– Mówi się, że majątek tych, którzy nie odprowadzają jałmużny (zekatu), maleje. Jednakże wielu ludzi, którzy nie odprowadzają zekatu, bogaci się. Jaki jest tego powód?
Drogi bracie/Droga siostro,
Ten świat jest miejscem służby i trudów, a nie nagród i wygód.
Głównym zadaniem człowieka jest poznanie swojego Stwórcy i życie zgodnie z Jego nakazami. Droga do tego prowadzi przez modlitwy i rytuały religijne.
Oddawanie czci składa się z dwóch części:
1.
Akty kultu pozytywnego
2.
Negatywne praktyki religijne
Pozytywną stroną kultu religijnego są znane nam praktyki, takie jak modlitwa i post; negatywna strona to wielkie zasługi, które człowiek zdobywa, odczuwając swoją bezradność i słabość w obliczu choroby, nieszczęścia i klęsk żywiołowych, i szukając schronienia u Boga oraz wykazując cierpliwość.
Z drugiej strony, najcięższe próby spotykają tych, których Bóg najbardziej kocha.
-począwszy od naszego Proroka (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim)-
Proroctwo i sprawiedliwi słudzy Boży również byli temu poddawani. Gdyby, jak się powszechnie uważa, nieszczęście było zawsze czymś złym, to Bóg nie obarczałby swoich najukochaniejszych sług kłopotami i nieszczęściami. Jak bowiem głosi hadis:
„Najlepszymi i najdoskonalszymi ludźmi są ci, którzy najbardziej cierpią i doświadczają trudności.”
(1)
Powodem, dla którego kłopoty i nieszczęścia częściej spadają na głowy muzułmanów, jest to, że w tym świecie ponoszą one konsekwencje swoich błędów i popełnionych grzechów, aby nie zostawić ich na sądzie ostatecznym. Podobnie jak duże grzechy i zbrodnie są rozpatrywane przez wielkie sądy, a drobne wykroczenia w mniejszych instancjach, tak też grzechy wierzących, którzy popełnili mniej grzechów, są oczyszczane w tym świecie poprzez różne kłopoty i nieszczęścia, aby nie zostawić ich na sądzie ostatecznym. Natomiast kary dla niewierzących, którzy popełnili wielkie grzechy, są odkładane na sądzie ostatecznym, na wieczne miejsce kary, jakim jest piekło, ponieważ kłopoty i nieszczęścia tego świata wydają się zbyt niewielkie w porównaniu z ich grzechami.
Wierzący często doświadczają w tym świecie nieszczęść i klęsk jako karę za popełnione grzechy, aby oczyszczono ich z grzechów w tym życiu i uniknęli kary w życiu przyszłym. Natomiast grzechy i zbrodnie niewierzących i tyranów są tak wielkie, że nieszczęścia i klęski w tym świecie nie stanowią adekwatnej kary, dlatego ich karę pozostawia się na życie przyszłe. Podobnie jak w tym świecie, gdzie za drobne przestępstwa karzą mniejsze sądy, a za poważne – sądy wyższej instancji.
Oczywiście, ktoś, kto naraził na cierpienie tysiące, miliony ludzi, nie zostanie pociągnięty do odpowiedzialności w tym świecie. Taka kara jak piekło jest zasłużona tylko za ich zbrodnie.
Nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo niech będą z nim):
„Ochroniąc swój majątek poprzez odprowadzanie jałmużny, wzmocnicie go.”
Powiedział, że największym duchowym ubezpieczeniem dla osoby, która chce chronić swój majątek, jest jałmużna (zakat).
Jak podają książki z hadisami i biografiami, kiedy nasz Prorok (s.a.w.) przekazywał ten hadis swoim towarzyszom, pewien chrześcijański Arab, przechodzący obok, zatrzymał się i zwrócił się do Proroka (s.a.w.):
„Idę teraz obliczyć i wypłacić jałmużnę, zobaczymy, czy to, co mówisz, stanie się prawdą?”
