– Czy w Koranie lub Sunnie istnieją dowody na to, że można walczyć na tym samym froncie z niewiernymi?
– Jaki jest dla nas wniosek z faktu, że Prorok Mahomet odmówił pomocy niewiernego, nie-muzułmanina w walce?
Drogi bracie/Droga siostro,
Bóg nakazał walczyć z politeistami, być zawsze gotowym do walki, aby powstrzymać niewiarę i hipokryzję, i uczynił to obowiązkiem muzułmanów.
Jeśli walczący muzułmanin – plemię lub kraj – nie dysponuje wystarczającymi siłami przeciwko wrogowi, to inne muzułmańskie plemiona i kraje mają obowiązek udzielenia pomocy, a w razie potrzeby – wzięcia udziału w walce. Bez wątpienia muzułmanie stanowią jeden naród, a niewierzący – jeden naród.
– Czy walczący muzułmanie mogą prosić o pomoc i otrzymywać ją od politeistów, hipokrytów i ludu Pisma Świętego w walce z wrogiem?
Jeśli osoby nie-muzułmańskie, od których się prosi o pomoc, są zimmami, można oczekiwać ich pomocy. Jeśli nie są zimmami, hadisy na ten temat podają różne informacje.
Mężczyzna z plemienia plemienia Mšrików, który przybył, aby wesprzeć muzułmanów w walce, zgodnie z prośbą Proroka Mahometa (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim).
”
Oczywiście nie poprosimy o pomoc jakiegoś politeisty.
Ta odpowiedź wskazuje, że nie jest dopuszczalne prosić o pomoc niewiernych w walce ani przyjmować ich propozycji pomocy.
Przeciwnie, jak wynika z autentycznych przekazów, które do nas dotarły.
Prorok Mahomet (niech spocznie w pokoju)
W czasie podboju Haibery zwrócił się o pomoc do grupy Żydów.
i przydzielił udział w zdobyczy tym, którzy mu pomogli.
Ponadto
W bitwie pod Hunajn
Przyjął prośbę o pomoc od Safrana ibn Umayyaha, który nie nawrócił się na islam.
jest znany.
Zatem, jeśli zebrzemy wszystkie przekazy z hadisów i ksiąg biograficznych dotyczące tego tematu,
W początkowym okresie, gdy wydano rozkaz wojny, Prorok Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) nie uznał za stosowne prosić o pomoc jakiegokolwiek politeisty ani przyjmować prośby o pomoc od politeisty, który chciał mu pomóc.
Następnie wydano na to pozwolenie i zezwolenie.
Rozumiem.
Powiązane hadisy
1. Hadis:
Jak relacjonuje Aisha (r.a.), Prorok Mahomet (s.a.w.) wyruszył w kierunku Badr (aby tam stoczyć bitwę). Gdy dotarł do miejsca zwanego Harretü’l-vebere, pewien człowiek, znany ze swojej odwagi i bohaterskości (z obozu politeistów), podszedł do Proroka i powiedział:
„Przyszedłem, aby cię (w walce) naśladować i razem z tobą osiągnąć sukces!” – powiedział. Prorok Mahomet (s.a.w.) zapytał:
„Czy wierzysz w Allaha i Jego Posłańca?”
Ona też:
„Nie.”
Kiedy tak odpowiedział, Prorok (s.a.w.) powiedział do niego:
„Idź precz. Nigdy nie poproszę o pomoc od politeisty.”
polecił.
Hazret Ajsza (ra) kontynuuje: „Minęło trochę czasu i Prorok (s.a.w.) dotarł do miejsca zwanego Szadżara. Wtedy ten człowiek znów nadążył za Prorokiem i powtórzył to, co powiedział wcześniej. Na to Prorok (s.a.w.) odpowiedział mu tak samo, jak za pierwszym razem:
„Wracaj stąd. Nigdy nie poprosiłbym o pomoc od politeisty.”
Powiedział. Mężczyzna odszedł, a potem znów przybył do miejsca el-Beyda i dotarł do Proroka, powtarzając to, co powiedział wcześniej. Prorok (s.a.w.) również powtórzył mu to, co powiedział wcześniej:
„Czy wierzysz w Allaha i w Jego Proroka?”
On też.
„Tak, wierzę.”
Kiedy odpowiedział tak, Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) powiedział do niego:
„No to!”
(razem z nami)
Idź.
tak rozkazał.
