– Czy mógłby Pan/Pani podać wersetów i hadisów dotyczących sprawiedliwości i fałszywego świadectwa?
Drogi bracie/Droga siostro,
Kilka przykładów przekładów wersetów dotyczących sprawiedliwości i bycia sprawiedliwym:
Albowiem Bóg nakazuje sprawiedliwość, dobroczynność i okazywanie życzliwości krewnym, a zabrania obelgi, niegodziwości i niesprawiedliwości. On was poucza, abyście rozważyli i zrozumieli.
(Al-Nahl, 16/90)
Albowiem Bóg wam nakazuje, abyście powierzone wam rzeczy oddawali ich właścicielom, i abyście, gdy rozstrzygać będziecie między ludźmi, rozstrzygali sprawiedliwie. To jest pouczenie, które Bóg wam daje! Albowiem Bóg słyszy i widzi.
(Al-Nisa, 4/58)
Allah świadczy, że nie ma boga oprócz Niego; świadczą o tym również aniołowie i ludzie obeznani z wiedzą, że nie ma boga oprócz Niego. Nie ma boga oprócz Niego, Wszechmogącego i Mądrego.
(Rodzina Imran, 3/18)
O wy, którzy wierzycie! Bądźcie zawsze świadkami sprawiedliwości dla Boga, nawet jeśli to będzie przeciwko wam samym, waszym rodzicom i bliskim. Niech to będzie tak, niezależnie od tego, czy są bogaci, czy biedni; albowiem Bóg jest im bliższy. Nie odwracajcie się więc od sprawiedliwości, podążając za własnymi żądzy. Jeśli zaś skłócicie się lub odwrócicie twarze, to Bóg z pewnością wie, co czynicie.
(Nisa, 4/135)
O wy, którzy wierzycie! Bądźcie sprawiedliwymi świadkami dla Boga, dla prawdy. Niech wrogość do jakiejś społeczności nie skłoni was do niesprawiedliwości. Postępujcie sprawiedliwie, to jest bliżej pobożności. Bojcie się Boga! Albowiem Bóg wie, co czynicie.
(Al-Maida, 5/8)
Słowo Pana jest w pełni prawdziwe i sprawiedliwe. Nikt nie może zmienić Jego słów. On słucha i wie.
(Al-An’am, 6/115)
Powiedz: „Mój Pan rozkazał postępować sprawiedliwie. Skierujcie twarze (ku Niemu) przy każdym meczicie (w miejscu modlitwy) i módlcie się do Niego, czyniąc religię wyłącznie dla Niego. Do Niego powrócicie, jak Was stworzył na początku”.
(Al-A’raf, 7/29)
Jeśli obawiasz się, że jakaś społeczność cię zdradzi, to zerwij z nią (umowę i stosunki dyplomatyczne) w sposób otwarty i sprawiedliwy. Albowiem Bóg nie kocha zdrajców.
(Al-Anfal, 8/58)
Nie zbliżajcie się do majątku sieroty, dopóki nie osiągnie wieku dojrzałości, chyba że w sposób najkorzystniejszy. Dokładnie ważcie i mierzcie. Nie obciążamy żadnej duszy ponad jej siły. Kiedy mówicie, bądźcie sprawiedliwi, choćby to dotyczyło waszych bliskich. Spełniajcie przymioty obietnicy Bożej. To wam polecił, abyście rozważali i brali przykład.
(Enam, 6/152)
Bóg nie zabrania wam okazywania dobroci i sprawiedliwości tym, którzy nie walczą z wami z powodu religii i nie wypędzają was z waszych domów. Albowiem Bóg kocha tych, którzy postępują sprawiedliwie.
(Al-Mümtahine, 60/8)
Gdy zaś upłynie okres (trzy miesiące oczekiwania), zatrzymajcie je w sposób uznany za właściwy, albo rozstąpcie się z nimi w sposób uznany za właściwy. Weźcie na świadectwo dwóch sprawiedliwych spośród was. Świadectwo spełniajcie dla Boga w sposób prawy. To jest pouczenie dla tych, którzy wierzą w Boga i w dzień ostateczny. A kto się Boi Boga i przestrzega (Jego przykazań), (Bóg) wykaże mu drogę.
