– Czy wiara w Trójcę Świętą jest szirkiem (politeizmem), więc czy można zawierać małżeństwa z chrześcijanami i spożywać potrawy przez nich przygotowane?
– Czy to nie jest sprzeczne z wersetem „Nie zawierajcie małżeństw z niewiernymi”?
Drogi bracie/Droga siostro,
Zgodnie z islamem, Żydzi i chrześcijanie, zwani ludźmi Pisma Świętego, są niewiernymi. Ponadto, zgodnie z islamem, muzułmański mężczyzna nie może poślubić niewierzącej kobiety, a muzułmańska kobieta nie może poślubić niewierzącego mężczyzny.
Spożywanie mięsa zwierząt, których mięso jest dozwolone, jest dozwolone, jeśli zwierzęta te zostaną ubojane zgodnie z zasadami religijnymi i w imię Boga, w przeciwnym razie spożywanie ich mięsa jest niedozwolone.
Z tego punktu widzenia nie powinno się zawierać małżeństw z ludźmi Pisma Świętego ani spożywać ich ubójnego mięsa. Jednak islam przyznał ludom Pisma Świętego przywilej w porównaniu z wyznawcami innych religii i niewierzącymi, uznając za dozwolone i słuszne zawieranie małżeństw przez muzułmańskich mężczyzn z kobietami Pisma Świętego oraz spożywanie ubójnego mięsa przygotowanego przez ludy Pisma Świętego.
Należy wyjaśnić tę kwestię, biorąc pod uwagę sytuację opisaną w pytaniu.
Zakaz zawierania małżeństw z niewiernymi
Werset 23. z sury An-Nisa wymienia krewnych, z którymi muzułmanom jest zabronione zawieranie małżeństw, oraz tych, z którymi małżeństwo jest dozwolone. Werset 221. z sury Al-Baqara zabrania muzułmanom zawierania małżeństw z niewiernymi:
„(O wy, którzy wierzycie!)”
Uznający istnienie partnera Boga
(politeista)
Nie wierzcie kobietom, dopóki nie nawrócą się do wiary.
Służąca, która uwierzyła, jest lepsza od niewierzącej kobiety.
-nawet jeśli ci się to nie podoba-
z pewnością jest lepsze. A także dla mężczyzn-mushrików, dopóki nie uwierzą.
(wierzące kobiety)
nie zawierajcie z nimi małżeństw. Wolny niewierzący jest lepszy od niewierzącego niewolnika.
-nawet jeśli tobie się to podoba-
Oczywiście, to dobrze.
Oni wzywają was do piekła.
Allah zaś, z własnej woli, wzywa do raju i przebaczenia.
On jasno przedstawia ludziom Swoje objawienia, aby rozmyślali i czerpali z nich nauki.
(Al-Baqara, 2/221)
Ten werset zabrania wierzącym kobietom wychodzić za mąż za mężczyzn-pogan, a wierzącym mężczyznom za poganki.
Ale jeśli oni uwierzą i staną się wierzącymi, to przeszkoda w zawarciu małżeństwa z pewnością zniknie.
Murtaszyt;
„Ten, kto przypisuje Bogu partnera; kto wierzy, że Bóg ma partnera, podobnego do Niego w istnieniu, atrybutach i działaniach.”
tak się mówi.
Firma
, co jest przeciwieństwem jedności (tawhid),
„partnerstwo”
oznacza to, że uznawanie istnienia więcej niż jednego Stwórcy jest szirkiem (politeizmem); podobnie jak twierdzenie i wiara w to, że Bóg ma żonę, syna, córkę itp.
Obelgi;
„Zaprzeczenie istnieniu Allaha jest zaprzeczeniem istnieniu Proroka Mahometa (pokój z nim).”
Kacerstwo jest przeciwieństwem wiary.
Wiara,
Oznacza to uznanie istnienia Boga i wiary w prawdziwość przekazów, które przekazał Prorok Mahomet (pokój z nim).
Wybrukanie to również zaprzeczenie tym rzeczom.
