Drogi bracie/Droga siostro,
Tutaj
bliscy
Rozróżnia się dwa rodzaje.
Ktoś,
jedni to krewni w linii prostej, tacy jak rodzice, dziadkowie, wnukowie i prawnukowie; drudzy to krewni w linii bocznej, tacy jak bracia, wujkowie, stryjowie, ciotki i cioteczni.
Świadectwo osób należących do drugiej kategorii jest zgodnie ze wszystkimi szkołami teologicznymi dopuszczalne i mogą one składać zeznania.
Jeśli chodzi o uczniów rozpoczynających naukę w pierwszej klasie,
Chociaż niektórzy uczynni, zwłaszcza z odłamu hanbalskiego, sprzeciwiają się temu, zdaniem madhhabów Hanafi i Szafi’i jest to możliwe i dopuszczalne. Pogląd madhhabu Szafi’i w tej kwestii brzmi następująco:
„Ślub zostaje zawarty i umowa zostaje zawarta na mocy świadectwa dzieci i ojców osób wchodzących w związek małżeński.”
(1)
Zgodnie z prawem Hanafi jest to następujące:
„W sprawie zawarcia małżeństwa świadkami mogą być również krewni w linii prostej i bocznej zaręczyciela i zaręczonej. Jednakże, ich zeznania nie będą miały mocy dowodowej w późniejszym procesie dotyczącym tego małżeństwa. Oznacza to, że jeśli świadek jest krewnym w linii prostej lub bocznym jednego z małżonków, może zeznawać przeciwko niemu, ale nie może zeznawać na jego korzyść.”
Oznacza to, że w charakterze świadków na ślubie mogą wystąpić osoby spokrewnione z przyszłymi małżonkami: rodzice, dziadkowie, wnukowie. Jednakże ich zeznania nie będą miały mocy dowodowej w późniejszych postępowaniach sądowych dotyczących tego ślubu. Mogą zeznawać przeciwko małżonkom, ale nie mogą zeznawać na ich korzyść. (2)
„Aby ich słowa dotyczące złożenia i przyjęcia obietnicy były ważne, muszą być wysłuchane przez dwóch wolnych i pełnoletnich muzułmańskich świadków, lub w tym samym charakterze przez jednego muzułmańskiego świadka i dwie muzułmańskie świadczynie. Nawet jeśli świadkowie należą do rodziny jednej ze stron.” (3)
„Nie jest wymagane, aby świadkowie, którzy składają zeznania na korzyść małżonków, byli osobami, których zeznania sąd nie odrzuciłby. Jeśli ślub zostanie zawarty przy świadectwie dzieci małżonków lub dzieci jednego z małżonków, małżeństwo jest ważne. Każda osoba, która jest uprawniona do pełnienia roli opiekuna w związku małżeńskim ze względu na swoje prawo do opieki, jest również uprawniona do bycia świadkiem na ślubie.” (4)
Po tych przeniesieniach rozumiejemy następujący werdykt:
Świadkami na ślubie mogą być bracia, wujkowie i ciotkowie, a także ojciec i syn. Należy jednak pamiętać, że w przypadku ewentualnych przyszłych sporów i procesów, bliscy krewni nie będą mogli zeznawać na korzyść powoda ani pozwanego, dlatego, jeśli to możliwe, należy unikać, aby bliscy krewni pełnili funkcję świadków na ślubie.
Kolejna kwestia jest taka, że osoba odprawiająca ślub może być jednym ze świadków. Oznacza to, że ślub jest ważny, jeśli oprócz osoby odprawiającej ślub jest jeszcze jeden mężczyzna lub dwie kobiety.
Przypisy:
1 Encyklopedia Fiqhu Islamskiego, 9: 75.
2 Słownik prawa islamskiego i terminologii fikhijskiej, 2: 29.
3 Nimet-i İslâm, s. 614.
4 Encyklopedia Fiqhu Islamskiego, 9: 63.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