(At-Talaq, 65/2)
Tym, którzy zaprzeczają objawieniom Bożym, którzy bezpodstawnie zabijają proroków i zabijają tych, którzy wzywają ludzi do sprawiedliwości, zwiastuj bolesną karę.
(Rodzina Imrana, 3/21)
Są to ci, którzy słuchają kłamstw i jedzą to, co jest zabronione. Jeśli przyjdą do ciebie, rozstrzygnij między nimi lub odwróć się od nich. Jeśli się od nich odwrócisz, nie będą mogli ci wyrządzić żadnej szkody. Jeśli rozstrzygniesz między nimi, rozstrzygnij sprawiedliwie. Albowiem Bóg kocha tych, którzy są sprawiedliwi.
(Al-Maida, 5/42)
Spośród ludu Mojżesza jest grupa, która prowadzi do prawdy i działa w sprawiedliwości.
(Al-A’raf, 7/159)
Spośród tych, których stworzyliśmy, jest naród, który kieruje ku prawdzie i sprawiedliwie ją stosuje.
(Al-A’raf, 7/181)
Do Niego należy wasze ostateczne powrót. Obietnica Allaha jest prawdą. On jest tym, który rozpoczął stworzenie, a potem je przywróci, aby sprawiedliwie wynagrodzić tym, którzy uwierzyli i czynili dobre uczynki. Natomiast dla tych, którzy zaprzeczają, czeka gorący napój i bolesne męki za ich niewiarę.
(Jonas, 10/4)
Każdy naród ma swojego posłańca. Kiedy przyjdzie do nich ich posłaniec, rozstrzygnie sprawiedliwie między nimi i nie zostaną skrzywdzeni.
(Jonas, 10/47)
Bóg przytacza przykład: dwóch ludzi, z których jeden jest niemową, niezdolnym do niczego i ciężarem dla swojego pana, który, gdziekolwiek go nie pośle, nie przyniesie żadnego dobra; czy może być on równy temu, który nakazuje sprawiedliwość i postępuje zgodnie z prawem?
(Al-Nahl, 16/76)
Dlatego też, wzywaj [do wiary] i trzymaj się prostej drogi, jak ci rozkazano, i nie podążaj za ich pożądaniami. I powiedz: „Wierzę we wszystkie księgi, które Bóg objawił. I zostałem powołany, aby was sądzić sprawiedliwie. Bóg jest naszym i waszym Panem. Nasze uczynki są dla nas, a wasze uczynki są dla was. Między nami a wami nie ma potrzeby sporu [lub: nie ma miejsca na spór]. Bóg nas zbierze razem. Do Niego jest powrót”.
(Asz-Szura, 42/15)
Jeśli dwie grupy wierzących zaczną się między sobą bić, ułóżcie je. A jeśli jedna z nich dopuści się niesprawiedliwości wobec drugiej, walczcie z tym, który dopuścił się niesprawiedliwości, aż powróci do rozkazu Bożego. A jeśli powróci (do rozkazu Bożego), to rozstrzygnijcie sprawę między nimi sprawiedliwie i bądźcie sprawiedliwi. Albowiem Bóg kocha sprawiedliwych.
(Hucurat, 49/9)
Ważcie sprawiedliwie i nie fałszujcie wagi.
(Ar-Rahman, 55/9)
Kilka przykładów przekładów hadisów dotyczących sprawiedliwości i bycia sprawiedliwym:
„Postępuj sprawiedliwie między swoimi dziećmi, postępuj sprawiedliwie między swoimi dziećmi.”
(Abu Dawud, Buyu, 80)
„Każdemu należy się to, co mu się należy.”
(Buhari, Savm, 51)
“(W jakiejkolwiek sprawie)”
„Bądź sprawiedliwy, kiedy sędziujesz.”
(Taberani, el-Mu’cemu’l-evsat, IV, 40-41)
„Władza państwowa jest największym obrońcą. Przeciwko niesprawiedliwości walczy się za jej pośrednictwem (czyli drogą prawa) i za jej pośrednictwem chroni się przed niebezpieczeństwami. Jeśli ci, którzy sprawują tę władzę, nakazują przestrzeganie Bożych przykazań i sądzą sprawiedliwie, to za to otrzymają nagrodę. Jeśli jednak postąpią inaczej, to poniosą konsekwencje.”