Niewierzenie w Boga jest niewiarą, ale niewiarą nazywa się również to, co jest jej objawem. Oddawanie czci gwiazdom, posągom, ogniowi, zabijanie proroków, uznawanie tego, co zabronione, za dozwolone i odwrotnie – to wszystko uznawano za objaw niewiary, a osoby to czyniące za niewiernych.
Sztuczne bóstwa i bluźnierstwa
Są to dwa blisko ze sobą powiązane pojęcia. Kufar (własciwie: kufr) jest pojęciem szerszym, a szirk (szir) – węższym. Zaprzeczenie jednej lub kilku podstawowych zasad wiary to kufar; wierzanie w więcej niż jednego boga to szirk. Każdy szirk jest jednocześnie kufarem.
Elmalılı M. Hamdi Yazır tak wypowiada się na temat politeisty:
„W języku Koranu słowo „mušrik” ma dwa znaczenia: jedno zewnętrzne, a drugie wewnętrzne. W znaczeniu zewnętrznym, müşrik to ten, kto jawnie oddaje cześć innym bóstwom obok Allaha, wierzy w istnienie wielu bóstw.”
Zgodnie z tym rozumieniem, ludu Pisma nie nazywa się politeistami.”
„Prawdziwi politeiści to ci, którzy naprawdę zaprzeczają jedynemu Bogu i religii islamu, czyli niewierzący, nie-muzułmanie.”
Zgodnie z tym rozumieniem, Żydzi i Chrześcijanie, czyli ludzie Pisma Świętego, również są politeistami.
Ponieważ oni, mimo pozornych twierdzeń o jedności Boga, w rzeczywistości przypisują Bogu synów. Chrześcijanie,
'teslis’
mają (trójjściową) koncepcję i
„Mesjasz jest Synem Bożym”.
tak mówią. Żydzi też.
„Uzajr jest synem Boga.”
Mówią tak, ale jednocześnie twierdzą, że są wyznawcami jedynego Boga. Zatem obaj, choć pozornie nie są politeistami, w rzeczywistości nimi są.
(zob. MH YAZRIR, komentarz do odpowiedniego wersetu)
„Nie wierzcie w niewierzące kobiety, dopóki nie nawrócą się do wiary.”
(Al-Baqara, 2/221)
analogiczny do wersetu,
„Nie trzymajcie niewiernych kobiet w małżeństwie.”
(Al-Mumtahina, 60/10)
Jest to werset. Werset ten wyraźnie wskazuje, że muzułmanie nie mogą zawierać małżeństw z niewiernymi i politeistami, a ich ofiarnicze zwierzęta nie są halal. W wersecie…
„multyteistyczni” lub „poganie”
chociaż wspomniano o tym w literaturze islamskiej
„wielobohaczy”
Twierdzili, że termin ten obejmuje wszystkich niewiernych, pogańskich, czcicieli ognia, ateistów, zindyków, odstępców; tych, którzy czczą słońce, księżyc, gwiazdy, materialistów itp.
Zazwyczaj mężczyźni dominują nad kobietami. Mąż, niezależnie od wyznania, zazwyczaj wzywa swoją żonę do swojej religii. Kobiety często naśladują mężczyzn, są pod ich wpływem. Naśladują ich również w religii. Dlatego obawia się, że wierząca kobieta może wpaść w niewiarę. W wersecie;
„Oni (mieszkańcy piekła) wzywają do ognia.”
(Al-Baqara, 2/221)
Powiedziano: „Murtadzi (zdradcy wiary) wzywają do niewiary. Ponieważ niewiara prowadzi do piekła, wzywanie do niewiary oznacza wzywanie do piekła. Dlatego też małżeństwo muzułmanki z niewiernym jest haram (zakazane). Różnice w wierze między małżonkami prowadzą do niepokoju, cierpienia i wzajemnej nienawiści, co podważa małżeństwo, dlatego takie małżeństwo jest haram. Brak wiary zwiększa zdradę kobiety i prowadzi do deprawacji. Znikają z umysłu takie szlachetne myśli jak wiara, prawda, dobro itp. Staje się niewierząca, wierzy w przesądy i złudzenia, staje się niewolnicą swoich żądz i pożądliwości”.
