Drogi bracie/Droga siostro,
Nasz Prorok (sas),
„Mój naród podzieli się na siedemdziesiąt trzy sekty, a jedna z nich będzie zbawiona”.
tak powiedział. Towarzysze zapytali:
„O, Proroku Boży, jakaż to będzie ta grupa, która zostanie zbawiona?”
Odpowiedział następująco:
„Ci, którzy nie odstępują od mojej sunny, będą należeć do tych, którzy zostaną zbawieni! Oznacza to, że są to członkowie Ahl-i Sunnet wal-Dżamaat.”
(Tirmizi, Iman, 18; Ibn Mace, Fiten, 17)
Zatem, muzułmanie, którzy trzymają się przekazanych w księgach sunnetych (przekazów) naszego Proroka (sas), będą należeć do tych, którzy zostaną zbawieni. Wystarczy, aby nie odstępowali od sunnety, uważali ją za jedyny miernik i nie zaniedbywali jej praktykowania w swoim życiu.
Fırka-ı Naciye,
Oznacza to grupę, zbiorowisko ludzi, którzy osiągnęli zbawienie, zostali uwolnieni od wszelkich kar w życiu pozagrobowym i zapewnili sobie zbawienie, a jedno z imion tej grupy to
„Ahl-i Sunnet wal-Dżama’a”
jest. Innymi słowy
Fırka-ı Naciye
To wielka wspólnota, która przyjmuje i potwierdza postanowienia Koranu, przestrzega ich i wiernie podąża drogą Proroka Mahometa (pokój z nim) oraz jego wielkich towarzyszy.
W jednym z hadisów przekazanych przez Abu Hurajrę, Prorok Mahomet (s.a.w.) powiedział:
„…Mój naród podzieli się na siedemdziesiąt trzy frakcje, a siedemdziesiąt dwie frakcje, z wyjątkiem frakcji zbawionych (Fırka-ı Naciye), pójdą do piekła.”
tak powiedział. Ponadto, w dalszej części hadisów tego typu, na pytanie towarzyszy Proroka o Fırka-ı Naciye, Prorok (sas) określił Fırka-ı Naciye jako:
„To ci, którzy podążają drogą, którą ja podążałem, i drogą moich towarzyszy, którzy podążali za mną.”
tak to opisał.
Oto dla tych, którzy podążają śladami towarzyszy Szlachetnego Proroka, Posłańca Najwyższego Boga.
„Osoby obrzezane i należące do społeczności”
w sensie
„Ahl-i Sunnet wal-Dżama’a”
Powiedziano: „W tym sensie, należy rozumieć Fırka-ı Naciye jako wielką wspólnotę, która przyjmuje i akceptuje poglądy większości, czyli ogromnej społeczności muzułmanów, którzy przestrzegają Prawego Drogu, przekazanego w Słowie Bożym, czyli Koranie, oraz Sunnety, czyli Prawego Drogu przekazanego językiem Proroka i jego towarzyszy, i którzy działają zgodnie z tymi poglądami”.
Gazali podsumowuje w trzech zasadach, z punktu widzenia doktryny, podstawowe elementy tej właściwej drogi, drogi prowadzącej do zbawienia, czyli Fırka-ı Naciye:
1)
Wiara w Allaha,
2)
Wierzyć w Proroctwo – co obejmuje również wiarę w aniołów i księgi.
3)
Wierzę w życie pozagrobowe.
(Imam Gazali, Faysalu’t-Tefrika, Kair 1325, s. 15)
Albowiem nasz Prorok (s.a.w.) oznajmił, że ten, kto wierzy w te zasady, będzie muzułmaninem, będzie mógł korzystać z błogosławieństw tej religii i będzie wierzącym, a ten, kto zaprzecza jednemu lub wszystkim z nich, nie będzie uważany za wierzącego ani za muzułmanina, lecz za niewierzącego. W wielu wersetach Koranu wskazano na tę właściwą drogę i na to, że jest to droga Proroka (s.a.w.):
„O wy, którzy wierzycie! Prorok jest dla was najpiękniejszym przykładem, dla tych, którzy oczekują spotkania z Bogiem i dniem ostatecznym i którzy wielokrotnie wspominają Boga!”
(Al-Ahzab, 33/21).
„…Przyjmijcie to, co wam Prorok daje, a powstrzymajcie się od tego, czego wam zabrania; bójcie się Boga, albowiem karę Boga trudno znieść.”
(Al-Hašr, 59/7)
„O, Mahomecie! Jeśli ci nie odpowiedzą, wiedz, że podążają jedynie za swoimi pożądaniami. Czyż może być bardziej zbłąkanym od tego, kto podąża za swoimi pożądaniami bez przewodnictwa od Boga? Bóg z pewnością nie poprowadzi na prostą drogę naród niesprawiedliwy.”
(Kasas, 28/50).
Powiedz: „Jeśli miłujecie Boga, to słuchajcie mnie, a Bóg będzie miłował was i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest przebaczający i miłosierny”.
(Rodzina Imran, 3/31)
Jak to miało miejsce w całej historii islamu, tak i dzisiaj, ta szkoła myśli jest uważana za tę, która podąża najbardziej właściwą drogą w dziedzinie teologii i obejmuje większość muzułmanów.
Fırka-i Naciye lub Ahl-i Sunnet,
według Abdulkahira al-Bagdadiego (zm. 429/1037), jednego z najwybitniejszych uczonych w dziedzinie historii szkół teologicznych
następujące osiem klas powstało z następujących społeczności:
1.
