Drogi bracie/Droga siostro,
Nie chodzi o to, żeby całkowicie odwracać się od świata i nie przejawiać ambicji. To nie znaczy, że trzeba całkowicie porzucić świat.
(zachowaj tyle, ile potrzebujesz).
Z wersetów, które zostały przetłumaczone, możemy zrozumieć, że ascetyzm to element równowagi, powstrzymywanie się od skrajności i dążenie do równowagi między życiem doczesnym a wiecznym.
Ogólnie rzecz biorąc, oznacza powstrzymywanie się od grzechów/zakazów. To rozumienie jest zgodne z znaczeniem takwy. Zgodnie z tym, wypełnianie poleceń Allaha jest również uważane za powstrzymywanie się od zakazów.
Jednakże, ochrona w islamie odbywa się na dwa sposoby; dlatego też jest określana jako takwa. To pojęcie ma szerszy zakres znaczeniowy.
Ma wiele stopni. Najważniejsze jest najpierw wypełnianie obowiązków religijnych i unikanie grzechów ciężkich. Następnie należy pilnować, aby zmysły ciała – oczy, uszy, język, ręce, nogi itp. – nie brały udziału w grzechach, a zajmowały się rzeczami dobrym. Po uregulowaniu materialnych organów ciała, należy zwrócić się ku sferze duchowej i działać zgodnie z nią.
Niewątpliwie, nie da się rozpatrywać sfery materialnej i duchowej jako całkowicie oddzielnych kategorii. Są one bowiem ze sobą nierozerwalnie powiązane. Na przykład, gdy chronisz swój wzrok przed tym, co jest zabronione, oznacza to, że twój umysł, serce i uczucia również doświadczają stanu świadomości wiary. Jednakże, biorąc pod uwagę kolejność znaczenia, to najpierw to, co dotyczy naszej zewnętrznej strony, jest najważniejsze. Wewnętrzna czystość, duchowy i sercowy aspekt sprawy, rozwija się w oparciu o to. Na przykład, dziwnie byłoby, gdyby ktoś, kto nie postuje, mówił o pozytywnych skutkach postu dla człowieka. Osoba, która zabija, sprzeciwiająca się polowaniu z powodu argumentu, że zwierzęta to też istoty żywe, i zajmująca się obroną zwierząt, spotkałaby się z dezaprobatą. Podobnie, śmiesznie byłoby, gdyby ktoś, kto nie modli się i pije alkohol, mówił o szczerości, a złodziej o prawach człowieka.
Niezależnie od tego, czy jest to coś pozytywnego, czy negatywnego – przestrzeganie najważniejszych nakazów i unikanie największych zakazów jest najbardziej zgodnym z mądrością Koranu podejściem.
Nieustępliwe, oparte na badaniu i rozumieniu, przywiązanie do Koranu oznacza uznanie go za jedyne źródło przewodnictwa w życiu i życie zgodnie z jego zasadami. Czytanie, rozumienie i stosowanie Koranu jest wyraźnym wyrazem tego przywiązania.
Niewątpliwie, aby właściwie zrozumieć Koran, musimy czytać dzieła uczonych, którzy najlepiej znają Koran i Sunnę, czyli jego interpretację. Wybór tych źródeł musi być dokonywany z uwzględnieniem ich wiarygodności.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