Muzułmanów i politeistów dzieli przepaść. Politeiści są całkowicie oddani fałszywemu kultowi, w przeciwieństwie do prawdziwych wyznawców religii. Są oni wrogami prawdziwych religii. Nie można oczekiwać zgody ani porozumienia między nimi a wyznawcą prawdziwej religii. W islamie małżeństwo z politeistą jest zabronione, ponieważ politeistyczna matka wychowa swoje dziecko na swojego podobieństwo.
Tolerancja Islamu wobec ludności posiadającej księgi święte (Ehl-i Kitab)
5. werset z sury Al-Ma’idah,
Dopuszcza, aby muzułmanie zawierali małżeństwa z kobietami z ludu Pisma i spożywali mięso uboju dokonanego przez przedstawicieli ludu Pisma.
Surat Al-Ma’idah (5:1-120) jest jedną z ostatnich surat objawionych w Medynie. W tym czasie Mekka została zdobyta, a politeiści…
(ci, którzy czczą posądy)
Zostały zlikwidowane, nadszedł czas na nawiązanie dobrych relacji z wyznawcami ksiąg objawionych.
Dopuszczenie małżeństw z ludźmi wyznania biblijnego; ich
-Choć nie jest to zgodne z zasadami islamu-
Wynika to z faktu, że wierzą w podstawowe zasady wiary i istnieje nadzieja, że staną się muzułmanami. Ludzie Pisma są bardziej podatni na przyjęcie prawdziwej religii niż politeiści. Ponieważ kobieta jest istotą łatwo poddającą się wpływom, oczekuje się, że pod wpływem muzułmańskiego męża stanie się muzułmanką. Dlatego muzułmańskiej kobiecie nie wolno wychodzić za mąż za mężczyznę należącego do religii Pisma. Mąż muzułmańskiej kobiety, mając już muzułmańską żonę, nie powinien brać za żonę kobiety należącej do religii Pisma. Ponieważ muzułmański mężczyzna nie może powstrzymać kobiety należącej do religii Pisma od picia alkoholu, jedzenia wieprzowiny czy chodzenia do kościoła.
Dopuszczenie w islamie małżeństw z kobietami z ludu Pisma jest dopuszczalne, choć niepożądane. To zezwolenie ma na celu nawiązanie dobrych relacji z ludem Pisma i przybliżenie im islamu.
„Powiedz: Ludzie Pisma! Przyjdźmy do wspólnego słowa, które będzie nam wszystkim miarą: Nie będziemy czcić nikogo oprócz Boga, nie będziemy Mu przypisywać żadnych partnerów i nie będziemy czcić jedni drugich zamiast Boga. Jeśli jednak odwrócą się, to wtedy…”
„Świadczcie o tym, że jesteśmy muzułmanami”.
powiedzcie.”
(Rodzina Imrana, 3/64)
Werset ten wskazuje na chęć nawiązania dialogu z ludźmi Pisma Świętego w Islamie. Dialog jest zawsze dobry, pod warunkiem, że nie oznacza rezygnacji z prawdy.
Jeśli muzułmański mężczyzna nie może znaleźć muzułmańskiej kobiety, z którą mógłby się ożenić, i istnieje ryzyko, że popełni cudzołóstwo, nie ma żadnych przeciwwskazań do zawierania małżeństw z kobietami wyznania biblijnego.
Dla wielu muzułmanów podróżujących dziś do Europy, Ameryki i innych krajów z różnych powodów, takich jak nauka, handel, praca itp., jest to piękne zezwolenie dane przez islam, chroniące ich przed niebezpieczeństwem wpadnięcia w grzech rozwiązłości. Dzięki tym małżeństwom wielu wyznawców religii Pisma Świętego ma okazję poznać islam, a wielu z nich nawraca się na islam.