(Müslim, İmare, 43)
„Ci, którzy postępują sprawiedliwie wobec ludzi, którymi rządzą, swoich rodzin i tych, za których są odpowiedzialni, zostaną przyjęci w raju, u boku Miłosiernego Boga, na tronach z światła.”
(Nesai, Adabu’l-kudat, 1)
Kiedy Usamah, wyzwoleniec, został wysłany jako posłaniec, aby uzyskać odroczenie lub złagodzenie kary dla kobiety należącej do jednej z czołowych klanów Kurejszu, za przestępstwa, których się dopuściła, Prorok Allah powiedział: „Ludzie przed wami zostali zniszczeni z tego powodu: gdy ktoś z ich możnych kradł, odpuszczali mu, a gdy kradł ktoś słaby i bezsilny, karali go. Przysięgam na Allaha, gdyby córka Muhammada, Fatima, ukradła, odciąłbym jej rękę”.
(Buhari, Enbiya, 54)
„Bóg da schronienie w swoim cieniu w Dniu Sądu Ostatecznego siedmiu osobom, kiedy nie będzie innego cienia oprócz cienia Boga.”
Są to: sprawiedliwy władca, młody człowiek wychowany w pobożności, osoba, której serce jest związane z meczetami, dwie osoby, które kochają się dla zadośćuczynienia Bogu, a ich spotkania i rozstania opierają się na tej miłości, mężczyzna, który odmawia, gdy szanowana i piękna kobieta chce być z nim, mówiąc: „Boję się Boga”, człowiek, który daje jałmużnę tak potajemnie, że lewa ręka nie wie, co dała prawa, oraz osoba, która wspomina Boga w samotności i jej oczy wypełniają się łzami.
(Buhari, Ezân 36, Zekât 16, Rikak 24, Hudûd 19; Muslim, Zekât 91)
„Rządzący, którzy w swoich orzeczeniach i w sprawowaniu władzy nad rodziną i ludem postępują sprawiedliwie, zasiądą w Dniu Sądu Ostatecznego na wysokich tronach z światła u boku Allaha.”
(Müslim, Imare 18)
Najlepszymi władcami są ci, którzy was kochają i są przez was kochani, którzy modlą się za was i których modlitwy są wysłuchane. Najgorszymi władcami są ci, którzy was nienawidzą i są celem waszej nienawiści, którzy was przeklinają i których przekleństwa są wysłuchane.”
W związku z tym:
Kiedy ktoś zapytał: „O Proroku Boży! Czy powinniśmy przyjąć wobec nich postawę wrogości?”, odpowiedział:
„Nie, dopóki modlą się wśród was. Nie, dopóki modlą się wśród was.”
(Müslim, Imare 65, 66)
„Do raju wejdą trzy grupy ludzi: sprawiedliwy i skuteczny władca, człowiek miłosierny i współczujący wobec bliskich i muzułmanów oraz mężczyzna, który mimo licznej rodziny stroni od nieuczciwie zarobionych pieniędzy i niczego nikogo nie prosi.”
(Müslim, Niebo 63)
Kliknij tutaj, aby uzyskać informacje na temat składania fałszywych zeznań:
– Czy mógłby Pan/Pani udzielić informacji na temat kłamstwa, składania fałszywych zeznań i kar za te czyny?
