– Zadam to pytanie na dwóch przykładach: na przykładzie części, która nie jest grzechem, i na przykładzie części, która jest grzechem…
– To nasz Pan, który zbliża serca do siebie, alhamdulillah, rozumiem to… Czy ten werset odnosi się tylko do miłości do rzeczy, które nie są grzechem? Czy może odnosi się również do miłości do grzechów? (Oczywiście rozumiem, że wszystko dzieje się za Jego pozwoleniem, bez Jego pozwolenia nic się nie wydarzy).
1. Na przykład: jeśli kocham kogoś niewierzącego (nie jego charakter, nie jego religię), to czy ta miłość jest grzechem? Czy powstanie tej miłości jest poza moją wolną wolą? (Czy to, że moje serce się do niego przywiązuje?) A jeśli jest poza moją wolną wolą, to przecież nie ponoszę odpowiedzialności, więc to nie grzech.
2. Jeśli kocham jego religię, to grzech… Czy kochanie jego religii dzieje się z mojej woli? Czy to, że moje serce się do tego ogrzewa, zależy od mojej WOLI? Czy Allah ogrzewa serce, ale za pośrednictwem woli człowieka, czyli człowiek chce kochać? Jeśli nie chce, to Allah nie ogrzewa serca, prawda? W końcu Allah nie zmusza człowieka do grzechu? Innymi słowy, czy powinniśmy rozumieć to tak, że miłość, która w nas powstaje, zależy od naszej woli? Czy z naszej woli kochamy grzechy? A rzeczy niegrzeszne kochamy bez woli? – Chcę wiedzieć, czy osoba, która kocha grzechy, czyli bezbożność, robi to z własnej woli?
– Jeśli nie chce, to nie kocha, prawda?
– A może to dlatego, że sam dopuścił się bezbożności, że w nim rodzi się bezwolna miłość?
– Przecież już popełnił ten grzech, czy to niemożliwe?
– Czyli czy ktoś musi kochać z wyboru, żeby być odpowiedzialnym za miłość?
Drogi bracie/Droga siostro,
Tak jak nasze narządy, takie jak ręce, oczy, uszy i język, są nam dane od urodzenia, tak samo uczucia, takie jak miłość, upór, ciekawość i niepokój o przyszłość, są nam wrodzone.
Jednak to nasza wola decyduje o tym, gdzie i jak ich użyjemy, i na podstawie tego zostaniemy osądzeni. Tak jak mamy wolną wolę w kwestii tego, gdzie i jak użyjemy naszej ręki, tak samo mamy wolną wolę w kwestii tego, gdzie i jak użyjemy naszej miłości, i za to odpowiadamy.
Oznacza to, że uczucie miłości jest wrodzone i obecne w każdym człowieku, a to, w jaki sposób je wykorzysta, zależy od niego samego.
Odpowiedź na wszystko.
w prawdziwej wierze i całkowitym poddaniu się nakazom i zakazom naszej religii
leży.
W 23. i 24. wersecie Sūry At-Tawba
Najpierw Bóg Najwyższy określił, z kim możemy się zaprzyjaźnić, a następnie ustalił dla nas hierarchię tego, co jest najważniejsze w miłości;
Powinno się kochać Boga przede wszystkim, następnie Proroka, a na trzecim miejscu – prowadzenie świętej wojny w imię Boga.
Następny punkt zależy od nas i powiedziano nam, że powinniśmy kochać tych, którzy są upodobani przez Boga, i zajmować się sprawami, które są Mu miłe.
Jeśli będziemy tego świadomi i nie zrezygnujemy z tego, to Bóg da, nasze serca nie zboczą na złą drogę, ku złym ludziom i sprawom.
Dlatego też nawiązywanie relacji z osobami niezgodnymi z naszymi zasadami, bliskie relacje z nimi, próby naśladowania ich są muzułmanom zabronione; ponieważ bliskie relacje z niewłaściwymi ludźmi i rzeczami mogą zanieczyścić serce i
powodować problemy, o których wspomniałeś w swoim pytaniu
może dać.
Jednakże, jak Pan zauważył, nie ma nic złego w tym, że osoby niemuzułmańskie lubią aspekty islamu, które nie są sprzeczne z jego zasadami, przepisami, moralnością i obyczajami. Na przykład, nie-muzułmański lekarz może lubić swoją pracę, a muzułmanin może kochać swoją żonę, która jest Żydówką.
Kliknij, aby uzyskać więcej informacji:
– MIŁOŚĆ.
– W 23. i 24. wersecie Sūry At-Tawbah mowa jest o „ojcach, braciach, synach, żonach…”
– „Nie zaprzyjaźniajcie się z Żydami i chrześcijanami!”
Z pozdrowieniami i modlitwami…
Islam w pytaniach i odpowiedziach