Zawarcie małżeństwa z kobietami z ludu Pisma Świętego (Ehl-i Kitab)
Niektórzy islamscy uczeni twierdzą, że:
Nie wierzcie w wielobóstwo i nie zawierajcie małżeństw z wielobóstwem, dopóki nie uwierzycie.
(Al-Baqara, 2/221)
Twierdzili, że ten zwrot oznacza, że muzułmanin nie może poślubić żadnej osoby innej religii, włączając w to także ludność posiadającą Pismo Święte (Ahl-i Kitab). Ibn Umar, Muhammad ibn al-Hanafiyya i Hadi, jeden z imamów zydytów, uważali, że muzułmaninowi jest zabronione (haram) poślubianie kobiet z ludności posiadającej Pismo Święte.
Większość muzułmańskich uczonych uważa, że muzułmański mężczyzna może poślubić kobietę należącą do ludu Pisma Świętego (Ahl-i Kitab).
Większość uczonych islamu uważa za dopuszczalne zawieranie małżeństw z kobietami z ludu Pisma i spożywanie potraw przygotowanych przez lud Pisma, co opiera się na następującym wersecie:
„Dziś uczyniono wam dozwolonym wszystko, co dobre i czyste. A tym, którym dano Pismo…”
(Żydów i chrześcijan)
To, co jest dla was dozwolone (zwierzęta ubojane), jest dozwolone również dla nich, a to, co jest dozwolone dla nich, jest dozwolone dla was. Dozwolone są wam także czyste kobiety wierzące i czyste kobiety, którym przedtem dano Pismo, pod warunkiem, że będziecie im płacić ich posag i że będą czyste, nie będą cudzołożnicami i nie będą miały tajnych kochanków. Kto nie wierzy w objawienie i jest niewiernym, jego uczynki są daremne i on będzie należeć do tych, którzy poniosą stratę w życiu przyszłym.
(Al-Ma’ida, 5/5)
Według Ibn Abbas, ten werset…
„Dozwolone wam są wierzące kobiety i te spośród kobiet, którym dano Pismo przed wami, pod warunkiem, że są czyste, nie popełniając zdrady i nie utrzymując tajnych stosunków, i pod warunkiem, że wy płacicie im ich posag”.
(Al-Ma’ida, 5/5)
wyrok, werdykt
„Nie wierzcie w niewierzące kobiety, dopóki nie uwierzą w islam”.
(Al-Baqara, 2/221)
został on uchylony przez ten werset.
Niektórzy uczeni jednak nie uznają aborcji wersetu. Według nich, 5. werset Sūry Al-Mā’idah jest wyjątkiem od 221. wersetu Sūry Al-Baqarah. Oznacza to, że
Zakaz zawierania małżeństw z niewiernymi i spożywania ich ofiar jest obowiązujący na stałe.
Ale Bóg Najwyższy
Wyjątek dotyczący zawarcia małżeństwa z kobietami z ludu Pisma i spożywania ich ofiar.
powiedział. Sa’id ibn Jubajr i Katade,
„Nie zawierajcie małżeństw z niewiernymi.”
(2:221) werset z Koranu
ogólny, powszechny
Z kobietami z Ludu Pisma
werset, który zezwala na zawarcie małżeństwa
(Al-Ma’ida 5/5)
prywatny
tak stwierdził. Niektórzy uczeni również stwierdzili, że w wersecie…
że słowo „müşrik” nie obejmuje Ahl-i Kitab
powiedział.
Niektórzy uczeni,
Wybieranie kobiet z ludu Pisma do małżeństwa, pod warunkiem, że one nawrócą się do wiary.
związał. I on, Omar, zabronił małżeństw z kobietami z Ludu Pisma. Jednakże, zakaz ten nie wynikał z przekonania, że małżeństwa z nimi są haram (zakazane). Otóż Omar nakazał żonatym na kobietach z Ludu Pisma spośród Sahabów rozwód, a oni rozwiedli się. Jednak Huzajfa, żonaty z Żydówką, sprzeciwił się temu. Powiedział do Omara:
„Czy uważasz, że to jest haram?”
powiedział. Umar,
„Nie, ale martwię się.”
odpowiedział.