* * *
Uwaga:
Polecamy również zapoznanie się z poniższym artykułem na ten temat:
Sprawiedliwość Prorochnicza: Przykłady z Poglądów Proroka Mahometa na Sprawiedliwość
Wydaje się, że w środowisku, w którym objawiono Koran, nie istniała sprawiedliwa struktura. Czynniki takie jak pokrewieństwo, ksenofobia, wrogość, bogactwo, pochodzenie i siła doprowadzały do niesprawiedliwych zachowań. Według przekazów, pewna szlachetna kobieta z plemienia Mahzumów popełniła kradzież. Jej rodzina, chcąc, aby wymierzono jej należną karę, wysłała jako pośrednika Usamę ibn Zjada (ra), którego bardzo kochał Prorok (s.a.w.). Prorok (s.a.w.) był zły na to, że ktoś pośredniczył w tej sprawie, i zwrócił się do muzułmanów, mówiąc:
„Jak ci, którzy byli przed wami”
(według niektórych przekazów, Izraelitów)
Przyczyną ich zagłady jest to, że karzą biednych za kradzież, a wpływowych i bogatych zwalniają z kary. Przysięgam, że nawet gdyby córka Mahometa, Fatima, popełniła kradzież, odciąłbym jej rękę.”
polecił.[1]
Przypisanie zagłady poprzednich narodów niesprawiedliwości zostanie później powtórzone w tym zwiękłym zdaniu:
„Sprawiedliwość jest fundamentem królestwa.”
Sprawiedliwość jest źródłem stabilności i cywilizacji. Jest jednym z podstawowych zasad religii. Jest powodem, dla którego społeczeństwo i jednostki mogą żyć w pokoju. Nasz Pan w różnych wersetach Koranu wielokrotnie nakazywał postępowanie w sposób sprawiedliwy[2] i prosił muzułmanów, aby nie odstępowali od sprawiedliwości, nawet jeśli byłoby to przeciwko ich własnym interesom, mówiąc:
O wy, którzy wierzycie! Bądźcie zawsze sprawiedliwi, świadcząc o tym, co prawda, nawet jeśli to będzie przeciwko wam samym, waszym rodzicom i waszym najbliższym.
(Nawet jeśli świadkowie) są bogaci lub biedni (nie odstępujcie od sprawiedliwości): albowiem Bóg jest im bliższy (i bardziej ich chroni). Nie dajcie się więc w tym, co dotyczy sprawiedliwości, poprowadzić przez wasze własne pragnienia. Jeśli (przy świadectwie) zniekształcicie prawdę lub (wstrzymacie się od świadectwa), (wiedzcie, że) Bóg z pewnością wie, co czynicie. [3]
Te boskie nakazy zostały przekazane muzułmanom przez naszego Proroka, a następnie ucieleśnione w jego przykładzie i podjęto wysiłki, aby włączyć je do podstawowych wartości wspólnoty.
Według przekazów, Prorok Mahomet często przypominał swoim towarzyszom o konieczności sprawiedliwego postępowania. Mówił, że Bóg karze w życiu pozagrobowym tych, którzy na ziemi krzywdzili ludzi [4], że w dniu, w którym nie będzie cienia, jednym z tych, którzy będą osłaniani przez Boga, będzie „sprawiedliwy władca” [5], że sprawiedliwi zajmą wysokie stanowiska u Boga [6], a tyranie będą najdalej od Boga [7], oraz że modlitwy sprawiedliwych władców zostaną wysłuchane [8]. Sam również trzymał się tej zasady przez całe swoje życie.
Człowiek powinien najpierw być sprawiedliwy wobec samego siebie. Zgodnie z przekazami, Prorok Mahomet powiedział kiedyś Abdullahowi ibn Amr, który w ciągu dnia postił i spędzał noce na modlitwie:
„Abdullah! Słyszałem, że postisz w dzień i oddajesz się modlitwom w nocy. Nie rób tak! Twoje ciało, twoje oczy i twoja żona mają prawo do ciebie. Możesz postić, ale czasami też nie post! Jeśli będziesz postić trzy dni w każdym miesiącu, to będzie jakbyś postił zawsze.”
[9]
Te same słowa zostały wypowiedziane przez Salmana al-Farsi do Abu ad-Darda, a Prorok (s.a.w.) je zatwierdził, ponieważ
„Każdy, komu przysługuje prawo, powinien je otrzymać.”
[10]
Jednym z ważnych ostrzeżeń Proroka (s.a.w.) jest to, aby nie robić różnic między członkami rodziny. Zgodnie z relacją zawartą w Sahih al-Buhari i Sahih Muslim oraz w innych źródłach, ojciec Nu’mana ibn Baszira przyprowadził go do Proroka (s.a.w.) i powiedział, że obdarował go niewolnikiem. Na to Prorok (s.a.w.) zapytał: „Czy obdarowałeś wszystkie swoje dzieci?” A gdy usłyszał odpowiedź „Nie”, poradził mu, aby cofnął darowiznę. W niektórych przekazach Prorok (s.a.w.)…
„Bojcie się Boga i postępujcie sprawiedliwie z waszymi dziećmi.”