Teolodzy, którzy nie popełniają błędów wyznawców herezji, nie myślą jak Rafidzy, Charydżyci, Dżahmiowie, Nacjaryjczycy i inne sekty, lecz podążają drogą Sıfatiyyen,
2.
Uczeni z dziedziny fikhu, należący zarówno do grupy re’y, jak i hadis, oraz uczeni z dziedziny usul al-din, którzy, podobnie jak wyznawcy Sıfatiyya, wierzą w istnienie Boga i Jego wiecznych atrybutów.
3.
Mówi się, że hadisologowie to osoby, które posiadają wiedzę na temat wiarygodnych przekazów i przekazów dotyczących sunnety od Proroka Mahometa oraz potrafią odróżnić autentyczne od słabych.
4.
Uczeni, którzy posiadają wiedzę na temat wielu zagadnień związanych z literaturą, gramatyką i składnią.
5.
Wiedza ta obejmuje różne sposoby recytacji Koranu, metody interpretacji wersetów Koranu oraz ich interpretacje zgodne z metodologią Ahl-i Sunnet, wykluczając te pochodzące od członków sekciarskich grup, a także wiedza ta dotyczy znanych tłumaczów i imamów recytacji.
6.
Sufijscy ascetycy
7.
Muzułmańscy bohaterowie, bojownicy, którzy strzegą granic muzułmanów przed niewiernymi, walczą z wrogami muzułmanów,
8.
Grupy społeczne, które tworzą ludność miast i krajów, gdzie rozpowszechniona jest doktryna Ahl-i Sunnet i gdzie ich postępowanie jest dominujące.
(Abdulkahir Bagdadı, El-Fark Beyn’il-Fırak, s. 289-292)
Zasadnicze zasady, na których opiera się Ahl-i Sunnet wal-Dżama’a:
Większość przedstawicieli Sunnizmu i Zgromadzenia wiernych zgodziła się co do pewnych podstawowych zasad dotyczących filarów religii. Zrozumienie prawdy każdego z tych filarów religii jest obowiązkiem każdego dorosłego, rozumnego człowieka. Według Al-Bagdadiego każdy filar ma swoje gałęzie i w tych gałęziach,
Istnieją kwestie, w których przedstawiciele Ahl-i Sunnet są zgodni:
1.
Wszechświat nie jest jedynie iluzją i wyobraźnią, lecz posiada rzeczywisty byt i prawdę. Człowiek jest zdolny do poznania tego wszechświata i zdobywania wiedzy na jego temat.
2.
Wszechświat jest czymś stworzonym w każdym szczególe. Zatem musi istnieć jedyny Stwórca.
3.
Bóg ma wieczne atrybuty, które są nieodłączne od Jego istoty.
4.
Jego imiona, cechy, sprawiedliwość i mądrość wynikają z istoty Jego istnienia, a zatem należy je poznać.
5.
Wysoki Bóg ma swoich posłańców i proroków, a znajomość ich cudów jest obowiązkowa.
6.
Oznacza to poznanie nakazów i zakazów boskich oraz świadomość obowiązku ich przestrzegania. Innymi słowy, oznacza to przyjęcie i potwierdzenie pięciu filarów islamu, na których opiera się ta religia: świadectwo, że nie ma boga oprócz Boga i że Mahomet jest Prorokiem Bożym, modlitwa, jałmużna, post w Ramadan i pielgrzymka do Kaby.
7.
Wierzenie w to, że ludzie są śmiertelni, w istnienie świata pozaziemskiego, w którym zostaną wskrzeszeni po śmierci, oraz w takie zjawiska jak zmartwychwstanie, sąd, rozliczenie, waga, raj i piekło, które są uważane za atrybuty tego świata,
8.
Wiedza o tym, że w życiu pozagrobowym wierzący zobaczą Allaha,
9.
Wiedzieć, że przeznaczenie jest sprawiedliwe, ale że ludzie nie są zmuszeni do działania w sposób, który im jest narzucony.
10.
Wiedzieć, że Słowo Boże jest wieczne, ale nie składa się z dźwięków i liter.
Jak widać, wszystkie te i podobne podstawowe zasady wiary są punktami, na których zgadza się i jednoczy większość Fırka-i Nâciye, czyli Ahl-i Sünnet. Ponadto każda z tych zasad opiera się na jasnych wersetach Koranu i autentycznych hadisach Proroka Mahometa (sas).
Z tego powodu.
Fırka-Naciye
Nazwa ta pochodzi od faktu, że ta grupa ludzi znała i wypełniała przykazania Boże, rozumiała i unikała zakazów oraz kontynuowała postępowanie zgodnie z prawdą wskazaną przez Proroka Mahometa (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim), stając się tym samym wielką grupą, która osiągnęła zbawienie. W skład Fırka-ı Naciye wchodzili przedstawiciele Ahl-i Sunnat-i Hasse (Selefiyye) z pierwszych czasów, a także Maturidowie i Ešarici, zwani Ahl-i Sunnat-i Amme.
(Szczegółowe informacje można znaleźć w: Ahmed b. Hanbel, Müsned, II/332; Abu Dawud, Sunan, II/259; Ibn Mace, Sunan, II/479; Gazali, Ihya’, I/179; Sjatibi, Muwafaqat, IV/48-52; Teftazani, Šerhu’l-Makaṣid, II/199; Abdulkahir Bagdadı, el-Fark Beyne’l-Firak, Różnice między szkołami myślenia, tłum. dr hab. E. Ruhi Fığlalı, s. 289-335; Eš’ari, Makalât, s. 277-284)
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
73. Dywizja…
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