Wśród Sahabów, oprócz Huzajfy, również Osman był żonaty z chrześcijanką, Najełą córką al-Farafisa. Później ta kobieta przyjęła islam.
Omar, Osman, Talha, Huzajfa, Salman, Dżabir,
Dopuszczalne jest zawieranie małżeństw z kobietami z ludu Pisma Świętego (Ehl-i Kitab).
tak uważają.
Pokonanie tych, którzy zabijali ludność posiadającą księgi.
Wysoki Bóg,
„To, co zostało uśmiercone w imię kogoś innego niż Bóg… jest dla was nieczyste.”
(Al-Ma’ida, 5/3),
„Z zwierząt, które zostały uśmiercone bez wspomnienia imienia Boga”
(z ich mięsa)
Nie jedzcie tego.
(Al-An’am, 6/121)
Zakazał spożywania mięsa zwierząt ubojeńskich, których nie zabito w imię Boga. Zgodnie z tymi wersetami, mięso ubojeńskie zabite przez niewiernego, politeistę, czciciela bożków, apostatę, ateistę itp. jest nie do przyjęcia. Natomiast mięso ubojeńskie zabite przez muzułmanina i przedstawiciela Ludu Pisma, które zostało ubojeńskie w imię Boga, jest dozwolone.
5. werset z sury Al-Ma’ida (5:5) głosi, że małżeństwo z kobietami z Ludu Pisma jest dozwolone, a także, że mięso uboju rytualnego dokonanego przez Lud Pisma jest czyste (halal).
„To, co jest dozwolone w jedzeniu dla tych, którym dano Pismo, jest dozwolone dla was, a to, co jest dozwolone w jedzeniu dla was, jest dozwolone dla nich.”
(Al-Ma’ida, 5/5)
W tym wersecie
„taam = jedzenie”
i, islamscy uczeni
„zostali ugodzeni”
tak to tłumaczyli. Takiego zdania byli m.in. Hazrat Ali, Ibn Abbas, Abu Umama, Mujahid, Sa’id ibn Jubair, Iklima, Ata, Hasan, Makhul, Ibrahim Naha’i, Suddi, Mukatil ibn Hayyan… W tej kwestii panuje zgoda uczonych. Wszystkie szkoły teologiczne islamu uznają to za dozwolone.
W wersecie
„taam = jedzenie”
w
„zredukowali”
Taka interpretacja wynika z faktu, że jedzenie nie ma związku z religią. Wszystkie produkty spożywcze są halal, niezależnie od tego, komu należą, kto je przygotowuje lub uprawia. Chleb, oliwa z oliwek i inne produkty wytwarzane ręcznie są również halal.
Wnioski
Islam jest religią uniwersalną. Bóg zesłał Mahometa (pokój z nim) jako ostatniego proroka dla całej ludzkości. Po Mahomecie (pokój z nim) nie przyjdzie żaden inny prorok, a zatem nie zstąpi żadna inna księga niż Koran. Koran, chroniony przez Boga, pozostanie niezmieniony aż do dnia Sądu Ostatecznego i jest boską księgą, która w pełni zaspokoi wszelkie potrzeby religijne, duchowe i moralne wszystkich ludzi aż do końca czasów.
Żydzi, chrześcijanie i ewentualnie przedstawiciele innych religii objawionych, zwani ludźmi Pisma, są uważani za niewiernych w Islamie, ponieważ nie wierzą w Mahometa (s.a.w.) i Koran. Bóg Najwyższy stwierdził, że chrześcijanie, którzy uważają Jezusa za boga i wierzą w Trójcę Świętą, są zdecydowanie niewiernymi. Zwrócił się do nich z wezwaniem do porzucenia wiary w Trójcę Świętą i uznania Jezusa za boga; wezwał ich do wiary w jedność Boga, w proroctwo Mahometa (s.a.w.) i w wersety Koranu.