Przekazano, że powiedział: „Nie wzywajcie mnie do tego jako świadka! Albowiem ja nie będę świadkiem niesprawiedliwości!” [11] Niektórzy uczeni, opierając się na tym wydarzeniu, nie akceptują obdarowywania tylko jednego z dzieci (a nawet nadmiernego całowania), podczas gdy niektórzy islamiści nie uważają polecenia zawartego w tym hadisie za wiążące i uważają, że obdarowywanie tylko jednego z dzieci jest dopuszczalne, choć niepożądane.[12]
Muzułmanin powinien postępować sprawiedliwie z sierotami i sługami, którymi się opiekuje, zaspokajać ich potrzeby w najlepszy możliwy sposób i nie obciążać ich obowiązkami, których nie są w stanie podołać. Dotykanie mienia sieroty jest w Koranie karane w następujący sposób:
„Niech ci, którzy bezprawnie sięgają po majątek sierot, wiedzą, że jedzą ogień i na pewno trafią do piekła.”
(13)
Według przekazów, nasz Prorok,
„Zaspokajajcie potrzeby żywnościowe i odzieżowe tych, którzy są pod waszą opieką. Nie nakładajcie na nich zadań, które przekraczają ich możliwości.”
tak nakazał.[14] Niektóre przekazy mówią nawet, że nie należy ich odróżniać od innych pod względem jedzenia i ubrania, a jeśli powierzyło się im zadania, których nie są w stanie wykonać, należy im pomóc. [15] Zapisano, że wynajęci do pracy ludzie powinni otrzymać wynagrodzenie natychmiast,[16] w przeciwnym razie, jeśli nie otrzymają wynagrodzenia, spotka ich gniew Proroka (s.a.w.) w Dniu Sądu Ostatecznego. [17]
Naszego Proroka
o zwierzętach
miał też ważne polecenia i rady. Widząc bardzo wycieńczonego wielbłąd
„Bojcie się Boga w odniesieniu do tych zwierząt, które nie potrafią mówić! Jeźdzcie na nich, gdy nadają się do jazdy, i jedzcie je, gdy nadają się do jedzenia!”
tak powiedział.[18] Chociaż łańcuch przekazu został skrytykowany, przekazano również takie słowa od Proroka Mahometa:
„Nie używajcie zwierząt jako krzeseł na drogach i targowiskach.”
[19] Zatem nie rozmawiajcie ze sobą, gdy siedzicie na zwierzęciu! Kolejną kwestią jest niepotrzebne zabijanie zwierząt. W tym kontekście przekazano następujące proroctwo:
„Ci, którzy bezpodstawnie zabijają wróble i inne małe stworzenia, z pewnością będą musieli rozliczyć się z tym z Bogiem.”
[20]
Niesprawiedliwość wobec sąsiada to również temat, na którym Prorok Mahomet (s.a.w.) kładł szczególny nacisk. Prawo sąsiedzkie zostało tak mocno podkreślone przez Archanioła Gabriela (a.s.), że Prorok Mahomet (s.a.w.) myślał nawet o uznaniu sąsiada za spadkobiercę.[21] Wiara osoby, która nie jest pewna, że nie skrzywdzi swojego sąsiada, została zakwestionowana, a trzy razy złożono przysięgę na Boga, że taka osoba nie może być wierzącą [22] i nie wejdzie do raju [23]. Powiedziano, że kobieta, której modlitwy, posty i jałmużna były słynne, trafiła do piekła z powodu udręki, jakiej zadała swojemu sąsiadowi.[24]
„Niech każdy, komu jestem coś winien, weźmie to, co mu się należy, albo niech mi to wybaczy. Chcę stanąć przed moim Bogiem czysty.”