(Müslim, Cihad 150; Tirmizî, Siyer 10)
2. Hadis:
Hubajb ibn Abdurrahman przekazał przekaz od swojego ojca, a ten z kolei od swojego dziadka. Jego dziadek powiedział:
„Kiedy przybyłem do Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), przygotowywał się do wojny. Ja i pewien mężczyzna z mojego plemienia…”
-ponieważ jeszcze nie byliśmy muzułmanami-
Powiedzieliśmy:
„Wstydzimy się, że nie jesteśmy gotowi razem z naszym ludem, gdyby nasz lud miał być gotowy do wojny!”
Wtedy Prorok (s.a.w.) zapytał nas:
„Czy nawróciliście się na islam?”
My również:
'Nie…’
Tak odpowiedzieliśmy. Wtedy Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) powiedział:
„My przeciwko politeistom”
(podczas walki)
Nie prosimy o pomoc od politeistów.
Po otrzymaniu tej odmowy wstąpiliśmy do islamu i przygotowaliśmy się do walki u boku Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim).
(Musnad, 3/454)
3. Hadis:
Jak przekazuje Anas (ra), Prorok (s.a.w.) powiedział:
„Nie rozpalajcie ognia, którym palą niewierni, i nie wypisujcie na swoich pierścieniach arabskich słów (Muhammed jest posłańcem Allaha)”.
(Nesa’i, Zinat 51; Musnad, 3/99)
4. Hadis:
W przekazach od Zî Mahbera (ra) czytamy: Usłyszałem, jak Prorok Mahomet (s.a.w.) powiedział:
„W przyszłości zawrzecie pokój z Grekami i wszyscy razem będziecie mogli…”
(lub za tobą)
będziecie walczyć z wrogiem, który jest w was.”
(Ibn Mądża, Fiten 35; Abu Dawud, Dżihad 156, Melahim 2; Musnad, 4/91, 5/372, 409)
5. Hadis:
Jak relacjonuje Zührî:
Prorok Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) podczas bitwy pod Chajbą poprosił o pomoc pewną grupę Żydów.
(z łupów wojennych)
przeznaczył im część.
(Abu Dawud, al-Marasil; Nayl al-Awtar, 7/253)
Opinie, komentarze i argumenty uczonych
Według imamów czterech szkół teologicznych,
Imam dla politeistów, którzy chcą walczyć u boku muzułmanów.
(dowódca lub dowódca upoważniony przez niego)
jeśli pozwoli,
Można od nich uzyskać pomoc.
Zgodnie z poglądem imamów-teologów, uprawnienie to należy w całości do głowy państwa lub dowódcy, któremu powierzył je.
Jednakże w kwestii podziału łupów wojennych, które zostały zdobyte w wyniku bitwy, pojawiły się różne poglądy dotyczące przyznawania udziału w nich politeistom, którzy walczyli w celu udzielenia pomocy:
a)
Według Imamów Abu Hanifi, Malika i Szafii, niewierni nie biorą udziału w dżihadzie, dlatego nie otrzymują udziału w łupach wojennych, lecz otrzymują jedynie niewielką ilość, proporcjonalną do tego, co otrzymuje niewolnik.
b)
Według Imamów Ahmeda, Evzâi, Saura i Isaha, niewiernym przysługuje udział w proporcji, w jakiej jest on przyznawany muzułmanom. Inna relacja z przekazów Imam Ahmeda mówi, że niewierni nie otrzymują udziału. Jednakże, uznano, że pierwsza relacja jest bardziej wiarygodna.
(Ibn Kudama, al-Mughni, 10/455, 456, 457, Bejrut: 1403)
Analizy i relacje
Hadis przekazany przez Ajszę jest autentyczny.
Jednak zdaniem większości uczonych jest ono obalone, czyli jego ważność została zniesiona.
Hadis Hubajba został również przekazany przez Szafii i Bajhakiego. Ibn Hadżar również przytacza go w al-Tuhfie, ale nie wyraża swojego zdania na ten temat. W Mecmu’z-Zawaid stwierdza się, że wszyscy przekazawcy, których hadis przekazał Ahmad i Tabarani, są wiarygodni (sika).
Ten hadis również wspiera i wzmacnia hadis Ajisy. Jednakże, podobnie jak jej, został on uznany za nieważny.
Hadis Enesa
W łańcuchu przekazu hadisów Nesai znajduje się Ezher ibn Rashid, który jest słabym przekazownikiem. Abu Hatim zwrócił uwagę na jego nieznaną reputację, a Ibn Ma’in również stwierdził, że jest on słaby.
