjaśnia.
„Wybrany spośród najlepszych”,
Oznacza to, że prorocy są od początku najlepszymi spośród ludzi. Jednak nie wszyscy najlepsi są prorocami; prorocy są wybierani spośród tych najlepszych.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– ISMET…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