Powiedział. Prorok (s.a.w.) uśmiechnął się. Mężczyzna poszedł do domu i zrobił, co mu kazano. Po pewnym czasie chciał dołączyć do karawanu handlowego jadącego do Damaszku; jednakże, ponieważ pojawiły się inne ważne sprawy handlowe, poprosił sąsiadów, którzy dołączyli do karawanu, aby zabrali ze sobą jego ładunek na wielbłądzie. Sąsiad zgodził się i wyruszyli do Damaszku. Po tygodniu rozeszła się wieść, że bandyci napadli na karawan handlowy w mieście. Chrześcijański kupiec, dotknięty tym wydarzeniem z dwóch powodów, postanowił udać się do Proroka (s.a.w.) następnego dnia, kiedy miał otrzymać wiadomość od sąsiada:
„Karawan został napadnięty przez bandytów. Jednakże, gdy dotarliśmy do ostatniego przystanku, twojemu wielbłądowi skręciła się noga i nie mógł chodzić. Musieliśmy zostawić wielbłąda z bagażem w przystanku i ruszyć dalej. Spotkało nas to nieszczęście. Twoje rzeczy i wielbłąd ocalały.”
Kiedy usłyszał tę wiadomość, natychmiast udał się do Proroka, przepełniony radością:
„O, Mahomecie, ty jesteś prawdziwym prorokiem. Twoje słowa okazały się prawdą. Przyjmuję islam. Naucz mnie go…”
tym samym spowodował, że objawił się jeden z cudów prorockich. (Mahir İz, Religia i Społeczeństwo).
Mistrz Bediuzzaman opisuje skutki niepłacenia jałmużny (zekatu) w następujący sposób:
„Zakat jest dla każdego źródłem błogosławieństwa i obrony przed nieszczęściami. Ten, kto nie odprowadza zekatu, z pewnością straci tyle, ile wynosi zekat; albo wydatkuje to na zbędne rzeczy, albo przyjdzie nieszczęście i zabierze mu to.”
„W prawdziwym, symbolicznym śnie, w piątym roku I wojny światowej, w dziwnym śnie zadano mi pytanie:”
„Skąd bierze się ten głód, te straty finansowe i zmęczenie fizyczne, które dotykają muzułmanów?”
Powiedziałem w śnie:
„Bóg, żądając od nas dziesiętnej części lub czterdziestej części majątku, prosił nas o część tego, co nam dał, abyśmy mogli otrzymać błogosławieństwa ubogich i uniknęli ich zazdrości i nienawiści. Z powodu naszej chciwości i skąpstwa nie dali. Bóg, jako karę za nieoddaną jałmużnę, zabrał nam trzydzieści z czterdziestu, osiem z dziesięciu. Żądał od nas również siedemdziesięciu mądrych postów w ciągu roku, tylko w jednym miesiącu. My jednak ulitowaliśmy się nad sobą i nie przeżyliśmy tymczasowego, choć przyjemnego głodu. Bóg, jako karę, zmuszał nas do postu przez pięć lat, w siedemdziesięciu różnych formach. Żądał od nas również jednej godziny na dobę, poświęconej na przyjemne, wzniosłe, oświecające i pożyteczne modlitwy. My jednak byliśmy leniwi i nie odprawialiśmy tych modlitw. Straciliśmy tę godzinę, dodając ją do innych. Bóg, jako karę za to, zmuszał nas do modlitw przez pięć lat, poprzez nauczanie, instrukcje i bieganie.” – powiedziałem.
1) al-Munawī, Fayḍ al-Qadīr, 1:519, nr 1056; al-Hākim, al-Mustadrak, 3:343; al-Buhārī, al-Marda: 3; al-Tirmidhī, al-Zuhd: 57; Ibn Māğah, al-Fitn: 23; al-Dārīmī, al-Riqaq: 67; al-Musnad, 1:172, 174, 180, 185, 6:369.
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