(Zehebî, Mîzanü’l-itidal, 1/171, nr 693 Ezher)
Reszta tych facetów to sami palanty.
„Nie dajcie się oślepić ogniem, który zapalili niewierzący.”
Mówiąc to, miało się na myśli, że nie należy prosić politeistów o pomoc, nawet w niewielkim stopniu, w sprawach takich jak wojna.
„Nie grawerujcie arabskich napisów na swoich pierścieniach.”
Oznacza to, że nie należy grawerować na swoich pierścieniach napisu „Muhammedun Resulullah”. Ponieważ ten napis znajdował się jedynie na pierścieniu Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim), który jednocześnie pełnił funkcję oficjalnej pieczęci.
Hadis Zî Mahber
Został on również przekazany przez Ibn Maję. Wszyscy narratorzy w łańcuchu przekazu Abu Dawuda są narratorami wiarygodnymi. Z tego powodu hadis uznano za nadający się do wykorzystania w argumentacji.
Hadis o Zührim
Tirmizi przekazał hadisy mursal. Oznacza to, że w łańcuchu przekazu brakuje Sahaby. Hadisy przekazane przez Zühriego w sposób mursal są zazwyczaj uważane za słabe.
(Šawkānī, Neyl al-Awtār, 7/253)
Hadis o tym znaczeniu został przekazany przez imama Szafii’ego za pośrednictwem Hasana ibn Ammare. Bajakij zwrócił uwagę na to, że przekazanie za pośrednictwem tej droi jest słabe.
W hadisie, który przekazali al-Buhari i al-Mubslim, czytamy:
„Pewien mężczyzna z hełmem na głowie podszedł do Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) i powiedział:
„Czy mam walczyć, czy też przyjąć islam i zostać muzułmaninem?”
Nasz Pan mu
:
„Najpierw nawróc się na islam, a potem walcz…”
Mężczyzna najpierw przyjął islam, a następnie stanął przeciwko wrogowi i walczył, po czym wkrótce zginął. W związku z tym, Prorok Mahomet (s.a.w.):
„Niewielki wysiłek, wielka nagroda!”
tak rozkazał.
Ten hadis nie jest dowodem na to, że nie wolno przyjmować pomocy od politeistów w czasie wojny. Ponieważ
Mówca zwrócił się do Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) i wyraził chęć dokonania wyboru między walką w obronie politeizmu a przyjęciem islamu.
Oczywiście, nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) nakazał mu nawrócenie się na islam i walczenie w imię niego.
Podjęte decyzje
– W czasie wojny dopuszczalne jest przyjmowanie pomocy od hipokrytów i politeistów.
– W rzeczywistości Prorok Mahomet (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) nie przeszkodził słynnemu hipokrycie Abdullahu ibn Ubayyowi ibn Salulowi w udziale w wojnie.
– Propozycję, aby hipokryci i politeiści wzięli udział w wojnie i pomogli muzułmanom,
Jest wolny w decyzji, czy ma przyjąć czy odrzucić przywódcę lub dowódcę muzułmańskiego. Jeśli uzna to za słuszne, przyjmie go; jeśli wyczuje podstęp i zdradę, odrzuci go i odeprze.
– Muzułmanom-hipokrytom, którzy uczestniczyli w wojnie, również przysługuje udział w zdobyczy wojennej.
– Natomiast niewiernym, którzy brali udział w wojnie, nie przysługuje żaden udział, ponieważ nie są oni uczestnikami dżihadu, i otrzymują jedynie niewielką sumę, podobnie jak niewolnicy.
– Według Imam Ahmada, Awzâ’iego i Sawriego, należy im przyznać udział proporcjonalny do udziału przyznawanego muzułmanom.
– Wiadomość o tym, że w przyszłości muzułmanie i Grecy zawrą pokój i połączą siły, aby walczyć z wspólnym wrogiem, jest jednym z cudownych proroctw Proroka Mahometa (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim) dotyczących przyszłości.
– Ta wiadomość wskazuje na to, że muzułmanom wolno zawierać traktaty pokojowe z narodami niemuzułmańskimi i wspólnie działać przeciwko wrogowi.
zob. Celal Yıldırım, Hadisy dotyczące praw z ich źródłami, Uysal Kitabevi, Rozdział o oczekiwaniu pomocy od politeistów w 6. wojnie.)
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