W przeciwieństwie do uniwersalnej religii islamu, która nie zezwala muzułmanom na zawieranie małżeństw z niewiernymi i politeistami ani na spożywanie potraw uboju niewiernych i politeistów.
, zezwolenie na zawieranie małżeństw z kobietami z Ludu Pisma i spożywanie zwierząt ubojeńskich przez Lud Pisma
polega to na odróżnieniu ludności obdarzonej Pismem Świętym od innych i przyznaniu ludności obdarzonej Pismem Świętym pewnych przywilejów.
To, że islam przyznaje Ahl-i Kitabowi szczególne przywileje, pokazuje nam, że Ahl-i Kitab zajmuje odmienną pozycję niż ateiści, bezbożni, komuniści, materialisci, mazowieńcy, politeiści, czy też ci, którzy czczą różne istoty żywe i nieżywe.
-Bóg wie-
Ich miejsce w zaświatach również będzie różne. Podobnie jak niebo jest podzielone na warstwy, piekło również jest podzielone na warstwy. Kafiry zostaną umieszczone w warstwach piekła proporcjonalnie do ich niewiary. Na przykład, hipokryci zostaną umieszczeni w najniższej warstwie piekła.
Islam dążył zatem z jednej strony do poprawy stosunków z ludźmi Pisma, którzy, choć niekoniecznie wyznawali prawdziwą religię, mieli przynajmniej pewne pojęcie o religii i wierze, i do ich nawrócenia na islam, a z drugiej strony ułatwił to zadanie muzułmanom.
W naszych czasach jest to dla wielu muzułmanów, którzy z różnych powodów podróżują do krajów zamieszkałych przez ludność Ehl-i Kitab, swego rodzaju zezwolenie, ułatwienie.
Ci, którzy zmuszeni są przebywać w tych krajach przez wiele lat, mogą skorzystać z tego zezwolenia islamu, aby uniknąć zdrady małżeńskiej i jednocześnie spożywać normalne pokarmy.
Źródła:
– Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Język Koranu, religia prawego, Stambuł, bez daty wydania. Çelik-Şura Neşr. I, 307-311, II, 70.
– Ömer Nasûhi Bilmen, Słownik prawa islamskiego i terminologii fikh, Stambuł, 1968, Wydawnictwo Bilmen, II, 105.
– Kamil Miras, *Sahihi-i Buhârî Muhtasarı Tecrid-i Sarih Terceme ve Şerhi*. Ankara. 1972, Diyanet Yay., XI, 282-283.
– Zuhayli, Encyklopedia Fiqhu Islamu, tłum. Ahmet Efe i in., Stambuł, 1992, Risale Yay, IX. 121-126.
Serahsi, Mebsût, Bejrut, bez daty wydania, II wydanie, Dâru’l-Marıte. Tom V, ss. 45-50.
– Ibn Abidin, Redd al-Muhtar, tłum. Ahmet Davudoğlu, Stambuł, 1983, wyd. Şamil, tom V, s. 337-339.
– Ibn Kudama, Muğnî, Rijad, 1401/1981, VI, 580-591.
Ibn Hazm, Muhallâ, red. Ahmed Muh. Şakir, Kair, bez daty wydania. Dâru’t-Türâs, IX, 445-454.
– Abdurrahman Cezîrî, Księga Fiqhu Czterech Szkoł, Stambuł, 1986, Bahar Yay., V. 132-134, III. 42-43.
– Kāsānī, Bedāʾiʿ al-Sanāʾiʿ, Bejrut, 1384/1974. V 46; Abdülkerim Zeydan, II. 272, V. 45-46.
– Kurtubî, Câmi’ (Tefsir), Kair, 1387/1967, VI. 76.
– Ibrahim Canan, Kūtub-i Sitte Muhtasarı Terceme ve Şerhi, Ankara 1988. Akçağ Yay., VII, 228.
– Więcej informacji i źródeł można znaleźć w: Dr. Mehmet Bulut, Ehl-i Kitap z perspektywy wiary, Yeni Ümit, nr 30, 31, 32.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