Jednym z przykładów sprawiedliwości Proroka Mahometa jest relacja z jego przemówienia do towarzyszy w późniejszym okresie jego życia. Przekazano, że Prorok (s.a.w.) wygłosił do towarzyszy poruszające przemówienie, w którym powiedział:
„Muzułmanie! Przysięgam na Allaha i na moje prawa wobec was: niech każdy, komu wyrządziłem krzywdę, przyjdzie i otrzyma to, co mu się należy, zanim nastąpi sąd ostateczny!”
Pewien towarzysz Proroka (s.a.w.) powiedział, że wracając z bitwy, kij w ręku Proroka (s.a.w.) celowo lub nieświadomie uderzył go. Na to Prorok (s.a.w.) orzekł, że można zastosować prawo talionu i poprosił o przyniesienie kija z domu. Mimo próśb innych towarzyszy, aby to oni wykonali karę, nie uznano tego za stosowne i ostatecznie Prorok (s.a.w.) pozwolił mu uderzyć go w brzuch. Ukkaša wykorzystał to jako okazję i pocałował brzuch Proroka (s.a.w.). [25] Zgodnie z inną relacją, kiedy Prorok (s.a.w.) rozdawał coś, ktoś podszedł i sięgnął po rozdawane przedmioty, a Prorok (s.a.w.) uderzył go gałęzią, którą trzymał w ręku; ale natychmiast po tym poprosił go, aby on również uderzył go. [26] Kiedy inni towarzysze Proroka (s.a.w.) gniewali się na towarzysza, który domagał się od niego należności,
„Właścicielowi przysługuje prawo głosu.”
oddał należność.[27]
„Niech każdy, komu jestem coś winien, weźmie to, co mu się należy, albo niech mi to wybaczy. Chcę stanąć przed moim Bogiem czysty.”
[28] Są one najlepszymi przykładami prostoty, skromności i sprawiedliwości Proroka Mahometa.
Możemy powiedzieć, że zasady ustanowione przez Proroka Mahometa w celu zapobieżenia konfliktom w społeczeństwie islamskim opierały się na zasadzie sprawiedliwości. Na przykład zakaz sprzedaży z nieokreślonym terminem płatności (habelü’l-habele), transakcji zawierających niepewność/ryzyko (garar), umów, które nie dają możliwości sprawdzenia towaru (mülâmese, münâbeze), prób przedstawiania towaru w lepszym świetle niż jest w rzeczywistości (takie jak musarrat), prób uniemożliwienia producentom poznania cen rynkowych (telakki’r-rukbân), manipulowania cenami w celu ich podwyższenia (neceş), sprzedaży, w których nie można dokładnie określić, czy wzajemne wartości są równe (müzâbene, muhâkale) oraz sprzedaży towarów, których dojrzewanie nie jest pewne (muhâdara), to wszystko zasady mające na celu zapewnienie sprawiedliwego obrotu handlowego między stronami.[29]
Widać, że Prorok był sprawiedliwy i miłosierny w stosunku do ludzi, z którymi miał do czynienia. Według przekazów, pewnemu towarzyszowi, który ważył cenę, którą miał zapłacić za zakup,
„Dokładnie waż, a nawet lepiej – waż trochę więcej.”
tak rozkazał.[30] I znowu, spłacając dług, spłacił go czymś piękniejszym niż to, co otrzymał,
„Najlepszy z was to ten, który najlepiej spłaca swoje długi.”
powiedział.[31] Krótko mówiąc, nasz Prorok żył życiem wolnym od niesprawiedliwości i krzywdy.
Wnioski
Sprawiedliwość jest fundamentem królestwa i cywilizacji, a ucisk jest przyczyną zniszczenia i anarchii.
Sprawiedliwość jest jednym z najważniejszych filarów islamu. Muzułmanin to ten, kto nie krzywdzi swojego Pana, siebie, tych, którzy są pod jego opieką, ani otaczających go ludzi, a wszyscy mogą być pewni jego uczciwości. Prorok Mahomet przez całe swoje życie nie odstępował od zasady sprawiedliwości i uczył jej swoją wspólnotę. Nigdy nikomu nie wyrządził krzywdy, był miłosierny i starał się budować społeczeństwo oparte na sprawiedliwości. Niestety, przez całą historię wspólnota muzułmańska w większości przypadków nie potrafiła uniknąć wewnętrznych konfliktów. Nie da się zaprzeczyć, że podstawą kryzysów i wewnętrznych zamieszek, w których znalazła się wspólnota w przeszłości i obecnie, były niesprawiedliwe rządy. Wyzwolenie leży w budowie sprawiedliwego, pracowitego, silnego, świadomego i produktywnego społeczeństwa.
Przypisy:
[1] Al-Buhari, Sahih, V, 23; Al-Müslim, Sahih, III, 1315-1316.
[2] Por. np. Nisa, 4/58; Maide, 5/8; En’am, 6/152; Hûd, 11/85
[3] Nisa, 4/135
[4] Muslim, Sahih, LV, 2017.
[5] Al-Buhari, Sahih, I, 133; II, 111; VIII, 163; Muslim, Sahih, II, 715; Tirmizi, Sunan, IV, 598.
[6] Humajdi, Musnad, I, 501; Ibn Abi Szajba, Musannaf, VII, 39; Muslim, Sahih, III, 1458.
[7] Tirmizi, Sunan, 111,609. Hadis ten, choć Tirmizi określił go jako „hasen garib”, Albani uznał za słaby.
[8] Abu Dawud at-Tajalisi, Musnad, IV, 310; Ibn Madża, Sunan, I, 557; Tirmizi, Sunan, IV, 672; V, 578.
[9] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XI, 448; Muslim, Sahih, II, 817.
[10] Buhari, Sahih, III, 38; VIII, 32; Tirmizi, Sunan, IV, 608.
[11] Malik, Muvatta, II,751; Buhari, Sahih, III, 157; Müslim, Sahih, III, 1241-1244.
[12] Tirmizi, Sunan, III, 641; Ibn Battal, Szarh Sahih al-Buhari, VII, 98.
[13] Nisa, 4/10.
[14] Humajdi, Musnad, II, 289; Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XII, 324; Muslim, Sahih, III, 1284.
[15] Al-Buhari, Sahih, III, 149.
[16] Ibn Mace, Sunan, II, 817.
[17] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XIV, 318; al-Buhari, Sahih, III, 90.
[18] Abu Dawud, Sunan, III, 23; Ibn Huzajma, Sahih, LV, 143.
[19] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XXIV, 392.
[20] Abu Dawud at-Tajalisi, Musnad, IV, 37; Abdurrazak, Musannaf, IV, 450; Nasai, Sunan, VII, 206.
[21] Al-Buhari, Sahih, VIII, 10; Al-Müslim, Sahih, IV, 2025; Abu Dawud, Sunan, IV, 338.
[22] Abu Dawud at-Tajalisi, Musnad, II, 676; al-Buhari, Sahih, VIII, 10.
[23] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XIV, 444; Muslim, Sahih, I, 68.
[24] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XV, 421; al-Haythami, al-Mawaridu’z-Zaman, s. 503
[25] Taberani, el-Mu’cemü’l-kebir, III, 58; Abu Nuaym, Hilyetü’l-evliya, IV, 73.
[26] Ahmad ibn Hanbal, Musnad, XVII, 328; Abu Dawud, Sunan, IV, 182; Nasai, Sunan, VIII, 32.
[27] Al-Buhari, Sahih, III, 116; Al-Müslim, Sahih, III, 1225; At-Tirmidhi, Sunan, III, 600.
[28] Abdurrazak ibn Hammam, Musannef, IX, 469.
[29] Odnośnie powiązanych hadisów, patrz: Buhari, Sahih, Kitabü’l-büyû’.
[30] Ibn Abi Szajba, Musannaf, IV, 456; Abu Dawud, Sunan, III, 245; Nasai, Sunan, VII, 284.
[31] Al-Buhari, Sahih, III, 99; Al-Müslim, Sahih, III, 1224; At-Tirmidhi, Sunan, III, 600.
[32] Tirmizi, Sunan, 111,609. Hadis ten, choć Tirmizi określił go jako „hasen garib”, Albani uznał za słaby.
Czasopismo „Religia i Życie” 2013.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
